STVARANJE PRAVEDNIJEG SVETA I OTPOR ZAPADU

Piše dr Srđan Perišić

Vladimir Kršljanin Novi svet definiše paralelno ruskom teorijskom sintagmom „pravedni multipolarni sistem“ i kineskom „zajednica zajedničke sudbine čovečanstva“

Knjiga Novi svet (ITV centar plus) srpskog diplomate, političara i pesnika Vladimira Kršljanina jedno je od retkih srpskih štiva ovog vremena koja razumeju šta se događa u svetu, kako u međunarodnim odnosima, tako i na unutrašnjem planu srpskog društva i države.
Knjiga predstavlja zbirku autorovih naučnih radova objavljenih u politikološkim časopisima Nacionalni interes i Argumenti, prikaza knjiga, autorovih tekstova objavljenih u dnevnim novinama Politika, Alo i nedeljniku Pečat, izlaganja na tribinama i okruglim stolovima Srpsko-ruskog bratstva, izlaganja na međunarodnim konferencijama, promocijama knjiga, autorovih tekstova na portalima Fakti, Balkanist i dr. Tekstovi, kojih ukupno ima 65 – objavljeni su u periodu od 2018. do 2023. godine.
Tekstovi u knjizi su, dakle, objavljeni u poslednjih pet godina, u vremenu kada se svet uveliko našao na prelomu epoha, u kulturno-civilizacijskom, geopolitičkom i svakom drugom pogledu. Upravo, autor ovom zbirkom želi da predoči srpskoj javnosti da su promene u svetu tektonske, paradigmatične i epohalne. Kršljanin ističe da promene nisu počele ovih godina, već ranije – srpskim otporom agresiji i destrukciji NATO-a 1999. godine. Danas taj otpor Zapadu u stvaranju novog, pravednijeg sveta predvode Rusija i Kina.
Kršljanin naglašava da je Zapad „deformacija i antipod ljudske civilizacije, oligarhijska diktatura, koja koristi materijalno bogatstvo i zločinima stečenu i održavanu moć da u sistemu lažne demokratije masovno uništava ljudske živote, dostojanstvo i zajednicu, radi ostvarivanja svojih sebičnih ciljeva, ugrožavajući tako i opstanak ljudske vrste i širenje Logosa u Vasioni“.
S tim u vezi, Kršljanin određuje pojam novi svet kao „novu epohu istorije čovečanstva, koja započinje, u kojoj ulogu predvodnika ili najuticajnijih faktora imaju Rusija i Kina“. Stvaranje novog sveta ujedno predstavlja i kraj mnogovekovne svetske dominacije Zapada, odnosno kraj „svetske diktature kriminalne zapadne oligarhije, i u političkom i u civilizacijskom smislu“.
U knjizi Kršljanin kroz tekstove uočava ono što mnogi srpski intelektualci i političari još nisu, a to je da politička, ekonomska i kulturna globalizacija, ili jednim imenom unifikacija sveta, zasnovana na ideologiji liberalizma, doživljava svoj kraj – sve zbog otpora. Javljaju se otpori svođenju čoveka na individuu koja poseduje samo nagone, oslobođenju vrednosti i identiteta. U međunarodnim odnosima se javlja otpor globalistima (liberalima) koji već 50 godina odbacuju nacionalni suverenitet, smatrajući ga zastarelim principom regulisanja međunarodnih odnosa.
Autor u knjizi iskazuje suverenistički i realistički pristup shvatanju politike i međunarodnih odnosa. Zalaže se za primat nacionalnog suvereniteta u međunarodnim odnosima, i za njega iznad nacionalnog suvereniteta, iznad države ne postoji ništa, ne postoje nikakve nadnacionalne i globalne organizacije.
Kršljanin novi svet definiše paralelno ruskom teorijskom sintagmom „pravedni multipolarni sistem“ i kineska „zajednica zajedničke sudbine čovečanstva“. S tim u vezi, za autora je hegemonija Sjedinjenih Američkih Država, koja je bila vojni i politički zaštitnik globalizacije, odavno završena. Multipolarni poredak se, kao poredak ne samo više svetskih sila nego i kao poredak više civilizacija i kultura – uzdiže, a kriza moći Zapada je više nego izražena – bez obzira što SAD to ne žele da priznaju izazivajući razne konflikte po svetu.
Pisac u svojoj knjizi snažno apostrofira da je Rusija sakupila snagu da se suprotstavi Zapadu i njegovoj antiljudskoj ideologiji liberalizma jer je u svojoj osnovi „saborno ujedinjena u težnji ka opštem dobru“. Naspram toga, društva na Zapadu su pocepana i međusobno sukobljena – „na levicu i desnicu, bezbroj političkih partija, udruženja, mafijaških klanova, tajnih društava… Pravi vladari iz senke korumpiraju tu nakaznu političku scenu i pretvaraju je u lutkarsko pozorište, koje se javno naziva ‘liberalna demokratija’ i svima silom nameće“.
Kršljanin prepoznaje i otpor Kine, koja svojim konfučijanizmom teži opštem dobru i sabornosti, što zajedno sa ruskom sabornošću i pravoslavnom duhovnošću predstavlja idejni i sinergijski otpor Zapadu.
Izgradnja multipolarnog sveta, prema autoru, daje snagu i mogućnost da hrišćanski, a pre svega pravoslavni čovek, kao nosilac hristoljubivog čovekoljublja – uspostavi društvo i poredak suprotan Zapadu, koji je do sada odbacio sve tradicionalne i pogotovo hrišćanske identitete, ako ih je ikad i posedovao.
U knjizi se nedvosmisleno zalaže da Srbija postane saveznik Rusije ne samo na pragmatičnim osnovama nego i u idejnom, civilizacijskom i geopolitičkom pogledu.

Iz recenzije