PISMA IZ TAMNOG VILAJETA – Šamar Bundestagu

Da li je izostanak Kristijana Šmita sa sastanka u Briselu poruka da je EU odlučna da ga delegitimiše, te zašto je ovaj susret najvažniji korak koji je BiH napravila u prošloj deceniji?

Učešće Milorada Dodika na Međunarodnom ekonomskom forumu u Sankt Peterburgu rezultiralo je ne samo nizom sastanaka s ključnim figurama Ruske Federacije, pa i s predsednikom Vladimirom Putinom, već i cijenom gasa kojom čak ni Srbija – koja plaća po naftnoj formuli a trećinu možda i po berzanskim cijenama – ne može da se pohvali.

U CENTRU NOVOG SVETA Dvije hiljade učesnika i više od stotinu delegacija država na najvišem nivou prisustvovalo je rađanju novog svijeta i izgradnji novih geopolitičkih odnosa, u kojima je destruktivnom uticaju zapadnih zemalja i njihovih organizacija (SAD, Velika Britanija, NATO i Evropska unija) namenjeno marginalizovano mjesto.
Dok je prisustvo Evroazije, Afrike i Latinske Amerike propraćeno komentarom da su, u ovim složenim geopolitičkim i ekonomskim okolnostima, na pravoj strani istorije, za učešće Milorada Dodika poslužila je metafora da je razbio u paramparčad ideju gvozdene zavjese nad Balkanom. U neizbježnoj i epohalnoj ruskoj pobjedi u globalnom odmjeravanju snaga s NATO-om biti s Rusijom, znači i biti na svojoj, strani svojih interesa. Tu činjenicu prepoznali su Turska, Iran, Pakistan, Egipat, Indonezija, Sirija, Saudijska Arabija i cjeli islamski svijet.
Dodikovom nastupu u Sankt Peterburgu prethodili su politički burni dani – briselsko odmjeravanje brojnih bošnjačkih stranaka s vladajućom koalicijom iz Republike Srpske, podržanom opozicionim DNS-om i napadnutom od strane britanskih poslušnika iz PDP-a, kao i sastanak s ministrom vanjskih poslova Turske Mevlutom Čavušogluom u Istanbulu.

ALIJIN ODGOVOR Sastanak u Briselu i usvojeni dokument pod nazivom „Politički dogovor o principima za osiguranje funkcionalne BiH“, donesen u prisustvu i pod pokroviteljstvom predsjednika Evropskog savjeta Šarla Mišela i visokog predstavnika EU za vanjsku politiku i sigurnost Žozefa Borelja, u suštini predstavlja najvažniji korak koji je BiH napravila u prošloj deceniji.
Dokument su predstavnici vladajuće koalicije iz Republike Srpske podržali s rezervom i nisu stavili potpis na njega, zbog pogrešne kvalifikacije sukoba u Ukrajini. Kao strateški okvir u preambuli dokumenta istaknuti su Ustav BiH i Dejtonski sporazum, zatim potvrđeni konstitutivnost naroda i ustavni položaj entiteta, te potreba izbornih reformi koje bi ovo pravo garantovale.
Podsetimo, Alija Izetbegović je, kao predsjedavajući Predsjedništvu BiH, zahtjevom od 12. februara 1998. pokrenuo postupak pred Ustavnim sudom BiH, radi ocjene saglasnosti Ustava Republike Srpske i Ustava Federacije BiH sa Ustavom BiH. Ta, kako se tada tvrdilo, „istorijska inicijativa“ za utvrđivanje konstitutivnosti tri ustavotvorna naroda na prostoru cjele države BiH rješena je odlukom Ustavnog suda BiH na sjednici održanoj 30. juna i 1. jula 2000, gde se eksplicitno navodilo da je konstitutivnost (ustavotvornost) tri naroda „natkrovljujuće načelo“ Ustava BiH, te da princip konstitutivnosti podrazumjeva legitimno predstavljanje i međusobnu jednakopravnost konstitutivnih naroda: Bošnjaka, Hrvata i Srba.

KOMPROMISI SU MOGUĆI Iako je predsjednik HDZ-a Dragan Čović odbio da učestvuje na sjednici, on je u neformalnom razgovoru, van sjednice, dao doprinos oblikovanju ovog dokumenta, tražeći da se u njega uvedu presuda Suda za ljudska prava u Strazburu iz 2003. godine, koja potvrđuje i definiše konstitutivnost naroda, kao i sporazum iz Mostara iz 2020, koji su pod okriljem Evropske unije postigli HDZ i SDA. Načinom organizovanja ovog sastanka i izborom učesnika, predstavnici Evropske unije su odbacili britansko-američke sankcije predstavnicima Republike Srpske i otvorili vrata pregovorima s Miloradom Dodikom, koji je tu bio i kao član Predsjedništva BiH i kao predsjednik SNSD-a.
Takozvani visoki predstavnik Kristijan Šmit uopšte nije prisustvovao sastanku niti je pozvan, čime je potvrđeno da Bosna i Hercegovina nema legalno izabranog ni legitimnog visokog predstavnika.
Cjelokupni koncept dogovora je politički šamar upućen i Bundestagu, jer u odnosu na Rezoluciju o BiH, iza koje stoje „Hitlerjugendi“ Adis Ahmetović (Bošnjak iz SPD-a) i Boris Mijatović (Slovenac iz stranke Zelenih), ovaj dokumenat je na drugačiji način definisao mapu puta za BiH, u cilju njenog pristupanja Evropskoj uniji.
Pokazalo se da su kompromisi mogući u razgovorima koji se vode bez Kristijana Šmita, bez Britanaca i Amerikanaca i bez politike dvostrukih standarda i ucjena.
Uz poštovanje načela konstitutivnosti naroda kao krovnog načela organizovanja države i unutrašnjih društvenih odnosa, te odbacivanje principa navodne građanizacije BiH, u kojoj se negira činjenica postojanja tri nacije, tri vjere, tri identiteta i tri različita interesa. SDA se odrekla Alije i presude Ustavnog suda BiH, pa uključila cjeli narod u čuvanje i spasavanje fotelje Željku Komšiću, čime je produžila političko lutanje, produbila nestabilnost i otvorila složene sukobe.