Marko Carević – Ratna zona

Budvu kontrolišu policijska i parapolicijska hunta. Starije građane, slučajne prolaznike, strane državljane, ali i žene svakodnevno isleđuju u policijsku stanicu i maltretiraju. Ovo se zlo više trpeti ne može

Prvi put oglašavaju se ljekari, profesori, studenti, budi uspavana intelektualna elita, časni ljudi u policiji skidaju uniforme i prelaze na stranu naroda. Vjerujem da je trenutak slobode veoma blizu. Vjerujem da je nakon 30 godina ćutanja došlo vrijeme da narod kaže svoju riječ. Građani su svjesni da je ovo poslednja šansa da se obračunamo sa diktatorom koji je umislio da može da na mjesto apostolske i kanonske crkve uspostavi svoju partijsku crkvu. Mislim da su konačno otpor počeli da pružaju i oni koji su svih ovih godina nedostajali u javnom životu, posebno njihov stav o raznim društvenim pitanjima – kaže u razgovoru za „Pečat“ Marko Carević, predsednik Opštine Budva.
Vaše hapšenje i sva potonja dešavanja u Budvi označili su kraj krhkog primirja. Poput kasetnih bombi nemiri su zapalili Podgoricu, Nikšić i redom druge gradove. Koji trenutak može da bude uvod u eskalaciju nasilja, i posledično žešći odgovor naroda?
Policijske i parapolicijske snage u Budvi su izvele lokalni državni udar. Država se otvoreno stavila na stranu DPS-a, i zloupotrijebljavajući moć i represivni policijski aparat pokušala da prekroji izbornu volju građana. Za te potrebe angažovano je i privatno obezbjeđenje. Po ko zna koji put, DPS je zajedno sa svojim satelitima i poslušnicima izvršio političku korupciju i odbornika opozicije preveo na svoju stranu. Javnost je imala prilike da vidi da je zgrada opštine, posredstvom Upravne inspekcije i policije, uz brutalno nasilje i torturu, nasilno osvojena. Nas, legitimno i legalno izabrane predstavnike naroda policija je napala, uhapšeni smo i procesuirani kako bi se u opštinsku zgradu uveli predstavnici kriminalne organizacije DPS. Riječ je o pučistima čiji je cilj da nastave da rade ono što su radili njihovi partijski prethodnici a to je pljačka građana Budve. Policijska akcija je po svemu bila neustavna, nezakonita i brutalna. Kao predsjednik opštine tog kritičnog jutra dozvolio sam Upravnoj inspekciji da uđe u zgradu opštine, na šta se policija oglušila i lično komandir Slobo Kovačević, koji je izdao komandu za napad. Ovaj, mogu slobodno reći, teroristički čin, nezapamćen čak i u brutalnoj demokratiji na crnogorski način, pokazao je da je policija pod direktnom kontrolom DPS-a i u službi mafije koja ima namjeru da Budvu zavije u crno. Ovo nasilje izazvalo je očekivanu reakciju širom Crne Gore. Narod je ustao protiv diktatorskih metoda. Svima je jasno da je ovakvim postupanjem srušen politički sistem, pogaženi su Ustav i zakoni, a na scenu je stupilo opšte bezakonje koje pogađa svakog pojedinca. Budva je postala inicijalna kapisla.

[restrict]

Ignorisanje prava pretvorilo se u pravno divljaštvo. Ko su pripadnici obezbeđenja koji su zaposeli opštinu?
Privatno obezbjeđenje činila su neidentifikovana lica, među njima dosta osuđenih kriminalaca. Ta lica dolaze iz kriminalnog podzemlja koje je decenijama logistika DPS-u. Angažovanje „obezbjeđenja“ poslužilo je kao izgovor da se u opštinsku zgradu uvedu počinioci krivičnih djela i lica koja su poznata kao kršioci zakona. Bilo je očigledno da oni rukovode opštinom i komanduju policiji. Fizički su napadali i gurali iz zgrade ne samo nas već i predstavnike medija i odbornike. Te kreature su u svojim rukama imale nekakve spiskove sa imenima poželjnih i nepoželjnih funkcionera i zaposlenih, i na osnovu njih odlučivale ko može da uđe u zgradu opštine. Meni i predsjedniku skupštine uručili su kopije odluka o našem razrješenju, koje su naravno u potpunosti nezakonite i kriminalne. Uspjeli smo da identifikujemo većinu ovih izgrednika, iako su se krili iza maski i naočara. Crna Gora je mala i veoma je lako utvrditi ko je ko ovdje. Njihova imena biće ispisana na vječnom stubu srama jer su kao plaćenici režima pristali da za nekoliko srebrnjaka napadnu predstavnike naroda, odbornike, građane i novinare. Možda je to najbolja slika Crne Gore pod DPS-om u kojoj su interesi nekoliko pojedinaca važniji od izborne volje, zakona i Ustava, i u kojoj se ne biraju sredstva kako bi se ciljevi ostvarili.

CRNA GORA IMA JOŠ VUKOVIĆA Koliko još Vukovića ima Crna Gora? Da li očekujete da će po inerciji, a talas je već krenuo, jedan po jedan pripadnik policije i Vojske polagati oružje pred narodom? Mi znamo da ih ima. Ali i oni moraju nama kao građanima da pokažu da zaista drže do časti i morala tako što će ostaviti te svoje uniforme. Ne priznajemo izgovor da samo rade svoj posao. Policija mora da bude svjesna da kada ovaj odnarođeni režim padne – sudiće se svima koji su kršili zakon. Jer se brutalna prebijanja po ulici više ne smiju ponoviti. Vidite proteste svuda po svijetu, koji su i mnogo agresivniji i bučniji – pa policija reaguje samo u slučajevima krajnje nužde. Ovdje se demonstriraju zapravo strah i nemoć države koja primjenjuje silu jer ne zna kako drugačije da odgovori na ogromno i naraslo nezadovoljstvo u narodu.

Podneta je i krivična prijava Upravi policije protiv NN lica zbog zabrane ulaska na radna mesta u Opštini Budva. S kojim objašnjenjem je zaposlenima zabranjen ulaz?
Ulaz u zgradu zabranjen je sekretarima, javnim funkcionerima, zaposlenima i građanima. Opština je takoreći uhapšena i drži se utamničenom. Nekoliko nedelja traje policijska i parapolicijska opsada. Budva se nalazi u političkom, pravnom i svakom drugom kriznom stanju. NN lica koja dejstvuju po instrukcijama uzurpatora opštinskih funkcija i opštinske imovine ne dozvoljavaju nikome da uđe sem onima koji su ih angažovali, a to su funkcioneri DPS-a. Podnijeli smo nekoliko krivičnih prijava protiv NN lica koja su odbijala da se identifikuju, ali policija i Tužilaštvo, iz očiglednih razloga, nisu preduzeli ništa.
Ne postoji nijedan osnov za zabranu ulaska već se radi o samovolji i otvorenoj diktaturi koja gazi sve pred sobom. U Budvi je na sceni nasilna promjena vlasti koja ima za cilj da nas eliminiše iz političkog života jer smo pokazali da postoji vlast koja radi u interesu građana. Uspjeli smo da za tri i po godine vratimo 30 miliona njihovog duga i da se obračunamo sa organizovanim kriminalom i korupcijom. Sada se kriminal obračunava sa nama. Neće nas uplašiti niti pokolebati nekoliko uniformisanih i neuniformisanih jedinica jer je uz nas narod, a uz njih su pendrek i suzavci.

Slike nasilja sa ulica Budve govore da nikom nije garantovana bezbednost, čak ni deci. Pod kojim sve izgovorima Milova policija hapsi i brutalno prebija narod?
U Budvi je zavladala policijska i parapolicijska hunta, a atmosfera je takva da odaje utisak da se nalazimo u ratnoj zoni. O nasilnoj akciji policije najbolje govori činjenica da su suzavac bacili u sportski centar u trenutku dok djeca imaju trening, da su hapsili ljude bez razloga po čitavom gradu i brutalno ih prebijali. U Budvi ima više policajaca nego turista prethodne godine u ovo vrijeme. To su divizije za utjerivanje straha i gušenje demokratskog otpora bezakonju i bezumlju koje vlada Crnom Gorom. Među žrtvama policijske torture nalaze se stariji sugrađani koje su hapsili po kafićima, mladići koji su slučajno prolazili ulicom, ali i strani državljani i žene. U policijskoj stanici maltretira ih rukovodstvo Centra bezbjednosti, a sudstvo i tužilaštvo ekspresno kažnjava i procesuira. Na ovaj način šalje se poruka da na suprotnoj strani stoji sila protiv koje se ne može. Oni žive u pogrešnom uvjerenju da silom mogu da rastjeraju nezadovoljstvo koje se 30 godina akumulira. Crna Gora se konačno budi i to više niko ne može da zaustavi.
Da li pokušaji otimanja vlasti i obračun s političkim neistomišljenicama govore da je borba protiv SPC ujedno i borba protiv svega srpskog u Crnoj Gori?
Pokušavaju da nas ideološki prevaspitaju i asimiluju, da falsifikuju našu vjeru i tradiciju. To antisrpski režim konstantno radi. Kao Srbin i predstavnik srpskog naroda mogu sa pravom da kažem da je položaj Srba u Crnoj Gori gori nego na Kosovu i Metohiji. Samo izglasavanje anticivilizacijskog Zakona o slobodi vjeroispovijesti kojim se ukida Srpska pravoslavna crkva u Crnog Gori i otima njena imovina najbolje svjedoči o teroru nad srpskim narodom ovdje. Udarili su na našu SPC jer je ona poslednja linija odbrane naše vjere, tradicije, kulture i identiteta. To je završni čin progona srpskog naroda. Snažno smo se pobunili i borićemo se do poslednjeg daha da sačuvamo naše crkve, manastire i hramove.
Kako objašnjavate činjenicu da je u okolnostima pred izbore Milo Đukanović odlučio da zaigra na najopasniju kartu – rat sa sopstvenim narodom?
Milo Đukanović već godinama nema odgovor na goruća ekonomska pitanja u Crnoj Gori. Njemu je potrebno da stvara jaku polarizaciju i unutrašnje neprijatelje kako bi opstao na vlasti. Zato je i izvukao prošle godine ovaj sporan i anticivilizacijski Zakon o slobodi vjeroispovijesti koji je kritikovan sa brojnih međunarodnih adresa.
I dok Milo Đukanović želi da vlada po svaku cijenu, mi želimo da radimo, stvaramo i idemo naprijed. Upravo je ova situacija sa pandemijom do kostiju ogolila pogrešne ekonomske modele. Prema projekcijama MMF-a odnos javnog duga i BDP-a za 2020. iznosi 89,4%, što znači da je javni dug bukvalno eksplodirao u odnosu na prosjek 2009–2017. godine. Dakle, ne postoji veći neprijatelj za ekonomsku nezavisnost Crne Gore od ovih cifara, a problem nismo kreirali mi već isključivo Milo Đukanović, koji je oformio privatan feud za sebe, bliske rođake, kumove i saradnike. Njega ne interesuje narod niti to od čega on živi, nego isključivo pljačka preostalih resursa koji se pretežno nalaze na Crnogorskom primorju.
Nazire li se epilog ove drame…
Građani Crne Gore imaju ogromnu šansu da nakon 30 godina upravo 30. avgusta daju svoj odgovor na izborima. Isključivo od njih zavisi kakav će epilog drame biti. Mi smo sigurni da je većina građana uz nas i da se protivi metodama totalitarnog režima DPS-a koji predugo traje. Potrebno je da mobilišemo sve snage u jedan opštenarodni front i da svi zajedno pružimo snažan odgovor. Sva dešavanja pokazuju da je vrijeme konačnog oslobođenja Crne Gore od unutrašnje okupacije blizu. Kada se ovo završi, ako mislimo da napokon krenemo naprijed, svi zajedno ćemo morati dobro da zasučemo rukave. Prestaćemo da se dijelimo onog trenutka kada Đukanović ode, jer nas upravo on i njegova vlast vuku u prošlost i podjele iz prošlog vijeka.

[/restrict]