Bojan Marić: Promena svesti i evropske vrednosti

Odluka nemačkih parlamentaraca, u svetlu daljeg napredovanja Srbije ka Evropskoj Uniji, značiće da li će Vlada Republike Srbije reći „Danke Deutcland“, koje su naše komšije Hrvati pretočili i u pesmicu pre dvadeset i kusur godina, želeći da izraze zahvalnost pomenutoj državi za njenu podršku usmerenu ka stvaranju Nezavisne Hrvatske. Kakva god bila odluka nemačkih parlamentaraca, sigurno će biti maksimalno iskorišćena od strane predstavnika naše političke elite,  za jačanje sopstvenog političkog položaja. Ukoliko nemački parlamentarci  odrede datum početka pregovora Srbiji, vladajući političari predstaviće tu odluku kao dokaz da su reformski napori i spremnost ka rešavanju kosovsko- metohijskog čvora vredni truda. Bude li odluka nepovoljna, u vidu neodređivanja konkretnog datuma za početak pristupnih pregovora Srbije sa Briselom, mogli bi očekivati ozlojeđenost i ljutnju srpskih zvaničnika, sa naglaskom da je Srbija učinila sve da zasluži famozni datum.

Delegacija nemačkih parlamentaraca, predvođena jednim od najuticajnijih saradnika premijera Nemačke, Šokenhofom, u dva navrata, u septembru 2012. i martu 2013. godine podnosila je ultimatum srpskim vlastima, sastavljenim od već sad čuvenih sedam tačaka. Nakon što su nemački parlamentarci podelili ove zahteve srpskoj javnosti, nije trebalo imati puno političke razboritosti pa zaključiti da se iza ovih zahteva delegacije nemačkog Bundestaga krije jasna i otvorena poruka da se Srbija disciplinuje i unizi njeno dostojanstvo, i da u dogledno vreme i formalno  prizna nezavisnost svoje južne pokrajine ( o ovome se otvoreno govori o tački sedam  ultimatuma kojom je Srbiji predočeno da bi sa Kosovom trebalo da potpiše Sporazum o dobrosusedskim odnosima).

Posebno ponižavajući delovi ultimatuma nemačkih parlamentaraca odnosili su se na zahteve za promenom svesti. Dakle, da bi Srbiji bio otvoren put ka evropskim integracijama, nemački parlamentarci zahtevaju, ni manje, ni više, nego promenu svesti srpskog naroda. Sasvim opravdano, možemo napraviti istorijsku paralelu sa ultimatumom Austro-Ugarske iz 1914. godine iz deset tačaka, čiji je jedan član sadržao odredbu, da srpska vlada mora odstraniti sve ono iz nastavnih planova i sredstava što bi moglo poslužiti propagandi protiv Austro- Ugarske. Skoro čitav vek kasnije, promena svesti srpskog naroda, po mišljenju izaslanika Angele Merkel,  trebala bi da obuhvata od zabrane nove interpretacije Srebrenice, kojom bi se negirao tzv. genocid,  pa sve do gubljenja osećanja i solidarnosti sa Srbima na Kosmetu, prihvatajući albansku državu na svojoj drevnoj teritoriji kao nešto sasvim normalno.  Po njihovom mišljenju , trebalo bi izvršiti svojevrsnu nacionalnu lobotomiju srpskog naroda, koja bi svoje ishodište imala u postepenoj degradaciji i na kraju, i potpunom gubljenju vidovdanske etike u Srba, kao jedne od temelja državotvornosti srpskog naroda. Ukoliko bi se to i desilo, osećaj borbe za slobodu srpskog naroda bio bi neutralisan. Ovi ponižavajući zahtevi bude potsećanje i na tekst Dejvida Gomperta, jednog od američkih jastrebova u pogledu politike SAD prema Srbiji s početka devedesetih, u kojem je vapio da virus zvani Srbija mora biti uništen.

Savezna Republička Nemačka, kao sigurno najuticajnija članica briselske porodice, koja u nekim elementima dobija konture nemačke Evrope, ima svoje kako neposredne, tako i dugoročne interese na ovim prostorima. Kratkoročni interesi mogli bi se ogledati u  njenoj želji da ubrzanjem procesa evropskih integracija tzv. Republike Kosovo omogući, putem sporazuma o readmisiji sa Prištinom, povratak velikog broja kosovskih Albanaca iz Nemačke na Kosovo, čime bi se u velikoj meri rasteretili njeni socijalni fondovi , koji su u dobroj meri prenapregnuti izdvajanjem obilnih sredstava za kosovske Albance , koji su se u potrazi za azilom našli na njenoj teritoriji. Mogućnost ekonomske saradnje Berlina i Prištine svakako je primamljiva Nemačkoj, imajući u vidu jeftinu radnu snagu i povoljnost geografske blizine, čime bi u slučaju otvaranja kompanija na Kosmetu, nemački privrednici imali značajnu ekonomsku korist.

Nakon što bi izvršila prve korake ekonomskog proboja, Nemačka bi mogla  aktivnije učestvovati u ostvarivanju kontrole  i sticanju vlasništva nad prirodnim resursima kojim je Kosmet neizostavno bogat, kao i privatizaciji brojnih strateški važnih preduzeća (prodaja Telekoma Kosova nemačkoj kompaniji „Axos GMBH“, u konzorcijumu sa američkom kompanijom „Najafi Kompanies“ predstavlja pravi primer). Zanimljiva je u tom kontekstu i aktivnost vojnika nemačkog Bundesvera, na području severnog Kosmeta, gde se nalaze veliki vodeni resursi neophodni za ostvarivanje određenih privrednih planova (jezero Gazivode).  Po rečima Dušana Prorokovića, autora studije  „Geopolitika Srbije„  prostor Kosmeta za Nemačku predstavlja odskočnu dasku za dalje napredovanje ka Blistom Istoku i realizaciju starih geopolitičkih ciljeva. Sve u svemu, ovaj prostor je od velike važnosti za Nemačku, pa u tom svetlu možemo posmatrati njenu pojačanu brigu za ovaj region.

Svesni činjenice da današnja evropska Real-politika ima u dobroj meri nemački sadržaj i oblik, moramo biti svesni da , ukoliko se od Srbije za početak pristupnih pregovora sa Briselom traži ukidanje srpskih državnih institucija na severnom Kosmetu, lestvica očekivanja evropskih zvaničnika, oličena u srpskim ustupcima i porazima, može se  samo podizati na srpsku štetu. Evropske integracije trebale su da Srbiji posluže samo kao sredstvo za ostarivanje njenih nacionalnih interesa, a nikako da budu cilj, ili ne daj bože, dogma, što je prisutno kod mnogih srpskih političara. Nastavkom politike da Evropska Unija nema alternativu, koje su revnosno sprovodile uglavnom  sve postpetooktobarske vlade, smeši li se Srbiji, po rečima jednog švajcarskog parlamentarca, status „ dobro uhranjenog roba“ u Briselu? Ipak, jednu bi stvar današnja Srbija mogla da nauči od tadašnje ratom poražene i privredno devastirane Nemačke nakon II svetskog rata. Samo ogromna energija, snažno  izražen nacionalni karakter i promišljena kulturna politika, kulturni obrazac po Slobodanu Jovanoviću, mogu  uzdrmani srpski brod usmeriti ka luci spasa.

http://www.napredniklub.org/