Miniranje Ozrena

Kako se u BiH i dalje amnestiraju islamisti od krivične odgovornosti, uz pomoć „srpskih“ kadrova

Nećemo podržati smjenu Dragana Mektića, poručio je Šemsudin Mehmedović, uticajni kadar SDA i ratni šef policije u Tešnju. Kada kaže „mi nećemo to podržati“, to „mi“ je u stvari Stranka demokratske akcij, i, konkretno, to su Bakir Izetbegović i Šefik Džaferović.

DOKAZ ODNOSA PREMA SRBIMA U sjeni pokušaja Saveza nezavisnih socijaldemokrata i predsjednika Republike Srpske Milorada Dodika da „štetočinu“ iz Prnjavora Dragana Mektića, makar simbolično pred istek mandata, ukloni sa čela Ministarstva bezbjednosti, objavljen je podatak kako je Tužilaštvo BiH odustalo od krivičnog gonjenja Mehmedovića zbog počinjenih ratnih zločina u Tešnju. Iako je taj postupak Tužilaštva BiH dokaz odnosa ove neustavne institucije prema ratnim zločinima prema Srbima, ipak je ovo posebna sramota, izdaja žrtava i zakona, koja je pripremana u okviru organizovane, kriminalno-prijateljske grupe povezane kroz vršenje vlasti u Sarajevu.
Iako je politika nepriznavanja vlastitih zločina formulisana u Sarajevu još u vrijeme Alije Izetbegovića, ipak su ovo nedjelo zajedno pripremili kadrovi SDS-a i SDA.

[restrict]

ZLOČIN ŠEMSUDINA MEHMEDOVIĆA Zahvaljujući kadrovima iz SDS-a, iz SIPA (Državna agencija za istrage i zaštitu) suspendovani su viši inspektori Mario Kapetanović i Dženana Omerhodžić (ona je pod optužbom za lažno prijavljivanje i uhapšena) koji su vodili operaciju kodnog imena „Ozren“, utvrdili odgovornost pa uhapsili Šemsudina Mehmedovića zbog prvih ritualnih klanja u BiH, kod Tešnja, 21. septembra 1992. godine.
Ta prva ritualna odsijecanja glava četvorici nevinih Srba i zločini islamskih militanata počinjeni na području opštine Tešanj, odslikavaju u potpunosti fanatičnu vjersku izopačenost i postupanje džihadista u ratu i za njih je osumnjičen, po komandnoj i ličnoj odgovornosti, poslanik SDA u Zastupničkom domu Parlamentarne skupštine BiH i kadar te stranke Šemsudin Mehmedović.
U ovom predmetu postupanje Tužilaštva BiH od samog početka je bilo krajnje politički motivisano i tendenciozno, vidljivo posebno kroz odbijanje da se ispune zakonske obaveze, stvore uslovi za provođenje istrage i postupka dokazivanja počinjenih krivičnih djela, kao što se pokazalo u Izvještaju o počinjenom krivičnom djelu ratnog zločina koji je podnijeo MUP Republike Srpske, jednako kao i u Operativnoj akciji agencije SIPA, pod kodnim imenom „Ozren“.
Način na koji su odbijani zahtijevi Državne agencije za istragu i zaštitu, izbjegavanje da se zaštite svjedoci kojima je život ugrožen, uz odbijanje mjera pretresanja određenih lokacija i prostorija, odbijanje da se donese rješenje o pritvaranju, direktna zaštita odgovornog Mehmedovića za nepobitno utvrđene ratne zločine, otvorili su u javnosti ključna pitanja o činjenici da se zločini prema srpskom narodu ne procesuiraju, naročito ako je vidljiva odgovornost i učešće u njima bivših ili aktuelnih funkcionera iz reda bošnjačkog naroda.
Evidentno je bilo isto tako neskriveno, nezakonito i nemoralno, pristrasno i nekorektno ponašanje diplomata i ambasadora zapadnih zemalja u Sarajevu.

ZEID DUKMENIĆ I DRAGAN MEKTIĆ Činjenica je, međutim, da sam i sam, kao politički protivnik ideja SDA i Alije Izetbegovića, bio u jednom od logora na području Tešnja. Uhapšen sam i zadržan sredinom septembra 1992. godine jer se „nisam javio na mobilizaciju“ i „ometao sam mobilizacijske pripreme“ muslimanske vojske pod kontrolom Alije Izetbegovića.
Ukupno sam proveo 18 dana u svlačionici Fudbalskog kluba „Tošk“ iz Tešnja i, nakon što sam saslušan od strane tadašnjeg vojnog tužioca Saliha Memića (koji je tek prošle godine okončao drugi mandat glavnog okružnog tužioca u Doboju), osuđen na 60 dana zatvora u Zenici od strane sudije Rifata Skejića i upućen u Kazneno-popravni dom Zenica u kome je, u tzv. Petom paviljonu, bio logor za Srbe.
Činjenica je i da su poznati i utvrđeni zločini radikalnih islamista u BiH na području Tešnja počinjeni od strane pripadnika mudžahedinskih jedinica pod komandom Zeida Dukmenića, tjelohranitelja Alije Izetbegovića, pripadnika jedinice Crni labudovi i prijatelja i fitnes trenera Dragana Mektića, ministra bezbjednosti.
Kontraobavještajna zaštita koju su agencije iz Sarajeva pružale Zeidu Dukmeniću (rođenom u Belišću u Hrvatskoj kao Željko Dukmenić a koji je bio prije rata prvak Njemačke i BiH u borilačkoj vještini te-kvon-do) unijela je mnoge zabune u istrage vođene ovim povodom. Manipulisalo se ulogom mudžahedina pa je Zeid predstavljen kao Abu Zejd te mu je dodijeljeno i dodatno ime Hudejfa. Upravo stavljanje pripadnika odreda El mudžahedin koji nikada nije bio na području Tešnja na spisak ratnih zločinaca poznatih kao Zeid, doprinelo je zaštiti ritualnog islamističkog ubice.
Istina je i to da su u sklopu jedinica iz okoline Tešnja djelovali i kažnjenici iz Gvantanama, pripadnici tzv. Alžirske grupe (koje je Šemsudin Mehmedović lično vjenčavao sa lokalnim djevojkama i ženama) i Francuske, među kojima je najznačajnija internacionalna kriminalna grupa iz Rubea, u kojoj su ključni bili konvertiti (kao što je Zeid Dukmenić), Lionel Dumont (Abu Hamza) i Kristofer Kaze (Abu Velid). Ova grupa poznata je po organizovanju napada na Samit G8 u Lilu (Francuska), kao i po planiranju napada na sjedište NATO-a u Briselu – te po činjenici da je Dimon pobjegao iz zatvora u Sarajevu i poslije sedam godina uhapšen u Njemačkoj, a da je Kaze ubijen u jednoj policijskoj akciji u Belgiji.
Takve okolnosti dokazanih djela ratnog zločina – uz hiljade dokumenata i izjava, fotografija i video-snimaka, te postojanje dva logora u kojima su zatvorenici mučeni a neki i ubijeni (stadion u svlačionici FK „Tošk“ u kome je 18 dana proveo i ovaj autor), te logor-zatvor u podrumskim prostorijama i garažama uz Policijsku stanicu Tešanj, otvaraju važno pitanje održavanja lažne slike proteklog rata.

ISKAZ ZAŠTIĆENOG SVJEDOKA Zločini su činjeni ovako.
U šokantnom iskazu zaštićenog svjedoka, čiju su izjavu obezbjedili Kapetanović i Omerhodžićka, tvrdi se da je Mehmedović mudžahedinu Zeidu (Dukmeniću, ličnom prijatelju ministra bezbjednosti Dragana Mektića i pripadniku jedinice „Crni labudovi“, tjelohranitelju i Alije i Bakira Izetbegovića…), koji je Mehmedoviću donijeo odsječene srpske glave, zauzvrat poklonio niklovani pištolj i obećao da će ga pohvaliti kod vođe zloglasnog odreda El mudžahedin, s kojim je načelnik tešanjske policije tokom rata blisko sarađivao! U istom svjedočenju Mehmedović se optužuje i za ratne zločine, koji uključuju ubistva, mučenja i maltretiranja zarobljenih srpskih civila iz Tešnja i okoline koji su držani zatočeni u logoru u krugu policijske stanice u tom gradu.
Prema iskazu tog svjedoka, odsječene srpske glave iz baze u selu Jablanica donijeo je mudžahedin po imenu Zeid, koji se, u pratnji policajaca Envera i Amira Beše, te Besima Sejdića, dovezao pred policijsku stanicu u Tešnju u terenskom vozilu.
„… Zeid je uzeo prtenu vreću i uneo je u zgradu policije, bacivši je na sto dežurnog policajca Hakije Hadžana, koji je ishitreno upitao: ’Šta ste to donijeli, braćo?’ Zeid je na to odgovorio: ’Što je načelnik tražio, mi smo uradili. Doneli smo, brate, četiri vlaške glave njemu na poklon’, ispričao je svjedok, naglašavajući da je nakon toga u stanici policije nastalo opšte grljenje i ljubljenje mudžahedina i policajaca.“
Svjedok navodi i to da je Mehmedović došao u stanicu na poziv dežurnog policajca, koji je putem motorole koristio šifru „Hum 101“.
„Dežurni policajac radosno mu je saopštio da su braća iz Jablanice donijela hediju (poklon) i da on traži muštuluk. Nedugo zatim došao je Šemso (Mehmedović) u društvu Emira Ahmetovića. Tada je Zeid uzeo vreću i istresao glave u hodnik. Glave su bile krvave, sa stravičnim izrazom lica. Na mjestu na kom su odsječene vidjelo se da su nečim tupim odvaljene, a po tjemenu su se vidjele rupe, najverovatnije od udaraca tupim predmetom. Na jednoj glavi nije bilo ušiju i nosa, a na jednoj nije bilo oka“, navodi svijedok u ovom stravičnom iskazu datom inspektorima agencije SIPA.
Prema daljim navodima svjedoka, Mehmedović je pljunuo u pravcu odsječenih glava i rekao da je šteta što su odsječene samo četiri.
„Da ste, bogdo, odsekli i hiljadu drugih“, rekao je Mehmedović i, prema iskazu svjedoka, naredio policajcima Emiru Ahmetoviću, Smailu Smailbegoviću i Hakiji Hadžanu da pokupe odsječene glave i zakopaju ih ispod zgrade bolnice u Tešnju. Mehmedović je, potom, mudžahedina Zeida nagradio niklovanim revolverom koji je doneo iz kancelarije: „Ovo je pronađeno kod jednog Srbina odavde. Njemu više sigurno nikada neće trebati, a evo tebi. Jeste da ćeš njime moći samo šest Vlaha ubiti“, rekao je Mehmedović i dodao da će Zeida i lično pohvaliti glavnom emiru odreda kada dođe u Jablanicu.
Zaštićeni svjedok je tom prilikom optužio Mehmedovića za ubistva i zlostavljanja srpskih civila zatočenih u garažama policijske stanice u Tešnju. Detaljno je opisao metode mučenja, od odvođenja logoraša na kopanje rovova na prvim linijama fronta do polivanja vodom iz šmrkova usred zime u dvorištu stanice policije, po njegovom naređenju. Naveo je i slučaj ubistva starca iz sela u okolini Tešnja, uhapšenog jer je pekao rakiju: „Mehmedović je specijalcima naredio da tuku starca, koji se prezivao Avrak. U jednom momentu starac je od udaraca pao niz stepenice. Kad je utvrđeno da je mrtav, Mehmedović je naredio da ga prebace u bolnicu, gde je ustanovljeno da je podlegao povredama od pada sa stepenica, pošto se navodno sam sapleo.“
Ovu izjavu obezbjedili su pripadnici Ministarstva unutrašnjih poslova Republike Srpske i ona, uz spremnost zaštićenog svjedoka da se pojavi na sudu i objasni događaje i prilike, predstavlja ključni dokaz u utvrđivanju krivice Mehmedovića.
Nakon 18 mjeseci suspenzije, viši inspektor Mario Kapetanović se vratio u agenciju SIPA, dok Dženana Omerhodžić još uvijek vodi tešku pravnu bitku. Ali to nije sve.

TIHA OPSTRUKCIJA I OTVORENA PODRŠKA Na pitanje borbe protiv raznih vrsta radikalnih i ekstremističkih ideologija na tlu BiH nikada nije konsekventno odgovoreno od strane SDA i zajedničkih institucija, ali je nakon uspostave „nove vlasti“ u Sarajevu prvih dana 2015. godine, tihu opstrukciju zamijenila otvorena podrška ekstremistima. Glavni izvršilac ove politike zaštite ekstremista bio je student Više škole Hrvatskog MUP-a, ministar bezbjednosti Dragan Mektić, uz pomoć SDS-a.
Stvar je postala jasnija kada se u javnosti pojavila zajednička fotografija Zeida Dukmenića i Dragana Mektića. Mektić se branio da „ne zna čovjeka“ i da je „čovjek iskazao želju da se sa njim slika“ a sam Zeid Dukmenić je rekao da je prijatelj s Draganom Mektićem i da poštuje sve što ovaj ministar radi.
Rođen kao Željko Dukmenić u Belišću u Hrvatskoj, Zejd Dukmenić je bivši prvak Njemačke u te-kvon-dou. U ovoj zemlji je karijeru započeo 1978. godine, a bio je i prvak bivše Jugoslavije. Nakon rata, u razdoblju od 1996. do 2004. godine, bio je i selektor te-kvon-do reprezentacije BiH, a osnivač je i te-kvon-do akademije koja nosi njegovo ime. Dukmenić je u ovom dijelu Evrope jedna od najpoznatijih osoba koje su prešle u islam. Bio je jedan od glavnih instruktora u kampu za obuku islamista u opštini Visoko, u Osnovnoj školi „Bratstvo i jedinstvo“ u naselju Dobrinje, pri čemu su regrutovani mladići bošnjačke nacionalnosti iz ovog mesta.
I, naravno, sudbina muslimanke, Bošnjakinje, više inspektorke agencije SIPA Dženane Omerhodžić, koja plaća najskuplju cjenu povezanosti vrha političke vlasti u Sarajevu, pojedinih tužilaca Tužilaštva BiH, ratnih komandanata i šefova policija koji su bili pokrovitelji ratnih zločina, posebna je priča. Sukob sa obavještajnim podzemljem u Sarajevu otvoren je u predmetu Muhidina Bašića, bivšeg čelnika Obavještajno-bezbjednosne agencije BiH (OBA/OSA), koga je početkom 2013. godine Sud BiH osudio zbog zločina počinjenih u Varešu. Od tada kreću otvoreni napadi i podmetanja. Iako pravosnažno osuđen za ratni zločin protiv civilnog stanovništva, Bašić je pokušao Kapetanovića i Omerhodžićku optužiti za montiranje procesa i zatražio od direktora SIPA Perice Stanića da ih suspenduje. Na kraju je to i učinjeno.
Nacionalne elite u Sarajevu neskriveno štite svoje zločince od progona i to predstavljaju nacionalnim interesom, potvrđujući vlastiti poriv kršenja zakona i prikrivanja zločina kao duboko imanentan njihovoj kolektivnoj psihologiji i uvjerenjima. Svakako su ove destruktivne aktivnosti i psihologije postigle vidne rezultate i dovele do iskrivljene slike rata kroz koju su stvarani uslovi za napade na Republiku Srpsku i prisiljavanje da se u političkom smislu kreće prema unitarnoj BiH.
Kad u Tužilaštvo BiH dođu novi ljudi i kad se zakon bude primjenjivao jednako na sve građane, Šemsudin Mehmedović, Naser Orić, Šefik Džaferović, Zeid Dukmenić i njima slični će biti mnogo manje samouvjereni. I biće konačno procesuirani zbog učešća u teškim ratnim zločinima kojima se drsko ponose, na sramotu države i ljudi.

[/restrict]