Pečat – List slobodne Srbije Politički nedeljnik, aktuelna politička dešavanja, društvo, svet, kultura.
Šta ekstremni mađarski Jobik traži u Senti?
Piše Jovan Pejin
Otvorena je kancelarija ugronacističke stranke Jobik iz Mađarske u Senti, koja će raditi – primati stranke jednom nedeljno. Koje stranke? Vest je shvaćena kao besmislica. Naknadno saopštenje Ištvana Savajia, potpredsednika i poslanika mađarskog parlamenta iz stranke Jobik, da je reč o brizi za Mađare u „južnom kraju“, ponovo je pokrenula resentimane, i to uzajamne, kod Srba i mađarske nacionalne manjine u Vojvodini.
Nezadovoljstvo među Srbima već postoji. Ugrocentrična stranka Fides Viktora Orbana je pred poslednje izbore u Mađarskoj vodila kampanju u mađarskoj nacionalnoj zajednici u Srbiji pod parolom „Bez granice“. Bilbord je bio postavljen u Senti, Staroj Kanjiži i Bačkoj Topoli.
HILJADUGODIŠNJA MAĐARSKA Na to se sada nadovezalo i podsećanje Ištvana Savajia iz Jobika na hiljadugodišnju Mađarsku, što je nužno pokrenulo sećanje na nekadašnju Ugarsku i politiku mađarske političke elite.
Stvar je, naime, u tome što Mađarska kao država mađarskog naroda nije postojala, a ni trajala hiljadu godina, i da sadašnju državu treba razlikovati od Ugarske koja nikada nije bila nacionalna država mađarskog naroda, niti je tako i nastala. Teza o hiljadugodšnjoj državnoj tradiciji je zato sumnjivog karaktera i spada u jedan od nacionalnih mitova Mađara koji mogu da budu simpatični ako se ne zloupotrebljavaju, kao što se to sada čini.
[restrictedarea]Preživela ugronacistička ideja Jobika i još nekih stranaka i pokreta u Mađarskoj prelila se u Slovačku, Rumuniju i Srbiju u lokalne mađarske (manjinske) zajednice, naročito među intelektualnu elitu. U Senti je ideja hiljadugodišnjeg mađarstva naišla na plodno tle zahvaljujući intelektualnom krugu mađarskih stranaka i nevladinih organizacija. To su, inače, isti oni koji su oktobra 2009. organizovali naučni skup u Senti i Segedinu o genocidu Srba nad mađarskom manjinom u Bačkoj 1944‒1945. godine!
SRPSKI AUTONOMAŠI Naruku Jobiku i njegovoj ideji revizije granice u srednjoistočnoj Evropi idu (srpske) autonomaške skupine i u samoj Vojvodini. Ove skupine, kao partije i pokreti, narušavaju suverenitet Srbije zajedno sa manjinskim strankama koje pokazuju separatističke tendencije. Čak umerena Stranka vojvođanskih Mađara ima logo na kome je stilizovano prikazana Ugarska, koju Ištvan Savai poistovećuje s današnjom Mađarskom.
Ištvan Savai, proglašen za personu non grata u Rumuniji, ne bi mogao da organizuje kancelariju u Senti da neformalno ne uživa podršku dela mađarske nacionalne zajednice i nevladinih organizacija, i naravno autonomaške vrhuške iz Novog Sada. Svi su oni na istom poslu revizije granice radi pretvaranja Vojvodine u evropsku regiju. Jobik im je zato dobrodošao!
Na kraju, podsetićemo Ištvana Savajia da je Trijanonski mirovni ugvor 1920. godine najpravedniji mirovni ugovor još od Vestfalskog mira sklopljenog 1648. godine. Otvaranje kancelarije Jobika u Senti je, otuda, pokazatelj nekulture ugronacista, njihovog šovinizma i mržnje, čak i političkog prostakluka i neotesanosti.
[/restrictedarea]
Da li je Senta još u Srbiji?Jedina sreća Srba je što ih nema kao šiptara,inače bi bilo svašta.Mađari su nacionalna manjina ,koja urniše većinu.
Ne mogu da shvatim šta će Mađarima srpska teritorija, na stranu što im je i država napravljena na srpskoj zemlji. Stvar je u tome da kao i većina evropskih naroda izumiru i za 50 godina ih neće biti.
Što se tiče Šiptara jedni te isti se sele na sever. Na celom Balkanu ih nema više od 4,5 miliona. 2 miliona ih je prešlo u Makedoniju, milion u Grčku, na naših oko 800.000 Šiptara na Kosovu, koliko ih je bilo 1999. nakon američke okupacije ih verovatno ušlo još milion jer su i oni koji nikada nisu videli Srbiju tvrdili Amerikancima da su proterani pa su im davane lične karte na kamare.
Ne znam dokle Srbi misle da nasedaju na priču o šiptarskom razmnožavanju? Da su se tako razmnožavali kao što su pričali ne bi puškama terali popisivače stanovništva. Brojanje bi im išlo u prilog. Ali od kasnih pedesetih tamo nije izvršen popis.
Setite se reportaže sa kraja osamdesetih kada je prodani dopisnik televizije Beograd napravio prilog sa ocem i “njegovo” dvadesetoro dece.
“Koliko imate dece?
– 20
-Kako se zovu?
-… Ne znam, evo moj najstariji sin zna.”
Citiram po sećanju, pa ne mogu da garantujem za tačnost, uglavnom sin je znao imena sve komšijske dece koju su sakupili za snimanje.
Šiptari izumiru, a naročito zbog zračenja. Prošetajte do Dečije klinike i potražite dokumentaciju z poslednjih, bar 30 godina, od čega su lečeni, rođenjem sakati, Šiptarčići, pa dobro razmislite da li su potentni kao što se priča.