Fantom i/ili Figaro i/ili Grof Danilo – Vasa Stajkić

Ukrotiti operski glas i prilagoditi ga ansamblu, ali da ipak bude svoj i poseban, to je umetnost koju je Vasa Stajkić savršeno osvojio, pa njegova uloga nosi mjuzikl Fantom iz opere Pozorišta na Terazijama

Dobitnik nagrade Muzika klasika, koju od 2010. dodeljuje naša jedina revija klasične muzike kao priznanje domaćim umetnicima koji su u okviru kalendarske godine ostavili najznačajniji trag na domaćoj muzičkoj sceni, u kategoriji muški izvođač za 2019. jeste mladi bariton Vasa Stajkić. Od 2001. godine je stalni član Opere Srpskog narodnog pozorišta, gde je za svoje interpretacije već dobio tri nagrade – 2009. za ulogu Don Đovanija u istoimenoj Mocartovoj operi, 2014. za lik Simona Bokanegre u istoimenoj operi Đuzepea Verdija, kao i 2016. za ulogu Kneza Ive na koncertnom izvođenju opere Knez Ivo od Semberije Isidora Bajića. Ovog mladog baritona ne izdvaja samo glas već i lakoća s kojom prelazi iz žanra u žanr, te je jednako uspešan u operi, opereti (Leharova Vesela udovica u Madlenianumu) i mjuziklu (Fantom iz opere).
Opera i opereta često imaju slične pevačke zahteve, dok se u mjuziklu retko oprobaju operski pevači, kao što su retki oni koji mogu da na pravi način pevaju narodne i starogradske pesme, osim legendarnog Živana Saramandića. Kao što je običaj u svetu, u Fantomu iz opere Pozorišta na Terazijama nastupaju glumci koji pevaju, sa izuzetkom primadone Snežane Savičić Sekulić (Karlota) i Vase Stajkića (Fantom), operskih solista prvaka u Beogradu i Novom Sadu. Ukrotiti operski glas i prilagoditi ga ansamblu, ali da ipak bude svoj i poseban, to je umetnost koju je Vasa Stajkić savršeno osvojio, pa njegova uloga nosi ovaj mjuzikl. Stasom i glasom koji ima izjednačene lage u visinama i dubinama, lepu boju, uz savršenu dikciju i fraziranje. Šteta je što, osim šarmantne i neodoljive Karlote Snežane Savičić Sekulić, on zapravo nema pravog partnera u ovoj predstavi, jer je Kristin Marte Hadžimanov ipak samo bleda zvučna slika, pa je autoru ovog teksta bilo žao zbog smene primadona u komadu.
Šarmantni Figaro, razigrani Grof Danilo u opereti, mračni Fantom, uloge su kojima se Stajkić predstavlja ne samo kao izvrstan vokal nego i kao posvećen glumac na sceni. Moj izbor je, iako nije klasična muzika, Fantom, nesrećni mračnjak koji voli operu i malu solistkinju. Posle gledanja koncerta Tri tenora na kojem je prvi put čuo ariju Kanija iz Pajaca gde je, kako je rekao u jednom intervjuu, plakao kao malo dete, naš bariton je odlučio da ozbiljno uči pevanje. Želeo je da bude tenor! Nije postao tenor nego bariton, ali kao svaki rasni muzičar tada je shvatio da muzika mora da rasplače, kao i da oraspoloži, jer u protivnom nije prava i ne služi ničemu.
Takođe, kao pravi profesionalac, Stajkić smatra da se pevanje usavršava celog života, da su potrebni ogromno strpljenje i disciplina i da pevač ceo život uči da peva, što je preduslov da se dalje razvija. Pevanje je teško, ali i izuzetno zanimljivo i dinamično. Tu su godine i godine rada na sebi pre nego što se uopšte zakorači na scenu, uz sva odricanja koja idu uz takvu fizički i psihički napornu karijeru. Priznanja ponekad nagrade taj trud, ponekad ne, Vasu Stajkića su prepoznali i ovenčali. Pozdravljamo nove snage koje podmlađuju i obogaćuju našu opersku scenu, a bilo je i vreme.