Afirmativna akcija na delu

NASILNA ROMIZACIJA SRBIJE

Fond za otvoreno društvo spreman da pruži podršku programu integracije Roma u Srbiji, saopšteno je iz kabineta predsednika Srbije Aleksandra Vučića nakon što se susreo sa zamenikom predsednika Fondacije Aleksom Sorošem. Šta tačno predstavlja ta „integracija“ „Pečat“ je pisao još 2014. godine

Posle 2000. godine otpočelo je sprovođenje programa za nasilnu promenu demografske strukture u Srbiji koja se realizuje tajnim deportovanjem Roma iz EU i to onih koji nikada nisu bili srpski državljani, ali se naknadno upisuju u matične knjige kao da su rođeni u Srbiji. S druge strane, favorizuje se masovni odliv mladih, obrazovanih ljudi iz naše zemlje. Ovaj proces podržan je u oba slučaja moćnim finansijskim instrumentarijem Zapada.

Po svemu sudeći, građani Srbije u velikoj meri sami finansiraju nastanak nove države na svom tlu, i to specifične romske države u kojoj će živeti nesrazmerno uvećan (u odnosu na stanje do pre decenije) broj Roma.

[restrict]

U analizi „Evropska unija se priprema da dokusuri srpsku državnost“ iz 2009, stariji naučni saradnik Ruske akademije nauka Petar Iskenderov ocenio je da proces „administrativno-teritorijalne reforme kojom se srpska država transformiše u ’Zajednicu srpskih regiona’ (ZSR)“ predstavlja konačno rešenje za Srbiju i Srbe, a podrazumeva predaju srpske teritorije Albancima (u južnom – preševskom regionu), Turskoj i Bosni u zapadnom (raškom) regionu, Mađarskoj u vojvođanskom, a Rumuniji i Bugarskoj u istočnom regionu. Centralni region (oblast Šumadije i Pomoravlja) prema ovoj analizi – predviđen je za postepeno prebacivanje iz EU deportovane romske populacije bez državljanstva, romske populacije sa Kosova i Metohije, te one iz drugih republika bivše Jugoslavije.

Jurisprudencija „civilizovane Evrope“

Demografska politika EU podrazumeva deportaciju, za „civilizovane Evropljane“ manje poželjnih etničkih grupa – u Srbiju i pravoslavne zemlje jugoistočne Evrope, kao i preduzimanje opsežnih mera i programa kako se oni slučajno ne bi vratili na prostore sa kojih su potekli ili se u njima naselili. Da bi se taj plan realizovao, evropska jurisprudencija angažovala je timove pravnih eksperata koji su osvojili nov pravni instrumentarij, nove zakone o migracijama i azilantima, plasiranim pod nazivima: „upravljanje migracijama“, „readmisija“, „sigurna treća zemlja“. Promena demografske strukture u Srbiji odvija se po istoj formuli po kojoj globalni poredak premrežava svet: globalna politika migracija nameće se ultimativno i sprovodi lokalno preko vlade, saveznih i lokalnih vlasti, NVO sektora neformalnih grupa, grupa za pritisak, kao i medija koji se strogo pridržavaju veoma jasnih zakona političke korektnosti.

Projekat trajnog preseljenja romske populacije iz Evrope i stvaranje preduslova za nastanak – na tlu Srbije – države sa nesrazmerno velikom romskom populacijom, preuzeo je na svoja pleća Džordž Soroš, član grupe Bilderberg, bivši član borda direktora Saveta za inostrane odnose, mađarski Jevrejin, u mladosti saradnik nacista i vodeći humanista Novog svetskog poretka (uz Bila Gejtsa). Soroš i njegov fond realizuju program „Decenija uključenja Roma“ koji obuhvata sve aspekte života i rada: obrazovanje, zdravstvenu zaštitu, stanovanje.

Sorošev program se predstavlja kao projekat prioritetnog značaja za rešenje problema sa kojima se suočava romska populacija. I malo ko razuman bi odbio da se složi sa ovim plemenitim idejama, ali problem je u tome što se pomenute ideje realizuju isključivo izvan plavokrvnog jezgra EU odakle se Romi kontinuirano i masovno deportuju u Srbiju uključujući i najsurovije načine.

Ugovor o readmisiji, koji je sa EU potpisala Srbija, pomoću klauzule o zaštiti podataka otvorio je EU prostor za deportaciju Roma i ostalih grupacija stanovništva u neograničenom broju u Srbiju, kao i mogućnost da se broj deportovanih drži u tajnosti.

IGRA BROJEVA

Prema popisu stanovništva iz 2002. godine, u Republici Srbiji se 108.193 građana izjasnilo da su pripadnici romske nacionalne manjine. Sadašnji broj Roma drži se u strogoj tajnosti a zvaničnici kažu da evidencija ne postoji. Jasno je da se time prikrivaju podaci o broju deportovanih Roma sa teritorije EU koji nikada nisu mogli da dobiju državljanstvo neke evropske zemlje gde su živeli, Roma iz bivših republika SFRJ i Roma izbeglih sa prostora Kosova i Metohije.

Zamenik direktora Kancelarije za ljudska i manjinska prava Srbije dr Dragoljub Acković je na sastanku na kojem je razmatrana politika stanovanja romske populacije, gde su učestvovali sekretar ekspertske grupe Saveta Evrope CAHROM Majkl Guet i predstavnici Kancelarije za ljudska i manjinska prava Srbije, u svom uvodnom izlaganju izneo procenu da u Srbiji živi 600.000 Roma.

U naučnom radu „Romi u jugoistočnoj Srbiji od deftera do popisa“ prof. dr Dragan Todorović navodi da „Procene predstavnika romskih organizacija i civilnog sektora upućuju na 450.000 do 800.000 pripadnika romske nacionalne manjine naseljenih u Srbiji“ (do 2011. godine).

Evidentiranje kretanja deklarisanih Roma u Srbiji u novijem periodu započinje 1948. i nastavlja se u zvanično vođenim popisima iz 1953, 1961, 1971, 1981, 1991. i 2002. godine. Prema podacima popisa iz 2002. godine (sproveden na teritoriji centralne Srbije i Vojvodine) u etničkoj strukturi Srbije (bez Kosova i Metohije) Srbi kao većinski narod čine 82,9 odsto ukupnog stanovništva, dok su najzastupljenije nacionalne manjine Mađari (3,9 odsto), Bošnjaci/Muslimani (2,1 odsto), Romi (1,4 odsto) i Jugosloveni (1,1 odsto).

Ova razlika u broju Roma po popisu iz 2002. i pretpostavljenog broja koji navode dr Acković i pripadnici NVO sektora pokazuju da je „civilizovana Evropa“ do 2011. godine u Srbiju deportovala između 500.000 i 700.000 Roma, nakon čega je proces deportacije nastavljen.

Posebna briga EU je da svi readministrirani Romi dobiju srpsko državljanstvo i to po hitnom postupku. U tu svrhu, za upis Roma u matične knjige obezbeđena su (prema podacima „Obrazloženja Akcionog plana za sprovođenje Strategije za unapređenje položaja Roma u RS“ do 2015) donatorska sredstva u iznosu od 317.464 evra, posao je poveren združenim snagama Ministarstva pravde, Centra za socijalni rad i Visokog komesarijata UN za izbeglice.

Strategija za unapređivanje položaja Roma zasniva se na sprovođenju nečega što se, po ugledu na američku praksu, naziva „merama afirmativne akcije“. Radi se o rasističkom zakonu kojim se neromsko stanovništvo Srbije stavlja u nejednak položaj u odnosu na Rome – u oblasti zdravstva, stanovanja, zapošljavanja, socijalne zaštite, obrazovanja, izdavanja ličnih isprava itd. Mere se pravdaju potrebom „što bolje integracije romske zajednice u društvo i smanjivanjem jaza u pristupu pravima između Roma i opšte populacije“. Jasno je da se jaz u pravima ne može smanjiti tako što se drugima to isto pravo uskraćuje na osnovu etničke pripadnosti. Mere afirmativne akcije u uslovima u kojima nemaju univerzalno važenje i u kojima se tajno sprovodi deportacija Roma – nesrpskih državljana kojima se nakon toga izdaju dokumenta kojima se ova prevara ozakonjuje – predstavljaju veoma grubo kršenje pravnih normi i standarda. Strategijom je predviđeno i povećanje broja Roma sa srednjim i visokim obrazovanjem, što se postiže posebnom politikom upisa koja se primenjuje od 2003. godine i koja sve ostale stavlja u podređeni položaj.               

[/restrict]