Bista do biste za fašiste i baliste

Piše Zoran Vlašković 

Vlasti “Kosove” godinama unazad otvoreno veličaju osvedočene zločince iz Drugog svetskog rata, postavljanjem zastrašujućih spomenika, a „međunarodna zajednica“ sve to posmatra sa prećutnim odobravanjem

Kuda teži albansko društvo na Kosovu i Metohiji, koje je jednostrano proglasilo nezavisnost, na prostoru koji je zvanično pod protektoratom UN–a, teško je odgovoriti. Najviše što Priština u knjigama iz korena bestidno menja i piše „novu istoriju“, koja u potpunosti odudara od zvaničnih naučnih i istorijskih dokumenata i činjenica, a istovremeno veliča i slavi svoje sunarodnike koji su bili u redovima hitlerovske vojske.

Najsramniji šamar poznatoj istoriji na Kosovu i Metohiji je što je Priština sve vođe Albanaca, koji su tokom Drugog svetskog rata bili u redovima fašista, u poslednjih četiri-pet godina nagradila spomenicima. O tome svedoče fotografije sa uniformama i oružjem Albanaca iz nemačkih fabrika sa kojima su balisti sa Kosova bili uključeni u nemačke jedinice tokom Drugog svetskog rata. Danas se zvaničnici Prištine, Hašim Tači, Bajram Redžepi, Edita Tahiri, Atifete Jahjaga… kao i političari iz Albanije, redovno slikaju pored spomenika ozloglašenih albanskih balista, fašista Šabana Paluže, Mehmeda Gradice, Džafera Deve, Adema Voce, Aziz Žilivode… podignutih širom Kosmeta.

Zvanična istorija govori da su albanski fašisti, pod vođstvom Šabana Paluže, obezbeđivali povlačenje nemačkih nacističkih jedinica iz Grčke krajem 1944. godine preko Kosova, pod komandom generala Aleksandra fon Lera, koji je osuđen posle završetka Drugog svetskog rata na smrtnu kaznu, a do tada su bili, kao i kasnije, kad je Kosovo oslobođeno novembra 1944. godine, protiv Titovih partizana.

Zbog baliste Šabana Paluže i njegovih sledbenika, a bilo ih je 20.000, na Kosmetu je Vrhovni štab Narodnooslobodilačke vojske Jugoslavije uveo vojnu upravu 8. februara 1945. godine, tri meseca nakon što su Kosovo i Metohija oslobođeni. Zbog albanskih fašista, balista, koji su se krili po šumama Kosmeta do kraja 1948. godine, poginulo je 700 partizana dok je 1.300 njih ranjeno.

U borbama protiv balista Šabana Paluže bilo je angažovano čak 39.000 boraca NOVJ, svrstanih u 15 brigada. Dana 21. februara 1945. godine u selu Trstenik, SO Srbica, u Drenici, Šaban Paluža i njegov prvi pomoćnik, Mehmed Gradica opkoljeni su u jednoj kući i posle žestoke borbe su ubijeni. U tom obračunu poginulo je i 15 boraca NOVJ, dok je 21 ranjen. Borba protiv odbeglih balista trajala je do 10. oktobra 1951. godine, kada je likvidirana grupa Hasana Ribnika, poslednja preostala na Kosovu i Metohiji.

Poslednji likvidirani balista bio je hodža Mula Idriz, koji je organizovao napad na Gnjilane početkom 1945. godine. On je u leto 1952. godine uhapšen u Grčkoj, a onda izručen Jugoslaviji, gde je osuđen na smrt.

Danas se, međutim, na spomenicima Albanaca, koji su bili u redovima fašista, nalaze i njihove fotografije sa nemačkim uniformama. U centru Obilića Albanci su 1999. godine uklonili spomenik Milošu Obiliću, koga je Kfor sklonio u portu manastira Gračanica. Na mestu gde je bio spomenik najvećem junaku Kosovskog boja, Albanci su 2009. godine podigli spomenik sunarodniku Azizu Žilivodi, koji je takođe bio u redovima fašista. Na spomeniku Mehmedu Gradici, bliskom saradniku Šabana Paluže, nalazi se slika ovog baliste sa kapom nemačkih folksdojčera.

O spomenicima albanskim balistima u „demokratskom“ Kosovu ćuti i svet. Ćute u Prištini novopridošli ambasadori, konzuli, šefovi kancelarija iz demokratskih zemalja. Ćute i UNMIK, EULEKS, EU, OEBS, ćute brojne nevladine organizacije, Međunarodni crveni krst… Žalosno je da pomirljivo posmatra i ništa ne preduzima Kfor, u čijem su sastavu vojnici iz Amerike, Velike Britanije, Francuske i drugih država koje se često hvale da su u Drugom svetskom ratu ratovale protiv Hitlerove Nemačke.