IZLOG KNJIGE

Robert Hodel
REČI OD MRAMORA
Dragoslav Mihailović – život i delo
Laguna, Beograd

Prva inostrana biografija velikana srpske književnosti. Poznat nemački slavista, prevodilac i znalac srpske književnosti Robert Hodel napisao je iscrpan životopis našeg znamenitog pisca, osvrćući se i na njegova dela i na njegovo javno delovanje kao književnika i intelektualca u poslednjih pola veka. Ova biografija je utoliko značajnija što je Hodel u nju uvrstio brojne piščeve iskaze i stavove izrečene neposredno u njihovim brojnim međusobnim razgovorima.
Od školovanja u Ćupriji i porodičnih prilika tokom Drugog svetskog rata, prvih književnih pokušaja i početka studija prekinutih hapšenjem, preko robijanja na Golom otoku, povratka u Ćupriju i nastavka studija u Beogradu, do snalaženja i književnog uspeha pod senkom ibeovske prošlosti i lične Titove osude njegovog romana Kad su cvetale tikve – Hodel je znalački oslikao jedan bogat stvaralački i životni put u turbulentnom XX veku, punom ratova, promena državnog uređenja i državnih granica, progona i hapšenja…
„Život Dragoslava Mihailovića je poput odiseje. Njegov put od Ćuprije, rodnog mesta, gde je rano ostao bez roditelja, preko Golog otoka, na kome je jedva izbegao smrt, do Beograda, gde je od siromašnog studenta, koji je morao stalno da radi, napredovao do književnog klasika Jugoslavije i Srbije – odražava istoriju jednog veka u njegovoj zemlji. Društvena i kulturna istorija u Mihailoviću dostiže individualni, živi oblik“, piše Robert Hodel u predgovoru knjige.

Miloš Kovačević KAKO I ZAŠTO (NE) PISATI OVAKO Prometej, Novi Sad Prema rečima Danka Šipke, Miloš Kovačević u knjizi Kako i zašto (ne) pisati ovako pokazuje kako sintaksičar od formata može na konkretan način da doprinese jezičkoj kulturi. „Prilozi su u knjizi podijeljeni u dvije grupe. Glavnina priloga, dakle, bavi se sintaksičkim pitanjima, problemima uticaja nevaljano sročene forme na značenje i određenih sintaksičkih elemenata. Autor na najbolji mogući način povezuje svoju tradicionalnu strukturalističku analizu sintaksičkog materijala sa rješavanjem pitanja jezičke prakse. Svaka tvrdnja bogato je dokumentovana primjerima iz novinskih tekstova, prikupljanih tokom vremenskog perioda od četiri decenije. Analiza dosljedno vodi konkretnim preporukama za rješavanje problema u jezičkoj praksi a nerijetko i predviđanju daljeg razvoja statusa određenih pojava“, beleži Šipka o Kovačevićevoj knjizi, koja je, kako naglašava, „od interesa ne samo onima koji su zainteresovani za jezičke teme već i svim poslenicima riječi, poglavito novinarima“.

Igor Marojević
OSTACI SVETA
Dereta, Beograd

Ispisujući slovo o najnovijem romanu Igora Marojevića Ostaci sveta Zoran Bognar navodi da „tragična sudbina čoveka od Španskog građanskog rata, preko Jasenovca, pa do NATO bombardovanja krajem devedesetih godina prošlog veka, odvija se na velikim platnima čovekove tolerancije, opstanka, bola… Mogućnost, uopšteno govoreći, da se sve to predstavi u prvom romanu o Jasenovcu kao dominantnoj temi, jeste veliki pokušaj da se ujedno prikažu i sva stradanja dvadesetog veka. Igor Marojević u svom nesumnjivo najboljem dosadašnjem delu o ’veku logora’, kako se i naziva dvadeseto stoleće, piše hladnim tonom, čija melodija, uprkos svem užasu, pronalazi vatru koja tinja i baca plamen sećanja na one ljude i njihove sudbine koji sve više tonu u zaborav pred nekim drugim ratovima, nekim drugim krvavim stradanjima. U takvom miljeu Ivanka Novčić, jedna od protagonistkinja ovog romana, svojim čudnovatim erosom uspostavlja balans, ili, bolje rečeno, prelaz između tame i svetlosti, nudeći nadu u spasenje nevinog, ili bar drukčiji pogled na ono što je preostalo u Ostacima sveta…“ Dr Igor Perišić smatra da Marojević u novom romanu pronosi novu postideološku štafetu širom evropskog prostora. ,,Pripovedači predaju jedan drugom govornu štafetnu palicu, kako bi tehnikom skaza ispričali istoriju stradanja u dvadesetom veku, od Španskog građanskog rata do NATO bombardovanja SR Jugoslavije. Ako je Hana Arent ukazala na banalnost zla totalitarnih ideologija dvadesetog veka, u jednom od najboljih srpskih romana u dvadeset prvom stoleću Marojević pripoveda o nepodnošljivoj učestalosti patnje ili (pre)velikim ostacima zla. U dobu visokoideologizovanih i pristrasnih narativa kojima obiluje savremena književnost, autor uspeva da u naraciju uvede vapijuću poliperspektivnost u predočavanju zločina: od Jasenovca i Blajburga do Kravice i Srebrenice. Na taj način izbegavaju se pojednostavljujući uvidi u psihološke profile i ’levih’ i ’desnih’, i zločinaca, ali i žrtava, u korist njihove istorijske uverljivosti i romaneskne uzbudljivosti“, napisao je dr Perišić.