Pečat – List slobodne Srbije Politički nedeljnik, aktuelna politička dešavanja, društvo, svet, kultura.
SREBRENICA HISTORICAL
PROJECT
Postbus 90471,
2509LL
Den Haag, The Netherlands
+381 64 403 3612 (Serbia)
E-mail: [email protected]
Web site: http://srebrenica-project.blogspot.rs/
Gospodine Nikoliću,
Na vašem stolu će se uskoro naći jedan represivan, diskriminatorski tekst člana 387 (5) Kaznenog zakona Srbije koji je pre neki dan izglasala zabludela Narodna Skupština. Vi ste najviši javni funkcioner čija je ustavna obaveza da nadgleda dosledno i efikasno sprovođenje zakona i da reaguje u slučajevima kršenja ili nesprovođenja. Najviši od tih zakona koji bi trebalo da vas rukovodi u vašem radu je Ustav Srbije.
Obaveštavamo vas da novousvojeni član 387 (5) Kaznenog zakona ukida pravo građana na slobodu savesti i javnog izražavanja koje im ustavne odredbe jemče, konkretno članovi 18. i 43. najvišeg zakona ove zemlje. Za korišćenje sloboda koje su zagarantovane navedenim odredbama Ustava, zakonska regulativa koju je usvojila Narodna Skupština građanijma preti zatvorskom kaznom između šest meseci i pet godina.
Gospodine Nikoliću, da li vi – koji ste i sami u brojnim prilikama izrazili sumnju u navodni „genocid u Srebrenici“ – želite da budete predsednik u državi u kojoj će i vaši lični stavovi biti – inkriminisani? Kada i ako vi prestanete da budete predsednik Srbije i da uživate imunitet koji vas trenutno štiti, da li ste svesni činjenice da i vi možete postati predmet krivičnog gonjenja ukoliko stavite svoj potpis na novi član 387 (5) Kaznenog zakona, koji je Narodna Skupština usvojila?
Ali daleko važnije od toga je načelno pitanje: želite li da budete predsednik u zemlji gde je ozakonjeno kršenje ne samo vlastitog Ustava, nego i istoznačnih članova 9. i 10. „Evropske konvencije za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda“, jedine relevantne međunarodne obaveze koju je Srbija po ovom pitanju potpisala i za čije uredno sprovođenje ste, kao predsednik, vi takođe zaduženi?
Gospodine, mi se slažemo sa stavovima koje ste u objektivnijim trenucima vaše javne delatnosti višekratno zauzimali, da je navodni „genocid u Srebrenici“ politička konstrukcija bez uporišta u dokazivim činjenicama i da su presude Haškog tribunala i slično konstituisanih sudova u vezi sa time bez pravnog i moralnog dejstva. Osim ako ste u međuvremenu došli do nama nepoznatih dokaza koji ukazuju na suprotne zaključke, apelujemo na vas da izvršite svoju ustavnu dužnost, ispoštujete pravo građana na slobodu savesti i javnog izražavanja i ostanete dosledni sopstvenom stanovištu i da odbijete da potpišete novi član 387 (5) Kaznenog zakona i time sprečite njegovo objavljivanje u „Službenom glasniku“ i stupanje na snagu.
Stefan Karganović, predsednik Istorijskog projekta Srebrenica
Srđan Krunić, Srbija
Nebojša Malić, Sjedinjene Američke Države
Predrag Vitković, Holandija
Slobodan Mlinarević, Srbija
Mladen Prodan, Oslo
Radomir Baturan, Kanada
Slobodan Aćimović, Holandija
Ljubiša Gvoić, Srbija
Aleksandar Pavić, Srbija
prof. Srboljub Živanović, Velika Britanija
dr Vojin Joksimović, Sjedinjene Američke Države
Biljana Đorović, Srbija
Zvonko Đorović, Srbija
Đorđe Đorović, Srbija
Božica Živković-Railić, predsednica „Udruženja žena žrtava rata Republike Srpske,“ Republika Srpska
Dejan Šulkić, narodni poslanik, Srbija
Goran Mitrović, Švajcarska
Mirjana Bobar, Srbija
Ljiljana Prodan, Republika Srpska
Jelena Ivanišević Paunović, Švedska
Dragan Milašinović, Srbija
SREBRENICA HISTORICAL
PROJECT
Postbus 90471,
2509LL
Den Haag, The Netherlands
+381 64 403 3612 (Serbia)
E-mail: [email protected]
Web site: http://srebrenica-project.blogspot.rs/
____________________________________________
INTELLECTUALS AND PUBLIC FIGURES APPEAL TO SERBIAN PRESIDENT NIKOLIC: DO NOT SIGN INTO LAW THE REPRESSIVE ARTICLE 387 (5) OF THE SERBIAN CRIMINAL CODE!
Mr. Nikolic,
The repressive and discriminatory Article 387 (5) of the Criminal Code, recently voted by the wayward National Assembly of Serbia, will soon reach your desk. You are the highest public official with a duty to oversee consistent and effective implementation of the law and to react when the law is violated or ignored. In the given case, the highest applicable law that should guide you in your activities is the Constitution of Serbia.
We inform you that the recently passed Article 387 (5) of the Criminal Code abolishes the right of citizens to exercise freedom of conscience and to publicly engage in free speech although both are guaranteed to them by the Constitution, specifically Articles 18 and 43 of the highest law of the land. Should they venture to take advantage of these constitutional rights and publicly “deny” certain alleged “genocides,” pursuant to this law, which can only take effect upon your signature, citizens will face imprisonment of between six months and five years. If you are under the impression that Article 387 (5) proscribes denying the Holocaust and other verifiable Nazi crimes, you are mistaken. Under this law, it will be legal to deny Auschwitz in Serbia without the slightest penalty. What the new law punishes denying is “Srebrenica genocide.”
Mr. Nikolic, you have on numerous occasions publicly expressed doubts concerning the alleged “genocide in Srebrenica”. Do you wish to be President in a country in which your own views will have been criminalized? When and if you cease to be President of Serbia and to be sheltered by official immunity, you may also become subject to criminal prosecution if you affix your signature and give effect to Article 387 (5) of the Criminal Code that was passed by the National Assembly.
But of far greater significance, we put to you the following question: Do you wish to be President in a country which condones not merely the violation of its own Constitution but also of Articles 9 and 10 of the “European convention for the protection of human rights and fundamental freedoms,” which happens to be the only relevant international commitment concerning these matters that Serbia has signed and has an obligation to enforce? As President, it is your duty to see to its proper enforcement.
Sir, we take on-board the position which in more sober circumstances during your public career you had frequently taken that the alleged “Srebrenica genocide” is a political construct, without any basis in demonstrable fact, and that judgments issued by the Hague Tribunal and similarly constituted bodies in that regard are devoid of legal or moral effect. Unless you have discovered since then evidence to the contrary that was hitherto unknown to us, we urge you to perform your constitutional duty by holding inviolable Serbian citizens’ right to freedoms of conscience and public expression, while remaining faithful to your own frequently articulated views on the subject. Please perform a public service and do not sign the newly passed Article 387 (5) of the Criminal Code so that by denying it your endorsement its publication in the “Official Gazette” shall be blocked and it therefore will not enter into force.
Dr. Anna Filimonova, Russia
Dr. Diana Johnstone, France
George Szamuely, USA
Julia Gorin, USA
Dr. Marcus Papadopoulos, United Kingdom
Jonathan Rooper, United Kingdom
Prof. Francis Feeley, France
Christopher Black, barrister, Canada
Prof. Edward Herman, USA
Andy Wilcoxson, USA
Michael G. Papich, USA
Nemanja Dzordeski, USA
Prof. Dr. Pirkko Turpeinen-Sari, Finland
Prof. John Paul Maher, USA
Sve je to lepo, ali ne kazete gde mogu obicni gradjani da potpisu peticiju. Kao i obično, samo neka ” elita”,
Potpisuje u ” ime naroda”, sto liči na ono komunisticko doba.
Bilo bi korisno da svi gradjani koji žele mogu da potpisu tu peticiju.
A zločini nad Srbima nekažnjeni. Divljanja u NDH ne prestaju Plenković savetuje Ruse kako da vrate Krim ako neće da ga, Ukrajina vrati olujom kao što su oni vratili Krajinu. Kolinda se izvinjava svojim neonacistima šta je slučajno deci podelila srpske ćokoladice i kaže to se neće ponoviti. Dok u isto vreme njihovo smeše od proizvoda zatrpava Srbiju preko trgovina IDEA i ostalih. Da Srbija nije pod okupacijom i da je ne vodi eu činovnik istu čas bi bio zabranjen sav uvoz iz neprijateljske Hrvatske. U NDH se čude zašta se Srbi čude klanju srpske obitelji Zec i silovanju, izživlhavanju i klanje srpske curice od 12 godina za šta niko u NDH nije odgovarao po naputku vučiću prijateljske a narodu neprijateljske eu. Srbija je država pod okupacijom stranih gazda sa zapada eu i amera. Nameštenim izborima Srbima vladaju strani plaćenici od izdaje Slobe do danas. Zato je Hrvatska država Hrvata i nebitnih manjina dok je okupirana i ponižena Srbija samo zemlja svih njenih građana a NAJMANJE Srba. Hrvati imaju Hrvatsku vojsku jer su država mi imamo vojsku Srbije da ne uvredima sve narode koji žive u Srbiji. Pa zašta onda nije tako i u Hrvatskoj, baš zato što su država a Srbija u rangu protektorata ili kolonije. Hrvati se šepure po Srbiji kupuju preduzeća i njive dok Srbi kod njih ne smu ni prismrdeti od njihovih ustaša.Nametnuta vlast narodu podmeće eu i zapad koji su nas bombardovali kao najveće prijatelje. No narod nije lud samo se čeka da neko Srbe povede ka oslobođenju od jarma zapada pa da se okrenemo Rusiji i brzo rastućim ekonomijama BRIKS-a. Jedino s njima možemo vratiti i osloboditi naše Kosovo i privremeno okupiranu Republiku Srpsku Krajinu.
SRBI I HAŠKI INKVIZITORI…
Treba imati u vidu da su se Haški inkvizitori nemilosrdno okomili na istaknute srpske rodoljube , na Srbiju i Srbski narod, koji je u devetnaestom stoleću izbrisan iz grupe samostalnih i slobodnih naroda u zapadno-evropskom rasističkom, imperijalističkom i reakcionarnom establišmentu.
U ovom kontekstu valja ukazati na „Katehizis Ujedinjenih Slovena“, kao i na knjigu francuskog publiciste Pjera Viriona, koju je objavio pod naslovom „Uskoro jedna svetska vlada? – Jedna super, nad ili protiv -crkva“, gde stoji:
„Jednim federativnim savezom i pomoću jedne republikanske vlade ujediniti osam slovenskih zemalja, čija su imena bila ispisana na jednom pečatu, podeljenom na osam delova: Rusija, Poljska, Boemija, Moravska, Dalmacija, Madžarska sa Transilvanijom, Srbija sa Moldavijom i Vlaškom…“ – “Par une alliance federative et un governement republicain mais sans porter prejudice a leur independence respective, unir les huit pays slaves don’t les noms etaient inscrits sur un sceau a huit compartiment: la Russie, la Pologne, la Boheme, la Moravie, la Dalmatie, la Hongarie avec la Transylvanie, la Serbie avec la
Moldavie et la Valachie…” ( Vidi: Pierre Virion, Bientot un gouvernement mondial? – Une super et contre-eglise, Paris, France, 1967, str. 129 – Pjer Virion, Uskoro jedna svetska vlada? – jedna super, nad ili protiv-crkva…).
Kada je reč o federativnom savezu i republikanskoj vladi u Evropi, koju su projektovali u devetnaestom stoleću zapadno-evropski imperijalisti, valja pomenti da je u listu “Truth” (“Istina“) koji je publikovan u decembru 1890. godine u Londonu, objavljen članak poznatog evropskog masona i glavnog urednika Henrija Labušera (Henry Labusher) pod naslovom “The Kaiser’s Dream” („Kajzerov
san“) sa geografskom kartom novog evrpskog republikanskog i federativnog poretka na kojoj je Srbija prikazana kao Austro-Ugarska rpublika a, Rusija kao „Ruska pustinja“ – “Russian desert…” (Vidi: Henry Labusher , The Kaiser’s Dream, London, England, December 1890).
Radi istoriske istine, izvesni zapadno-evropski i američki reakcionarni i imperijalistiki establišment podešavao je događaje tako da su Srbi bili glavna meta napada u Jugosloviji 90-tih godina 20-og stoleća. Jugoslavija je postala eksperimentalni poligon reakcionarne, subverzivne, konspirativne, rasističke i imperijalističče taktike i strategije NATO pakta, koja se
sastojala u udruženom zločinačkom poduhvatu i porobljavanju Srbije i Srbskog naroda, kao jedinog konstruktivnog, demokratskog i slobodarskog na Balkanskom poluostrvu, koje se graničilo sa „vitalnim intersima“ zapadno- evropske i američke zavojevačke alijanse – “…Helmut Sonnnfeldt, in a controversial and troubling speech in London last year on U. S. policy towards the rest of Eastern Europe, neatly foreshadowed the confusion of the presidential campaign by describing Yugoslavia’s present status as ‘bordering on our vital interest’…” (Vidi: Laurence Silberman, Yugoslavia’s “old” communism: Europe’s fiddler on the roof ( „Stari“ komunizam Jugoslavije: violinista Evrope na krovu), Foreign Policy, New York, Spring 1977, str.. 6).
Imajući u vidu da je u izvesnoj meri pod okriljem zapadno-evropskih i američkih okupatora i njihovih satelita, ostvaren vekovni san zapadnih suludih krstaša i NATO pakta u udruženom zločinačkom poduhvatu i najvećem etničkom čišćenju i genocidu u Evropi posle Drugog svetskog rata nad našim nesrećnim, obespravljenim, potlačenim, razbijenim i okupiranim Srbskim narodom krajem dvadesetog veka na Balkanskom poluostrvu, preko kojeg nameravaju zapadno-evropski i američki imperijalisti da prodiru prema osakaćenoj Rusiji i Bliskom Istoku … To je konstantovao između ostalih i prof. Milorad Ekmečić. On je između ostalog, rekao:
„Novi razvoj je izbacio Rusiju iz reda velikih sila… Nije u pitanju da li će Rusija na Balkanu igrati značajnu ulogu, nego da li će imati sređeno društvo da uopšte igra samostalnu ulogu… Danas Sjedinjene Države žure da na Balkanu steknu neke bolje pozicije nego što su imali njihovi predhodnici na tom osetljivom prostoru. Stoga tako temeljito etnički čiste srpske pokrajine u Hrvatskoj i Bosni… Sve što SAD rade na Balkanu, uključujući i istorijske zločine etničkog čišćenja srpskog naroda, posledica je traženja mesta gde bi se berlinski zid ponovo bolje postavio. Katolička Francuska na Balkanu ima svoje saveznike. Definitivno, mi to nismo… Sadašnji francuski ministri su dobro savladali vatikanski udžbenik balkanske istorije. Budućoj Evropi nije potrebna jugoslovenska država, a ujedinjeni srpski narod je njen prvi neprijatelj. Srbi su bili žrtve katoličke srednje Evrope više puta u prošlosti…“ (Vidi: Prof. Dr. Milorad Ekmečić, Najveća greška je što svetu nikad nije rečeno šta Srbi hoće, „Amerikanski Srbobran“, Pittsburgh, Pa., USA, br. od 7. februara 1996).
Što se tiče haških inkvizitora, za njih se zna da predstavljaju internacionalni i reakcionarni establišment svemoćnog korporativnog, rasističkog, buržoaskog, ezoteriskog, idolatriskog i okultnog društva čarobnjaka tz. „univerzalne“ masonerije, rimskih katoličkih templara, fabijanaca, marksista-trockista, bundista, mudžahedina-terorista, „velikih izabranika“, velikih finansijera, „velikih kadrova“ i rajetinskog beogradskog internacionalnog komunističko – masonskog establišmenta, koji u svetu predstavljaju konspiratinu i reakcionarnu tz. “Vladu u senci” sa sedištem u Njujorku, u Sjedinjenim Američkim Državama.
Polazeći od činjenice da su na području bivše Jugoslavije između ostalih imperijalističkih zapadno-evropskih i američkih vidljivih i “nevidljivih” komandosa i plaćenih terorista, dejstvovali i muslimanski teroristi-mudžahedini prema svedočenju izvesnih publicista od kojih bismo pomenuli Pitera Bergena (Vidi: Peter L. Bergen, Holy war Inc., – Inside the secret world of Osama bin Laden, New York, 2001 – Piter Bergen, Sveti rat, tajni i unutrašnji svet Osame bin Ladena). Zato bismo postavili pitanje: kakva je bila uloga mudžahedinskih, zapadno-evropskih i amaričkih vidljivih i „nevidljivih“ komandosa – terorista u Bosni i Hercegovini i srebreničkom zločinu, kada su bez Suda i na misteriozan način streljani zarobljeni vojnici neprijateljskih oružanih formacija, koji su pod okriljem zavojevačkog i svemoćnog NATO-o pakta i korporativne trijalističke organizacije tz. Ujedinjenih nacija, počinili užasne zločine nad srpskim
civilnim stanovništvom u Bosni i Hercegovini?
Oni bez Suda nisu smeli biti streljani, ali još manje su smeli očekivati spas od anti-srbskog establišmenta zapadno-evropskih i američkih imperijalista i njihovih satelita, udruženih protiv srpskog naroda u zavojevačkoj alijansi NATO pakta.
Imajući na umu, između ostalih i britanskog novinara, Ed Vuliemi-a koji je otkrio izvesne likvidacije srpskih rodoljuba u kojima su učestvovali komandosi SAS-vih terorističkih formacija u Bosni i Hercegovini, koji su samo u jednoj akciji, između ostalih, likvidirali i 15 Srba, koji su bili na straži kod Goražda 1994. godine – “… An SAS officer tells the Guardian how one unit was stranded in the Gorazde enclave in April 1994, and stopped by Serbian patrol. The patrol of 15 Serbs was wiped out within a minute of shooting by the SAS…” (Vidi: Ed Vulliamy, Britain’s war in Bosnia, The Guardian, April 2, 1996; SRNA – London, April 2, 1996, UK’s secret war in Bosnia; Cameron Spence, All necessary measures – After two years of atrocities, a unit from 22 SAS secretly flies into the former Yugoslavia, London, England, 1999 – Kemron Spens, Sve neophodne mere – posle dve godine zverstava, 22 SAS- va jedinica tajno je odletela u bivšu Jugoslaviju).
Spomenuli bismo na ovom mestu Džordža F. Kenona (George F. Kennan), koji je između ostalih zapadno-evropskih i američkih imperijalista bio i jedan od glavih mentora i režisera Brozovog intermariumskog rajha i tz. „hladnog rata“, koji je vođen protiv sovjetskog eksperimentaliste J. V. Staljina. Poznat je i po tome što se 90 -tih godina HH veka zalagao u svemoćnom trijalističkom zapadno-evropskom i američkom reakcionarnom, subverzivnom, konspirativnom, idolatriskom, okultnom, rasističkom i ezoteriskom establišmentu da se ograniči suverenitet za Srbiju. On je u poznatom tekstu kojeg je objavio pod naslovom „Balkanska kriza 1913. i 1993” , između ostalog, rekao:
“Turci su za vreme višestoletnog vladanja na Balkanu bili srazmerno snošljivi prema nemuslimanskim verskim ustanovama. Odnos turskih vlasti prema tim ustanovama u svakom slučaju, nije bio glavni prigovor protiv njih…
Ne valja biti preoštar kada je reč o Turcima, zverstva koja im se pripisuju u izveštajima nisu veća od onih što su ih počinili hrišćani prema Turcima…
Pre svega, jasno je da je situacija na Balkanu, prema kojoj Sjedinjene Države ne mogu ostati ravnodušne, u prvom redu problem Evropljana…
Običaj da se takav status dodeljuje Balkanskim narodima nije novost. Takva praksa je usledila pre jednog stoleća, kad se prva od njih oslobodila turskog ropstva. Ni tada to nije bilo srećno rešenje, što je jasno naglaseno u Carnegie izveštaju 1914. Vrlo brzo, to je postalo jasno da su nove države imale velike teškoće u odnosima jednih prema drugima da sarađuju u mirnom i zrelom
načinu. U izvesnom smislu, bilo je više mira dok su bili pod turskom vlašću, nego što su imali kada su stekli svoju nezavisnost…
U vezi sa tim, postoji i dodatni problem zbog budućih odnosa pojedinih naroda, posebno Srba, da ih prikažemo kao vodeći primer kršenja jednog i temeljnog uslova za primanje u članstvo Ujedinjenih nacija…” (Vidi:_ George F. Kennan, The Balkan crisis: 1913 and 1993, The New York review of books, Volume 40, Number 13, New York, July 15, 1993, str. 3-7).
Engleski tekst glasi:
“The Turk, for one thing, appear to have been, in the centuries of their one-time ascendancy in the Balkans, relatively tolerant in their treatment of non-Muslim religious institutions. Their treatment of such institutions was in any case not the leading grievance against them…
One must not be too hard on the Turks. The atrocities attributed to them in this report were no worse than those that the Christian peoples were inflicting both on the Turks…
First of all, let it be noted that while this Balkan situation is one to which the United States cannot be indifferent, it is primarily a problem for the Europeans…
Now, the practice of conferring that status on Balkan people is not new. The same practice was followed more than a century ago when the first of them were liberated from Turkish rule. Even then, the result was not a happy one, as is so clearly shown in the Carnegie report of 1914. It very soon become evident that the new states had great difficulty in relating to one another in a mature and peaceful manner. In a sense, there was more peace when they were still under Turkish rule than there was after they gained their independence…
A further complication exists, in that connection, in the question of the future relationship of certain of those peoples, and particularly the Serbs, to take them as the leading examples, have violated in every conceivable way the one and only requirement for membership in the United Nations… (Vidi: George F. Kennan, The Balkan crisis: 1913 and 1993, The New York review of books, Volume 40, Number 13, New York, July 15, 1993, p. 3-7).