Piše Ratko Dmitrović
Uz Srbe, čiji je posredni i neposredni doprinos hrvatskoj istoriji i kulturi veliki i nesporan, ogroman je broj izuzetno značajnih ličnosti u hrvatskom nacionalnom korpusu, hrvatskih državotvoraca, nacionalista, umetnika… koji nemaju hrvatsko poreklo
Hrvatska je danas etnički najčistija država u Evropi. Više od 93 odsto stanovnika ove zemlje izjašnjavaju se kao Hrvati. Novi popis samo što nije počeo ( u aprilu ove godine), a realne procene govore da će se na tom popisu preko 95 odsto stanovnika Hrvatske nacionalno opredeliti kao Hrvati. Zašto je to tako?
Postoji kod Hrvata nešto što se mora posmatrati kao fenomen i što tek treba objasniti. Ako je nekome do te vrste analize. Naime, Hrvatska ima „sposobnost“ da brzo, do kraja i vrlo efikasno svoje nacionalne manjine ili došljake u tu ranije regiju, a odnedavno državu, pretvara u Hrvate; gorljive, žestoke, velike hrvatske nacionaliste, neretko i šoviniste.
HRVAT SVIH VREMENA
Ostaviću u ovom tekstu na stranu Srbe i njihovo pretapanje u Hrvate. Ceo ovaj serijal u „Pečatu“ posvećen je toj pojavi i red je da vidimo kako drugi stoje na tom planu. A stoje slično Srbima; posebno Austrijanci, Nemci, Česi, Slovaci, Jevreji…Najbolje je da to posmatramo na polju nauke, kulture i politike, gde su imena poznata i zvučna.
Josip Juraj Štrosmajer „jedan od najvećih Hrvata svih vremena“ poreklom je iz nemačke vojničke porodice, iz Gornje Austrije. Rođen je u Osijeku 1815. godine. Danas će samo površno obavešteni reći da je Štrosmajer začetnik ideje jugoslovenstva. On jeste radio na tome, ali je njegovo jugoslovenstvo bilo uslovljeno i prohrvatsko…Zalagao se da Austrija, pod krunom Habzburgovaca, bude federalna država unutar koje će Južni Sloveni biti ujedinjeni pod bečkom krunom i papom, odnosno, Vatikanom. Verski centar te nove države, po Štrosmajeru, trebalo je da bude u Zagrebu. Iako svešteno lice, predsedavao je Narodnom strankom od 1860. do 1873. godine. Okosnica njegovog političkog programa bila je ideja da se svi muslimani u Bosni pokatoliče i privedu hrvatskom nacionalnom korpusu, a Srbi pounijate.
Da je Štrosmajer unutar austrijskog carstva hteo da napravi veliku hrvatsku, a ne jugoslovensku državu, govori njegovo zalaganje da ceo prostor današnje Bosne i Hercegovine, te Srem i Bačka, budu obeleženi kao hrvatska teritorija.
Tridesetih godina 19. veka kod Hrvata se javlja kulturni i društveno-politički pokret nazvan ilirizam, ilirski pokret, hrvatski narodni preporod. Glavni vođa tog pokreta bio je Ljudevit Gaj. Hrvat? Ne. Gaj dolazi iz francusko-nemačke porodice; otac mu je iz Burgundije, prezime se u originalu piše Gay, a majka je Nemica, Schmit. Godine 1835. pokrenuo je „Novine horvatske“.
Najbliži saradnici Ljudevita Gaja u tom „hrvatskom preporodu“ bili su Stanko Vraz (pravim imenom Jakob Frass, rodom iz Štajerske) i Dimitrije Demetar, grčko-cincarskog porekla.
Bez sumnje najznačajniji muzički stvaralac u doba ilirizma, jedan od najvećih u hrvatskoj istoriji inače, bio je Vatroslav Lisinski. Ni on nije Hrvat po poreklu; rođen je kao Ignac Fuchs, bavio se kompozicijom, a prvu hrvatsku operu „Ljubav i zloba“ napisao je Lisinski, odnosno Fuchs. Prvi put je izvedena 28. marta 1846. godine.
DETALJI IZ RODOSLOVA
Najznačajniju nacionalnu operu kod Hrvata, čuvenu „Nikola Šubić Zrinski“ napisao je Ivan Zajc, po mnogima najveći „hrvatski glazbenik“. Zajc je rođen u Rijeci, ali u svom rodoslovu nema ništa hrvatsko, potiče iz češko-jevrejske porodice, a njegovo prezime u izvornom obliku piše se – Zaytz.
Po svom poreklu ni August Šenoa, tvorac moderne hrvatske književnosti i prvi pravi hrvatski romanopisac, nema ništa sa Hrvatima: on dolazi iz nemačko-češke porodice, njegov otac se u potrazi za boljim životom doselio u Zagreb 1830. godine. Osam godina kasnije svet je ugledao mali August. Napisao je nekoliko istorijskih romana, među kojima se izdvajaju: „Zlatarevo zlato“ i „Čuvaj se senjske ruke“.
Prvi hrvatski profesionalni pisac Pavao Vitezović, izvorno se prezivao Ritter i potiče iz jedne nemačke porodice koja se u Senj doselila iz Alzasa.
Nesumnjivo veliki slikar, izuzetnog talenta, Vlaho Bukovac, koga Hrvati stavljaju u sam vrh nacionalne umetnosti, nije bio Hrvat. Rođen je u Cavtatu 1855. godine, a u knjige krštenih zaveden je kao Biagio Faggioni. Bio je Italijan.
Slikari i vajari koji su obeležili dvadeseti vek hrvatske umetnosti: Vaništa, Tartalja, Kinert, Herman, Radauš, Kulmer, Pal, Džamonja…nisu po poreklu bili Hrvati, ali su se gotovo svi tako izjašnjavali.
Čuveni pesnik Ivan Goran Kovačić, autor poeme „Jama“, bio je Jevrejin, majka mu se prezivala Klein. Najveći hrvatski karikaturista svih vremena, još uvek živi Oto Rajzinger, austrijsko-nemačkih je korena.
Lavoslav Ružička, veliki naučnik rođen u Vukovaru, Čeh poreklom, dobio je 1939. godine Nobelovu nagradu za hemiju. I po očevoj i po majčinoj liniji bio je stranac, ali ga Hrvatska tretira kao Hrvata.
Hrvati nemaju nikakav problem da Eduarda Slavoljuba Penkalu predstave kao Hrvata, mada on sa Hrvatskom ima veze samo utoliko što se posle ženidbe, već kao formiran naučnik, doselio u Zagreb, po preporuci jednog prijatelja koji mu je savetovao da bi taj grad mogao da bude pogodno mesto za biznis. Ispostavilo se da je bio u pravu.
Penkala je rođen u mestu Liptovski Mikulaš u Slovačkoj, 1871. godine, a isključivo njegovom zaslugom mi se danas koristimo tehničkom i hemijskom olovkom i nalivperom. Do pre dvadesetak godina hemijsku olovku zvali smo, sećate se – penkalo. Po Eduardu Penkali. On je 1906. godine patentirao mehaničku olovku, a godinu dana kasnije i nalivpero. Pored 80-ak inovacija i patenata, uz Penkalu se veže i prvi deterdžent za pranje veša.
STRANO TELO U KORPUSU HRVATSKE
Ovih dana Hrvatska televizija reprizira seriju „Gruntovčani“, bez konkurencije najbolje ostvarenje te vrste napravljeno u Hrvatskoj. Nikada niko ni pre, ni posle „Gruntovčana“ nije i neće na tako jednostavan, slikovit i autentičan način prikazati Hrvatsko zagorje kao autori „Gruntovčana“. Neki od glumaca koji dominiraju u tom serijalu ostaće zauvek na visokim mestima lestvice hrvatskog glumišta, i sami su se izjašnjavali kao Hrvati, a bili su iz čeških ili nemačkih porodica. Na primer: Martin Sagner (Dudek) i Smiljka Bencet (Regica), pa Mladen Šerment, Rikard Brzeska, Marija Geml, Joža Šeb…Scenario za seriju napisao je Mladen Kerstner, čije prezime jasno govori o njegovom nemačkom poreklu.
Među hrvatskim glumcima, uz spomenute (a izostavljajući Srbe) nalazimo i druge glumce, televizijske i filmske stvaraoce, čije je poreklo, rekoh već, nemačko, češko, slovačko, jevrejsko: Ivan Hetrich, Sanda Langerholc, Vanja Drach, Marija Kohn, Josip Marotti, Magda Fodor, Zvonimir Črnko, Sven Lasta…Ovaj poslednji, Sven Lasta, bio je dobrovoljac u „domovinskom ratu“ na liniji razgraničenja kod Sunje i bio je, po sopstvenom opredeljenju, snajperista.
Za one kojima je politika opsesija ova priča je posebno interesantna, tek tu dolazimo do onog fenomena, u nekim elementima paradoksalnog, čije objašnjenje još uvek nemamo. Radi se o „stranom telu“ u korpusu hrvatske nacije koje je uzdizalo hrvatstvo i preko linije nacionalizma.
Opisivao sam na ovim stranicama slučaj Ante Starčevića (otac pokatoličeni Srbin, a majka pravoslavna Srpkinja) za čije se ime veže osmišljena, sistematizovana i precizno širena mržnja prema Srbima, pa nema razloga da je ponovo razmatramo. Ali, u ovoj priči mora se reći da je tu mržnju, u idejnom, političkom i sprovedbenom smislu od Starčevića, na samom kraju 19. veka, preuzeo Jošua Josip Frank, osječki Jevrejin koji se dobrovoljno pokatoličio, postao hrvatski šovinista i najveći zagovornik hrvatske nezavisnosti i samostalnosti. Upravo je on predvodio one strašne, rušilačke, antisrpske demonstracije 1902. godine u Zagrebu, i još nekoliko gradova Hrvatske.
PREDLOŽAK ZA RASPRAVU
Čuveni hrvatski komunista Andrija Hebrang, otac sadašnjeg potpredsednika HDZ-a Andrije Hebranga, bio je istovremeno i žestoki hrvatski nacionalista, otvoreno se zalagao za Hrvatsku kao samostalnu i nezavisnu državu. Za tzv. „hrvatski komunizam“ to je uobičajeno. Kod Srba je sasvim suprotno.
Hebrang je, samo prezime govori, nemačkog porekla, a i majka Hebranga starijeg bila je sa tih prostora; prezivala se Štraser. Doda li se svemu ovome podatak da je stariji Hebrang oženio Olgu Štraus, Jevrejku, i da je iz tog braka ovaj današnji Andrija Hebrang, hadezeovac, žestoki hrvatski nacionalista, veliki poštovalac osnivača logora Jasenovac Maksa Luburića, čovek koji redovno odlazi u Blajburg da se tamo pokloni pred spomenikom ustašama, iako zna da je maltene cela porodica njegove majke pobijena u Jasenovcu – onda sve ovo dobija iracionalnu dimenziju. Slabašan je moj mozak da to shvati i objasni.
Franjo Tuđman takođe ima nemačko poreklo, samo prezime kaže da je tuđi čovek, stranac. Ivan Šibl je poreklom Nemac, Bakarić je vešto skrivao svoje pravo prezime, Kupferštajn, Vječeslav Holjevac je poreklom Slovak, Vladimir Šeks vuče nemačke korene… Od savremenih hrvatskih političara, uz Šeksa, nehrvatsko i nesrpsko poreklo imaju: Ivan Šuker, Damir Polančec, Božidar Kalmeta, Radovan Fuchs…Uglavnom su svi u HDZ-u i svi su veliki Hrvati.
Umesto odgovora na brojna pitanja i dileme unutar ove teme, neka vam ovaj tekst posluži kao predložak za raspravu sa onima koji govore o Hrvatima kao „starom autohtonom narodu“.
Hvala , al’ sad moramo cekati Jureta i Kureta da cujemo kako danasnji-novohrvatski-isparaci-mozga tretiraju ove cinjenice, pa cemo tek onda raspravljati.
Zasto? Zato sto mi sami ni u snu ni na javi ne mozemo da razumijemo logiku izopacenog mehanizma koji je omogucio i opravdao genocid nad srpskim narodom od strane Hrvata.
Gospodine Dmitrovicu, Vasa analiza je dosla bas u pravo vreme jer se vode zucne prepirke na ovom sajtu u vezi hrvatske istorije i ko je ko u hrvatskoj politici, kulturi, umetnosti itd. Sto cini ove ‘po-
hrvacene’ zestokim sovinistima nije mi jasno? Posto sam odrasla
u toj sredini, imala sam prilike da vidim i osetim znacaj toga fenomena. Svaka vam cast. Samo hrabro nastavite sa vasim radom.
Читајући ваш текст, све време ми се по глави мотала мисао да вам напишем нешто у чему би акцентација била на прастаром аутохтоном народу Кроатима, захваљујући којима данас везујемо кравате… На моју жалост, претекли сте ме вашом завршном реченицом.
Одлична опсервација, без острашћености, напуњена чињеницама…
Могу само да нагађам какве ће реакције (и преписку) изазвати овај текст, када је онај ”четник” Орсон Велс (покој му души) изнедрио кореспондемцију која је дивергирала од национализма до дијететски савета за гојазне.
Остављам утисак особе која чучи испред комјутера и чека нове текстове по систему ”Први”!!!. Нисам од тих, али волим овај део дана када могу да будем сам са собом и када располажем својим временом онако како хоћу.
Gradjani, stanovnici, drzavljani. RSK, koristite svoje zakonsko pravo i izjasnjavaj te se kao Krajisnici, kao sto to koriste…
ail.google.com/mail/h/1uuphej3kxx2f/?view=att&th=12ee8efc750efeac&attid=0.1&disp=inline&zw
https://www.pecat.co.rs/2011/03/kotao-za-pretapanje-drugih-u-hrvate/comment-page-1/#comment-8356
Te pokatolicene Srbe koje nazivate Hrvatima,posmatram kao narod,ne kao naciju. Jer da bi bila nacija mora imati najosnovniju stvar “jezik”,a oni ga nemaju nego koriste srpski. Kao drugo,sto se uopste i cudimo “stranom telu”kod njih? Narod,ne nacija,koji je pljunuo na svoje poreklo ne moze ni da ima “domace telo”,jer se on kao sto rekoh odrekao “domaceg tela”. Takvo ponasanje toga naroda je poznato u nauci kao “kompleks malog naroda”sastavljenog od pojedinaca bez svojeg jezika,licnosti,bez svojeg JA,pa nije cudo sto se dodvoravaju velikim nacijama,i sto im pesme pevaju. Kad nemaju svojeg sa cime ce se ponositi onda je sasvim normalno da velicaju tudje i onoga kome se ulizuju. Nego,meni je mnogo lako za njih,imamo mi kod nas “potencijalnih hrvata”koji bi svasta uradili za saku prljavog novca,pa treba pokusati edukovati nesrecnike po pitanju nacije,jezika,i pogotovo vere. Mada kod nekih ne pomaze pa da mu 24 sata dnevno citas “Oce nas”uz edukaciju. Bog im bio u pomoc,a i nama sa njima,jer su nasi pa kakvi-takvi!
Krajisnici u popisu, koristite svoje pravo kao Rijecani
https://mail.google.com/mail/h/1ac8gpfaoqjs4/?view=att&th=12ee8efc750efeac&attid=0.1&disp=thd&zw
Kotao za pretapanje drugih u Srbe. Počet ćemo sa nekim Srbima koji su porijeklom vlasi i cincari.
Branislav Nušić (Alkibijad Nuša), 1864 – 1938,po ocu Georgijesu Nuša cincarskog porekla, književnik, dramatičar, pripovjedač, putopisac, diplomirani pravnik.
Dositej Obradović je bio srpskog prosvjetitelj i reformator revolucionarnog razdoblja nacionalnog buđenja i preporoda.
Jovan Sterija Popović,(1806 – 1856), rođen je u Vršcu i po ocu Steriji je cincarskog porekla.
Taško Načić, glumac, rođen 1934. u Kruševcu, umro 1993. u Beogradu. Po nacionalnosti je Cincarin.
Nikola Pašić, veliki srpski državnik Nikola Pašić bio je porijeklom iz poznate cincarske porodice Pasku. Preci su mu bili Cincari iz sela Rogačeva u blizini Tetova.
Cincar Janko Popović, rođen 1779. godine u Ohridu, umro 1834. u Ćupriji, ukopan u manastiru Ravanica. Bio je trgovac, a zatim ustanički vojvoda. Istakao se pri zauzimanju Beograda. Jedna ulica u Beogradu nosi njegovo ime.
Naum Krnar – Moskopoljac, rođen 1780. u Moskopolju, bliski suradnik i pomoćnik Karađorđa. Po etničkoj pripadnosti je bio Cincarin.
Toma i Filota Fila, File potiču sa Krfa. Početkom 18. vijeka prelaze u Janinu. Početkom 19. vijeka, za vrijeme Ali Paše, koji je pljačkao i proganjao cincarski narod, Filini preci su pobjegli na sjever u Bitolj. Po nacionalnosti su Cincari.
Cincar-Marković, Aleksandar, diplomata. Sudionik pregovora o pristupanju Jugoslavije Trojnom paktu 1941. Potpisnik akta kapitulacije jugoslavenske vojske 17. travnja 1941.
Stevan Sindjelić, (orig. Stevan Singeleanu), legendarni vojvoda vlah-cincar.
Zena kralja Urosa, bila je kćer vlaškog vojvode Aleksandra Besaraba.
Helena, zena cara Dusana, bila je vlahinja iz familije Asen.
Vasil i Radul, moldavske vojvode, bili su donatori Manastira Mileševo.
Teodor Demetru, pomogao finansijski Vuka Karadzica sa 5.000 forinti i tako omogućio izdavanje Rečnika, 1818. godine.
Braca Zikić, Valeo i Kuzman, Gaorge Ciplak, Vlaiko Stojković (Stoica), Lazar Andjelković, Timko Tvrtković, Miloš Brka, svi iz Makedonije, junaci srpskih buna i ustanaka.
Naum Krnaru, iz Moskopolja, Albanija, osobni Karađorđev tajnik i pratitelj, ubijen kada i Karađorđe.
Zoran Lilić, ex – Predsjadnik SRJ.
Stevan Mokranjac, skladatelj i glazbeni pedagog.
Petar Petrović – Njegoš, (Dinastija Petrovic, Crna Gora) vlaškog porijekla.
Koca Popović, vojskovođa u II. sv. ratu, državnik.
Misa A. Anastasijevic rođen u Poreču, umro u Bukureštu. Otac Anastas, trgovac, po narodnosti Cincarin i majka Ruža hrvatica. Veliku zgradu na Studentskom trgu u Beogradu, zvanu kapetan Mišino zdanje, poklonio je Srbiji.
Emil Petrović, lingvist.
Maria Hohenzollern, žena srpskog kralja Aleksandra Karađorđevića.
Vasko Popa, poznati pjesnik iz Srbije.
Kosta Kumanudi, srbijanski ministar financija 1921.-1922. godine.
Jovan Karamata, poznati srbijanski matematičar.
Irinej Bulović, Episkop Bački.
Njegos I Vlasi, kuku tebi!
Јединиа разлика је што њих нико није Посрбљавао, они су знали ко су, а ми знамо ко су. Нико од њих није крио своје порекло. У Хрватској, напоротив, сви су Хрвати и ни за живу главу не би признали да имај друго порекло, (иако им имена и презимена јасно говоре ко су и шта су), што на концу и није зачуђујуће, када се у обзир узме како су кроз “Хрватску повјест” пролазили сви они који се нису изјашњавали као Хрвати. Довољан пример овоме је фамилија Тесла.
Ја се таман ѕапитао ди нам је Јуре, а Јуре се јавио да потврди колико је велика Србија била док је нису раѕбуцали.
To sto Jure ima problem sa svojim hrvatstvom je razumljivo posto je jako pozeljno biti Hrvat inace ode posa. U Srbiji vam nitko nece dati otkaz ako ste cincar ili vlah, a niti jedan od tih ljudi nije bio veci Srbin od Srbina po tome sto je to pozeljno nego je to bila cast pripadati jednom tako hrabrom i herojskom narodu. Interesantno je da se gospodin hrvat Ivo Andric izjasnjavao kao srpski knjizevnik, jedan takav um birao je bolju stranu. Zamislite srbina trazi posao peraca prozora a inzinjer ratarstva i dobije odgovor da je previse lagan pa bi ga vjetar mogao odnjeti sa skele, kao brinu se ljudi da Srbin ne odleti. Izmedju ostalog ti austrijski konjocuvari i sluge su i zasluzili da sebe zovu hrvatima kako bi smo mi znali sa kim imamo posla. Gadni su oni koji se prikrivaju u nasoj vlastitoj zemlji. Srecom pa ce se Srbija od sada dijeliti na Srbiju prije i poslije Putina,a ljigavci sa druge strane tarabe su opet sluge i ostat ce to za sva vremena, iskompleksirani nakaznjaci. Za sada je svejedno odigrano samo prvo poluvrijeme. Sto se tice jezika bilo bi im bolje da zanijeme nego sto izmisljaju nove rijeci koje ni sami ne koriste. Steta sto pricaju srpkim jezikom samo nas naruzuju i podsjecaju da su nekada pripadali istom korjenu. Moja prijateljica iz Eritreje mi je pricala kako su oni zadrzali pravoslavlje i nisu htjeli mijenjati vjeru a sve one koji su to ucinili prozvali su prosjacima. E pa tako su i hrvati bukvalno prosjaci i materijalno i moralno a bogami i ostat ce sluge u toj isprosenoj zemlji.
Moja Georgina!
Srpsko otimanje hrvatske kulture nije od jučer. Treba otimati tuđu jer nema svoju.
Davno je A.G. Matoš napisao kako je Srbima ‘laž od Boga dana’, (a nešto o tome zna i Dobrica Ćosić) kao i svojatanje tuđeg. U takvo svojatanje opet se svako malo ukljuće SANU, srpski intelektualci i njihovi mediji. Među otetim su i etnički Hrvati: Ivo Andrić, Josip Pančić i Ruđer Bošković, kao i pripadnici nekih drugih naroda. Ako je Andričevo srpstvo odredio njegov izbor, a Panića to što je osnovao SANU, što je presudilo da se tamo nađe Ruđer Bošković?
“Srpska Atina”
Je li činjenica što je rođen gdje i četnički vojvoda Vojislav Šešelj, u Orahovu Dolu, hrvatskome selu u Istočnoj Hercegovini, ili to što ga je među Srbe smjestio Predrag Matvejević, zbog čega je Ruđerova rođakinja podigla tužbu protiv tog navodnog demokrata i Europejca, ili pak, zbog nečega trećega? Po svemu sudeći radi se o srpskom svojatanju Dubrovnika, “Srpske Atine”, njegove povijesti, kulture i znanosti. Srpskim su, osim Boškovića proglasili i Gundulića, i Vojnovića i mnoge druge značajne.
Naime nije nepoznato da velikosrbi sustavno svojataju Dubrovnik. Čak i njegovo katoličanstvo, pretvarajući tamošnje Hrvate u srbokatolike, a sve za to da bi potvrdili poznatu tezu V.S. Karađića o “Srbima triju vera”. Taj isti Vuk pokrao je Bartola Kašića i njegovo pravilo ‘Piši kao što govoriš, čitaj kako je napisano’ koje i danas mnogi drže Vukovim. Svojatajući Dubrovnik, velikosrbi ‘dokazuju’ da imaju i barok, što je suluda teza.
Svojatanje dubrovačkoga je konstanta. U kraljevini Srba, Hrvata i Slovenaca izlazi u Beogradu 1920. godine “Istorija književnosti Srba, Hrvata i Slovenaca” koju je za učenike sastavio stanoviti A. St. Jotić, a odobrena je kao školski udžbenik “od strane gospodina ministra prosvete (S.N. Br.5096 od 16 septembra 1920.)”, jedno poglavlje u toj “istoriji” ima naslov “Ivan Gundulić (1588.-1638.) – Kralj srpske pesme”.
Da su Srbi predaleko otišli u svojatanju svega dubrovačkoga, pokazuje i to što se i danas, nakon raspada Jugoslavije i stvaranja Hrvatske, na Beogradskom sveučilištu, na Filozofskom fakultetu, studira dubrovačka književnost kao integralni dio srpske književnosti. A i u najnovijem izdanju “Istorije srpske književnosti”, Jovana Deretića, opet je dubrovačka književnost uvrštena kao integralni dio srpske književnosti. Ne brine ih što je Dubrovnik duhovno dio hrvatske svijesti, identiteta i kulture i što je geografski dio samostalne Hrvatske.
Šenoa – “Srbski pisac poštovan i u naše braće Srba katoličke vere – takozvanih Hrvata”
Velikosrbi su hrvatsku kulturu i književnost svojatali i prije stvaranja zajedničke države, prije prve Jugoslavije. Prije 113 godina, 1892. godine, u Beogradu je izašlo Zlatarevo zlato Augusta Šenoe s predgovorom nakladnika Mite Đorića koji je tvrdio da je Šenoa srpski pisac poštovan “i u naše braće Srba katoličke vere-takozvanih Hrvata”. Koliko su ga Srbi “poštovali” dokazuje priređivač time što je Šenoin roman, ne samo ekavizirao, nego je svaki pridjev ‘hrvatski’ pretvorio u ‘srpski’, a pretvorio je tekst i na drugim jezičnim i pojmovnim razinama, što se vidi već po prvoj rečenici: “Na izmaku šesnaestoga veka, za kraljevanja Makser drugoga, a banovanja vladike Đorđa Draškovića …” itd. U izvorniku taj početak glasi: “Na domaku šesnaestoga vijeka, za kraljevanja Maksimilijana II., a banovanja biskupa Đure Draškovića…” itd.
I tako kroz cijeli tekst: Srba i srpskoga koliko hoćeš, a Hrvata i hrvatskoga nigdje.
U svojatanje hrvatskoga, odnosno negiranje hrvatskoga i hrvatstva uključio ser svojedobno i Nikola Stojanović koji je poslije postao članom Jugoslavenskoga odbora – prvog zajedničkog tijela prve Jugoslavije, dakle onaj koji je trebao stvarati jugoslavenski identitet. Kada bi se svemu spomenutome pridodalo sve ono što su velikosrbi u doba dviju Jugoslavija plagirali, slagali, ubili ili negirali drugima, kako bi omogućili rast i uspon velikosrpstva, onda bi to bile pozamašne knjige.
Šutnja s hrvatske strane.
Najnoviji oblik velikosrpskog svojatanja krenuo je iz Zagreba. Kada ratom nisu uspjeli “prisajediniti Srbiji” dio Hrvatske, krenuli su u duhovno otimanje hrvatskoga.
Srpsko kulturno društvo ‘Prosvjeta’ izdalo je antologiju srpskih pisaca iz Hrvatske pod naslovom “Pripovjetka srpskih pisaca iz Hrvatske”, u koju je uvršten Ivo Vojnović, ali ne i neki etnički Srbi. Premda Vojnović nikada nije pripadao srpskoj književnosti ni po opredijeljenosti ni po tematici pisanja, ipak je otet iz hrvatske književnosti i smješten u krilo srpske. Sastavljač te Antologije, beogradski profesoor Dušan Ivanić, tvrdi da je Vojnovića uvrstio zato što je “Dubrovčanin snažnog srpskog osjećanja”. Što bi bilo da kojim slučajem neki hrvatski profesor sastavi Antologiju hrvatskih pisaca iz Srbije i u nju uvrsti Milorada Pavića, jer u njemu ima i hrvatske krvi? Vjerojatno bi došlo do političkog skandala, a na noge bi se diglo “vascelo srpstvo”.
Šta na to kažu hrvatski intelektualci? Mnogi od njih tvrde da to treba ignorirati. Kao da se radi o bontonu, a ne o negiranju identiteta, onoga što ga označava i potvrđuje. Možda su u pravu ako na taj način čuvaju svoj ugled, svoje pozicije i sinekure. Ali ako misle da će na taj način nešto sačuvati i za svoje nasljednike i buduće baštinike hrvatske kulture, onda su posve u krivu. Jer bez njihove reakcije, s njihovom šutnjom, generacije koje dolaze neće imati od koga naučiti da je otimanje hrvatskoga konstanta velikosrpske politike, štoviše, običaj, na neki način ozakonjena navika.
Ili je ignorancija jedini odgovor na velikosrpska otimanja hrvatske baštine?
Vasa izmisljena tj.imaginarna istorija,kraljevi,sveci zlocinci kao I svi drugi,ne trebaju nikome.
Danas Hrvati vode narod od oko 4 miliona stanovnika i rađaju 46.000 beba s tendencijom prema 50.000 .Hrvata se sada rađa samo 7.000 godišnje manje nego ih umire a Srba oko 35.000 znači Srpski minus je 500 % veći od hrvatskog pa dobro razmislite o posljedicama .Dok naš narod s manjinama koji je skoro duplo veći daje tek oko 68.000 od toga 56.400 beba srba s daljnjom tendencijom pada . Tako da ako ovako nastavimo izjednačit ćemo se s brojem rođenih Hrvata . A to će biti kraj mita o najvećem narodu bivše Jugoslavije . Mesto Srba koji se ne žele rađati preuzet će vitalniji narodi Hrvati ili Albanci .Našem narodu treba velika biološka obnova i jedino tako možemo mirnim putem vratiti sve srpske krajeve srpskom narodu. Ali taj narod mora biološki ojačati na oko 10.000.000 srba i tada će procvijetati sada uništena Republika Srpska Krajina, Republika Srpska, Srpska Crna Gora, Kosovo , i stara Južna Srbija ( Makedonija ) Nastavimo li mi Srbi sa nerađanjem neće nam trebati niti Beogradski pašaluk , nego ćemo da živimo u Velikoj Albaniji sa glavnim gradom Beogradom. Europska unija i Amerika centar sotonizma na sve načine želi uništiti srpski narod nesmemo to dozvoliti.Ući u savez sa Rusijom jedini je garant da će srpski narod preživeti. Najbolji Srbin kojeg sada imamo je Dodik drugo su sve nesrbi, petokolonaši i vazali zapada . Srpski se narod treba pokazati zrelim , ljubavlju i potomstvom osigurati našu Republiku Srpsku , Srbiju, Vojvodinu , Srpsku Crnu Goru i staru Srbiju ( Makedonija ) kao trajnu državu Srpskog naroda.Srpski narod mora naučiti lekciju od šiftara “ čije su ovce onoga je i livada “ niskim natalitetom jedincima i sa dvoje dece gubimo teritoriju za teritorijom i to će se nastaviti. U Hrvatskoj delom zbog proterivanja ali puno većim delom zbog izumiranja izgubljen je srpski teritorij i ljudstvo. Nekada su Srbi bili 30 % hrvatske. To piše u hrvatskim novinama Gospodarski list a danas ? Samo hrpa nemoćnih bakica i dekica bez potomstva. Kosovo smo isto tako izgubili kao i Makedoniju. U Crnoj Gori Srbi prizovite se pameti i svaki par minimalno petero dece i nedajte se. Republika Srpska će kao i Kosovo i Hrvatska biti izgubljena baš zbog velike površine a premalog broja srba. BH federacija na istoj površini godišnje ima oko 25.000 beba a Srpska od 10.000 do 11.000 i sve je jasno da bi zadržali taj teritorij moramo imati minimalno beba kao i druga polovica države. U Vojvodini isto tako Srbi treba da puno više rađaju jer samo ako brojčano ojačaju mogu spriječiti secesiju. Znači ako si rodoljub, srbin, srpkinja prihvatite se ljubavi .
“Elite” moraju reformisati državni aparat i protokole. Svaki stimulans nataliteta, u Srbiji, bolje iskoriste ostale etničke grupe, zato što se “srbin” oseća napuštenim od svojih institucija, čak i duhovnih, u opštedruštvenim kretanjima i nevoljama. A, fali nam i samopoštovanja (što dolazi iz vaspitanja(u gore navedenoj situaciji)).
Točno mladi Srbi se redom u Hrvatskoj izjašnjavaju Hrvatima i ne samo to nego i katolicima , oni koji se još malo bore kažu da ne vjeruju u Boga samo da bi zaštitili sebe i da nebi morali stati na katoličku stranu . Pritisak je strašan od državnih institucija , vrtića , škola , policije preko prijatelja i prijateljica svi vrše pritisak i mladi čovjek jednostavno pukne ili popusti i počinje se sramiti svojih roditelja svojeg imena i prezimena . Pa brže bolje u katoličku crkvu na pokrštavanje a poslije toga od istih tih bivših Srba najveće pljuvanje po svojima kako bi se dodvorili prijateljima tužno i jadno a SRBIJA ŠUTI .Srbi u Hrvatskoj i Krajini žive bez vode , ceste i struje u 21 veku. U bivšoj Republici Srpskoj Krajini u kojoj je rođen svjetski naučnik Srbin sin pravoslavnog paroha, Nikola Tesla koji je struju podario čitavom svetu a zlikovci je zabraniše za njegov narod u Hrvatskoj u 21 veku .Srbi su u Hrvatskoj bili konstitutivni narod i imali su pravo na razdruživanje i proglašenje svoje države baš kao i Hrvati , sve ostalo su laži.Hrvatska je pobjedila u ratu uz pomoć Nemačke ali najviše služeći se Gebelsovom propagandom. A to je ako više puta ponavljate laž ona u svjetu postaje istina i to im je odlično uspelo. Napravili su najgori zločin posle II svetskog rata i genocid nad Srpskim narodom , što su radili pod Pavelićem i u II svetskom ratu. Uništili su Republiku Srpsku Krajinu koja je bila proglašena voljom njezinog naroda koji je bio konstitutivni narod znači imao je pravo da se osamostali baš kao i hrvatski narod. Kod nas u srpskoj politici se o tome uredno šuti i prešućuje misleći se dodvoriti Hrvatskoj i svetu ne mi tako samo padamo još niže i od stvarne žrtve ( protjerivanje 280 000 Srba i genocid nad onima koji su ostali zabilježio kamerama UNPROFOR ) mi šutnjom postajemo agresori.Da ne govorimo da je Baranja samo dio Vojvodine koju je Josip Tito Broz oteo od Srbije za svoje Hrvate kao i Međumurje što je oteo Mađarima a Istru i Dalmaciju Italijanima .Deo Srpskog Banata poklonio Rumunjima. Sve nade polažem u Savu Štrpca i njegovo zalaganje za Krajinu. Srpski narod nikada se nesmije pomiriti s činjenicom da Krajina ne postoji. Postojala je na oko 35 % teritorije današnje Hrvatske sve su to bili srpski etnički prostori i mi se za njih moramo boriti makar čekali 900 godina kao Hrvati svoju državu ali kad tad izboriti se moramo i na naš teritorij vratiti naše stanovništvo .
Za pravoslavne Srbe na prostorima gde ima dominaciju katolička crkva (Vatikan) nikad nije bilo pravde. Proces etnocida na prostorima zapadno od Drine je počeo za vreme Marije Tereze gde je srpsko stanovništvo predstavljalo skoro polovinu ukupne populacije, a Hrvata u to vreme osim među nižim plemstvom skoro nije ni bilo. U Slavoniji po podacima samih katoličkih sveštenika nije ni bilo Hrvata, Dalmatincima koji pripadaju srpskopm etničkom korpusu je pseudo-hrvatstvo nametnuto početkom 20. veka. Radi se o dobro osmišljenom procesu sa jakom logističkom podrškom Vatikana, hazarskog lobija i zapadnih država (Nemačka, Austrija) koji imaju na tim prostorima svoje neopravdane interese, a dugoročni cilj je napraviti granicu istočnog i zapadnog hristijanstva gde je bila posle napuštanja zapadne crkve od izvornog hristijanstva. Za vreme Austrije počelo se sa perfidnim prozelitizmom (prelazak u katoličku veru za nešta hrane za vreme gladi, (nameštanje pravoslavnih sveštenika od strane bečkog dvora…), nastavlja se vek ili dva kasnije sa nametanjem preudohrvatstva Slavoncima koji sa Hrvatima nisu u etničkom srodstvu i na kraju 19. veka i početkom 20. kad je ogromna masa srpskog stanovništva već primila katoličku veru, austrougarske vlasti proglašavaju da mogu biti katolici samo Hrvati. Da bi bio zločinački projekat savršeniji krajem 19. veka dešava se krađa srbskog jezika i proglašavanje Hrvatskog znajući da su hrvati odavno izgubili svoj jezik i da vredi preuzeti onaj koji govori većinski – zna se koji(!!!) narod.
Katastrofalnu grešku po srbski narod je napravio kralj Karađorđević po završetku prvog velikog rata kad bi trebao slušati savet vojvode Mišića i zaposesti srpske etničke granice i tako rešiti srbsko pitanje sa sva vremena. Zašto se to nije desilo, ne znam, ali znam da je velika većina prezimena građana današnje Nezavisne države „rvacke“ srpskog porekla. Nedavno sam pročitao poruke oca Tadije srbskom narodu, gde na pitanje novinara šta misli o hrvatskim zločinima u 20. veku nad srbskim stanovništvom, otac Tadije kaže: sa Hrvatima nemamo ništa. Brzo sam shvatio, bio je upravu. Narode srbski, moramo se opametiti i na dolazećim izborima oformirati vladu koja će biti posle 70 godina usmerena isključivo na srbski nacionalni interes i tako sprečiti uništavanje srbskog nacionalnog korpusa i dugoročno vratiti odnarođene delove našeg etnikuma (muslimani, pseudocrnogorci, Makedonci i novokomponovani vojvođani.
Pod istragu treba staviti puno veće stvari Mesićevo priznanje kako je srušio Jugoslaviju .Istragu o genocidu i protjerivanju većine srpskog stanovništva iz Hrvatske . Brojke jasno kazuju sve od oko 15 % Srba prije etničkog čišćenja i oko 8 % Jugoslovena od kojih sigurno 5 % Srba u Hrvatskoj je poslije Tuđmanovog čišćenja ostalo samo oko 4 % . Od toga da Srbi u Hrvatskoj u 21 veku žive bez struje . Pa do toga da se i dalje opstruira njihov povratak u svoje kuće , stanove i na svoje posjede . Na koje su zasjeli Hrvati pljačkaši i pokazali i dokazali svijetu da je ovo bio rat zbog otimačine i sprovođenja genocida najvećeg u 21 stoleću .
Ah , Jure, razocarao si me ovaj puta…U tekstu Gosp. Dmitrovica navedeni su kljucni ljudi iz “nove hrvatske povijesti” koji su rodjeni kao Nijemci, Cesi , Jevreji itd a eventualno su u toku zivota radili na razvijanju hrvatskog identiteta jer ga sami Hrvati kao narod nisu mogli imati zbog objektivnih razloga( mahom su bili kmetovi i samim tim nisu ni mogli da sanjaju o nekom identitetu, prvo su morali ponovo da steknu dostojanstvo kao ljudi , pa tek onda da se diferenciraju kao odredjena skupina ljudi)
A ti nam navodis ” reciprocne” likove koji su bili Cincari i sl.( Sta se uopste dogodilo sa tim cincarskim narodom u istoriji?) a istorija ih sada gleda kao Srbe.
I to do te mjere da si popisao i zene koje su bile druge nacije a udale se za Srbe.Zaboravio si da napises da je Paveliceva zena bila Jevrejka- pa opet nismo u istoriji vidjeli njen uticaj, Pavelic je svejedno vredno sprovodio nacisticke zakone u NDH kad su Jevreji u pitanju, ili da je Mesiceva zena Srpkinja i to iz Vocina u Slavoniji,gdje je srpski narod osjetio u velikoj mjeri genocid- pa njeno postojanje opet nije bitno utjecalo da se zaustavi ovaj poslednji talas genocida u devedesetim.
Ali svejedno moras priznati da ni ti Cincari nisu ” nagovarali” Srbe da isterebe drugi narod kao sto se pokazalo da su radovi Ljudevita Gaja , Strosmajera , Starcevica i Franka posluzili i da nakon razvijanja hrvatskog identiteta najvece “ostrenje” hrvatskog identiteta imamo u u fizickom istrebljavanju Srba.
Interesantno je kad danas gledamo unazad da svi ti sto su poceli prije svega stotinjak godina da govore o pravu na identitet prvo Ilira pa onda Hrvata nisu ni mogli da zadiru u identitet Srba u Hrvatskoj.
Zasto? Zato sto su Srbi kao uglavnom slobodni seljaci bili zasticeni srpskom pravoslavnom crkvom, mali Srbi su jos prije dvestotinak godina ucili citati , pisati i deklamovati( srpske narodne pjesmice napamet izgovorene) u skolama gdje su predavali srpski pravoslavni svestenici.
Znaci, Ljudevitu Gaju i Strosmajeru nije nista drugo ni preostalo nego da jednu anonimnu i zatucanu skupinu ljudi pocne osjestavati i pretvarati ih u Hrvate kad vec nisu mogli ” da udju ” medju Srbe.
Dobro isplanirani projekat etničkog čiščenja Srba sa prostora današnje rvacke je dobro osmišljen i implementiran u kontinuitetu počevši sa Meternikom, Marijom Terezom, Pavelićem, Titom i na kraju završivši sa Tuđmanom i Mesićem. Ovaj zločinački čin je moguć samo sa jakom medijskom kampanjom, logističkom i vojnom podrškom stranog faktora i odsustvom odnosno ne vođenje brige matice Srbije koja tokom istorije (ne važi za devedesete godine) i nije bila previše u mogućnosti da to spreči.
Kad sam več pomenuo Tita mi nije baš jasno zašto partizanska vojska nije oslobodila logor jasenovac, nego je čekala da radi punom parom do slobođenja i zašto partizanska vojska nije vodila ni jednu bitku protiv ustaša, ali je išla na sve ili ništa sa četnicima, isto tako mi nije jasno zašto su partizani mirno posmatrali bestijalna ubistva srpskog stanovništva od strane ustaša.
Na kraju, od ove izdajničke vlade ne možemo očekivati ništa. Samo u slučaju pobede patriotskih snaga možemo i moramo očekivati odlučno rešavanje srpskog pitanja u rvackoj, počevši od tužbe za genocid tokom rata 41-45. Sa druge strane sumnjam u pravednost odlučivanja u bilokakvim sudskim sporovima u slučaju da se ovi vode pred kvazinezavisnim zapadnim sudovima kao što je onaj u Strazburu ili Hagu.
Mozak svog zla po mom mišljenju leži u Vatikanu odnosno u mestima odlučivanja nevidljive ruke globalizma.
I treba da Srpska ulaže u Srbiju s verom u Boga jednog dana bit će to samo jedna država kako i priliči .Najvažniji cilj je povećanje nataliteta u Srpskoj i Srbiji . Da bi se stvorili uslovi za to treba ojačati gospodarstvo i maksimalno ulagati u povećanje nataliteta .Zašto moj narod nema prema nikome i ničemu poštovanje , ako je Emir promenio ime u Nemanja Kusturica i vratio se veri predaka . Onda je dužnost svakog poštenog Srbina da ga zove Nemanja . A naš Nemanja je odličan primer za ostale Srbe čiji su preci primili Islam da se vrate u pravoslavnu veru . Razni Kovačevići , Marići, Matići , Musići ,Tihići i da ne nabrajam i sami vidite da nosite Srpska prezimena odbacite Islam i vratite se u svoj Srpski narod braćo .
Hrvatski genocid i natalitet . Natalitet
Hrvatska je u daleko većoj prednosti i poslije protjerivanja oko 280.000 srba i oko 250.000 jugoslovena iz Hrvatske u Hrvatskoj se svake godine rađa sve više beba. Mjere poticaja koje su jake daju i odlične rezultate.Treba znati da su srbi u Hrvatskoj većinom staro stanovništvo tako da srbi učestvuju s oko 1.000 poroda godišnje. U Hrvatskoj se godišnje rodi preko 40.000 stanovnika dok u Srbiji od skoro duplo većeg broja stanovnika samo oko 60.000 pa vi pogledajte kako brzo izumiremo. Hrvati su planski u Krajinu naseljavali Hrvate iz Bosne ali i mlade porodice i socijalne slučajeve tako da od predratnog Knina koji je imao 99 % srba sad je skoro toliko hrvata. Da je Srbija radila tako sve prognane srbe naselila bi u Suboticu i okolicu . Znači u većinski hrvatske i mađarske opštine. Tako bi promjenila etničku strukturu što je napravila Hrvatska i još soli pamet Srbiji gde će sa izbeglicama pa u Krajinu odakle su i proterani inače Hrvatska nesme u Evropu.
KRAJINA
Srbi su u Hrvatskoj bili konstitutivni narod i imali su pravo na razdruživanje i proglašenje svoje države baš kao i Hrvati , sve ostalo su laži.Hrvatska je pobjedila u ratu uz pomoć Nemačke ali najviše služeći se Gebelsovom propagandom. A to je ako više puta ponavljate laž ona u svjetu postaje istina i to im je odlično uspelo. Napravili su najgori zločin posle II svetskog rata i genocid nad Srpskim narodom , što su radili pod Pavelićem i u II svetskom ratu. Uništili su Republiku Srpsku Krajinu koja je bila proglašena voljom njezinog naroda koji je bio konstitutivni narod znači imao je pravo da se osamostali baš kao i hrvatski narod. Kod nas u srpskoj politici se o tome uredno šuti i prešućuje misleći se dodvoriti Hrvatskoj i svetu ne mi tako samo padamo još niže i od stvarne žrtve ( protjerivanje 280 000 Srba i genocid nad onima koji su ostali zabilježio kamerama UNPROFOR ) mi šutnjom postajemo agresori. Sve nade polažem u Savu Štrpca i njegovo zalaganje za Krajinu. Srpski narod nikada se nesmije pomiriti s činjenicom da Krajina ne postoji. Postojala je na oko 35 % teritorije današnje Hrvatske sve su to bili srpski etnički prostori i mi se za njih moramo boriti makar čekali 900 godina kao Hrvati svoju državu.
ZLOČIN FAŠSTA JEDINO SE NEKAŽNJAVA U NDH
GODIŠNJICA ZLOČINA NAD SRBIMA U PAULIN DVORU
U subotu se navršava 18 godina od zločina u selu Paulin dvor kod Osijeka, kada su pripadnici Hrvatske vojske ubili 18 srpskih civila i jednog civila mađarske nacionalnosti.
Zločin su počinili pripadnici 130. bataljona Hrvatske vojske sprovodeći odmazdu zbog smrti saborca Ilije Ravnjaka, podseća Fond za humanitarno pravo.
Više hrvatskih vojnika ušlo je 11. decembra 1991. u kuću Andrije Bukvića u kojoj su hicima iz automatskih pušaka, pištolja i aktiviranjem ručnih bombi usmrtili civile koji su se nalazili u kućnom pritvoru.
Pripadnici HV su leševe ubijenih najpre zakopali na prostoru vojnog skladišta Lug, kod Čepina, da bi ih 1997. iskopali i potom zakopali u selu Rizvanuša na području Like.
Posmrtni ostaci ubijenih srpskih civila ekshumirani su 2002. godine, pošto su ih otkrili istražitelji Haškog tribunala.
U Paulin dvoru su likvidirani Milan Labus, Spasoje Milović, Boja Grubišić, Božidar Sudžuković, Bosiljka Katić, Boško Jelić, Milan Katić, Dmitar Katić, Draginja Katić, Vukašin Medić, Darinka Vujnović, Anđa Jelić, Milica Milović, Petar Katić, Jovan Gavrić, Milena Rodić, Milka Lapčević, Marija Sudžuković i Dragutin Kećkeš.
Zbog tog zločina počinjenog protiv civilnog stanovništva, Vrhovni sud Hrvatske je 2005. godine pravnosnažno osudio pripadnika 130. bataljona HV Nikolu Ivankovića na 15 godina zatvora.
Drugooptuženog Enesa Viteškića, Županijski sud u Osijeku je dvaput oslobodio optužbi, a Vrhovni sud Hrvtatske je 2010. drugi put ukinuo prvostepenu oslobađajuću presudu i naložio suđenje pred izmenjenim prvostepenim većem.
RECIPROCITET
Ako mudri hrvati traže svoj entitet u Bosni onda i Srbi trebaju tražiti svoj entitet u Hrvatskoj. Srbi su u Hrvatskoj bili konstitutivni narod i imaju pravo minimalno na entitet , kao i Hrvati u BiH .Datum objave: 12.12.2010 | 11:30
Zadnja izmjena: 12.12.2010 | 11:32
JASNA PORUKA
Dragan Čović: Dvoentitetska BiH je neodrživa
Autor/izvor: SEEbiz / Politika
BEOGRAD – Predsjednik Hrvatske demokratske zajednice (HDZ) BiH Dragan Čović smatra da je dvoentitetska BiH neodrživa i da neće preživjeti bez istinske ustavne jednakosti sva tri konstitutivna naroda.
„Rješenje koje mi nudimo podrazumijeva uspostavljanje vlasti na tri nivoa, kroz četiri federalne jedinice sa sjedištem u Mostaru, Sarajevu, Banjoj Luci i Tuzli. Federalna jedinica sa sjedištem u Mostaru bila bi sa hrvatskom nacionalnom većinom“, rekao je Čović za beogradsku „Politiku“.
On je dodao da bi federalnu jedinicu sa hrvatskom većinom činila Posavina i srednja BiH, a sve ostalo je stvar pregovora sa predstavnicima Srba i Bošnjaka.
„Svima je jasno da se Republika Srpska (RS) može transformisati isključivo voljom srpskog naroda i njegovih političara. A kako će na kraju izgledati teritorijalno ustrojstvo stvar je kompromisa i dogovora predstavnika tri naroda“, kaže Čović.
Čović je naglasio da su osnove Vašingtonskog sporazuma, koji su potpisali Hrvati i Bošnjaci, davno napuštene, te da su neki međunarodni zvaničnici vjerovali da mogu eliminisati uticaj hrvatskog naroda kao ravnopravnog u BiH.
Govoreći o izboru predsjedavajućeg Vijeća ministara BiH, Čović je rekao da tu ne može biti ništa sporno, kao što nije bilo ni prije četiri, odnosno osam godina kada su na to mjesto izabrani bošnjački, odnosno srpski predstavnik.
„Nacionalna rotacija se mora nastaviti. Nastojanja SDP-a da tu funkciju prigrabi za sebe je zapravo pokušaj eliminisanja uticaja hrvatskog naroda na politički život u BiH“, naglasio je Čović
O SRPSKOJ CRNOJ GORI
Srpsko pitanje u Srpskoj Crnoj Gori jedno je od najvažnijih srpskih pitanja uopšte pored nataliteta. Preci današnjih Crnogoraca ponosili su se svojim srpstvom . U njihovo vreme oni su se smatrali delom Srbije baš kao Šumadija . Znači jedan region sa svojim specifičnostima ali po osjećaju Srbi po veri pravoslavci. Tada smo se i poštovali ali danas ne mogu da poštujem crnogorca koji se odvojio od braće srba kad im je najteže. Danas ne želim za prijatelja crnogorca koji mi je u stvari neprijatelj i koji je razorio zajednicu 2 bratska naroda.Tek kad se pošteni crnogorci ponovno osete srbima i počnu da rade na ujedinjenju sa otađbinom Srbijom tek tada će reći gde ste braćo Srbi.
O naftovodu kroz Srbiju
Što nebi krak naftovoda išao iz Srbije u Republiku Srpsku ako nas već Rusi smatraju braćom pa se iz Srpske odvajali Kraci za Hrvatsku i Sarajevo ? To bi znatno ojačalo Republiku Srpsku i Rusi bi dokazali da ne pričaju prazne priče. Hrvati su naftovod odbijali do zadnjega i sad im Rusi ne smiju dozvoliti da biraju. Ali pošto su Rusi i Srbi najnaivniji narodi i ništa nisu naučili iz niz poraza ništa me ne može iznenaditi.
Prognani Srbi iz Hrvatske traže pomoć EU
BEOGRAD – Predstavnici izbegličkih udruženja i zavičajnih klubova Srba iz Hrvatske potpisali su danas peticiju kojom od organa i institucija EU traže da ne dozvole zatvaranje Poglavlja 23. o ljudskim pravima i prijem Hrvatske, dok ne reši statusna, imovinska i druga stečena prava izbeglih i prognanih Srba.
U ime 404.000 prognanih i izbeglih Srba iz Hrvatske peticiju su potpisali predstavnici više desetina udruženja okupljenih u Koaliciju i Asocijaciju, krovne organizacije koje su i pokrenule ovu akciju.
Prvi put, njima su se pridružili i predstavnici drugih organizacija Srba poreklom iz Hrvatske koji ni 15 godina po okončanju oružanih sukoba ne mogu da ostvare imovinska i druga prava u Hrvatskoj.
U dokumentu se apeluje na EU da ne potpiše ugovor o pristupanju sa Vladom u Zagrebu, dok Hrvatska ne prestane sa diksriminacijom i „ne dostigne evropske standarde u poštovanju statusnih, stanarskih i drugih imovinskih i stečenih prava“ svojih građana srpske nacionalnosti.
Peticija sa ovim zahtevima, uz pismo o namerama, u kojem će detaljnije biti objašnjena sva otvorena pitanja Srba iz Hrvatske, biće upućena ambasadama 27 zemalja članica EU, Evropskoj komisiji, Savetu Evrope, Evropskom parlamentu, OEBS-u i UNHCR-u.
U peticiji se traži sveobuhvatno, trajno i pravično rešenje 12 otvorenih pitanja Srba iz Hrvatske i to na načelu jednakopravnosti i u skladu sa međunarodnim ugovorima koje su prihvatile vlasti u Zagrebu.
Prognani i izbegli Srbi iz Hrvatske zahtevaju: povratak uzurpirane pokretne i nepokretne imovine, kao i obnovu imovine uništene u ratu i terorističkim akcijama i njeno vraćanje u pređašnje stanje.
Zahtevaju, takođe, pravičnu naknadu za uništenu, oštećenu i nestalu pokretnu i nepokretnu imovinu, povratak oduzetog stanarskog porava ili pravičnu naknadu bez ikakvog uslovljavanja i ograničavanja.
Za povratnike koji su pristali na Program stambenog zbrinjavanja, traže da im se omoguće isti uslovi otkupa kao ostalim građanima.
Pored toga, srpski prognanici i izbeglice iz Hrvatske zahtevaju isplatu zaostalih penzija i konvalidaciju radnog staža stečenog 1991/95. (za vreme bivše RSK) uz priznate doprinose.
Prema peticiji, ne nameravaju da odustanu ni od zahteva za isplatu devizne i dinarske štednje i novčane naknade za to što im nije bilo dozvoljeno učešće u privatizaciji kao drugim građanima Hrvatske.
Prognani Srbi zahtevaju i reviziju presuda za ratne zločine donetih u odsustvu okrivljenih, pošteno i ujednačeno procesuiranje ratnih zločina i prestanak etnički motivisanih suđenja, a insistiraju i na brzom završetku procesa ekshumacije i identifikacije nestalih osoba.
Predsednik Koalicije izbegličkih udruženja u Srbiji Miodrag Linta najavio je da će ovi dokumenti biti poslati i nadležnim organima Srbije, kao i vodećim ličnostima i predstavnicima Srba u Hrvatskoj od kojih očekuju da podrže i pomognu njihovu realizaciju.
On je podsetio da je Hrvatska 30. juna ove godine dobila saglasnost od EU da otvori pregovaračko Poglavlje 23. o uspostavljanju evropskih standarda u oblasti pravosuđa i temeljnih ljudskih prava.
„To je učinjeno, a da rešenje naših pitanja uopšte nije bilo predmet razgovora između Unije i Hrvatske“, istakao je Linta.
On je ukazao da vlasti u Zagrebu procenjuju da će Poglavlje 23. biti zatvoreno u februaru ili martu, pregovori završeni u junu, a potom i potpisan ugovor o pristupanju Hrvatske Evropskoj uniji.
„Time bi rešenje naših problema bilo svedeno na nulu“, rekao je on i objasnio da je cilj peticije i pisma o namerama da to spreči.
Predsednik Asocijacije izbegličkih i drugih udruženja Milojko Budimir je ocenio da su srpski prognanici ponovo izigrani kada je otvoreno Poglavlje 23. o ljudskim pravima.
On je naveo da vlasti u Zagrebu, sada planiraju novi rok od šest meseci u kome povratnici mogu podneti zahtev za stambeno zbrinjavanje.
Podsetivši da su svi rokovi odavno probijeni, on je istakao da program zbrinjavanja ne može biti zamena za oduzeta stanarska prava, kuće i uzurpirana imanja i poručio: „Ne trebaju nama nikakvi novi rokovi, niti humanitarna pomoć, već samo da nam se vrati ono što je naše“.
Srbima prognanim iz Hrvatske nezakonito je oduzeto oko 42.000 stanova, a vrednost njihove uništene, opljačkane i uzurpirane imovine procenjena je na oko 30 milijardi evra.
@ Jure (Ђура)
У праву си,али има битна разлика. Ми Срби не мрзимо патолошки Влахе и Цинцаре, нити смо их клали у Јасеновцу. Нити бежимо од чињенице да су Срби древни аријски ратнички народ који је сишао на Балкан и подарио нами гене и смисао живота кроз вечиту тежњу ка Истини, Правди и Лепоти.
Jure, odlican si, i ti i Dmitrovic dajete citaocima za pravo, da nema autohtonih naroda i da su elite obe zemlje, velikim dijelom, stranske. Pa rihvatite to , tako, nacionalizam vise nije u modi. Cestike Dmitrovicu i cestitke Juretu.
Pa stvarno vise…Molim administratore da urade nesto oko ovoga Petra I koji razvodnjava svaki pokusaj ljudi koji zele da iskazu svoje misljenje o nekoj temi.Odobrili ste mu osam komentara od po metra koji se uopste ne drze teme oko clanka koji je na ponudi, kako vidim moj komentar jos ceka odobravanje a ja nisam samo kopirala i stavila tekst kao sto ovaj Petar I radi. Tim svojim ponasanjem taj komentator Petar I ponizava i Pecat i komentatore i sebe samoga….Bez veze. Jedino sto se moze ocekivati od nas ostalih je da pocnemo psovati i time sami sebe izbacimo iz pisma . Jel to cilj? I njemu i Pecatu. Ako jeste to cilj – napisite otvoreno pa da ustedimo trud i Vi i mi.
A “Crnogorac” nek malo bolje prouci temu o kojoj raspravljamo pa nece davati takve nesuvisle komentare. Uopste se ovde ne radi o nacionalizmu . Radi se o tome da Srbi koji su preostali posle genocida ucinjenom od strane Hrvata hoce da imaju pravo glasa i da se za njihovo stradanje cuje u svijetu. I zato upravo i raspravljamo o mogucim razlozima za taj genocid ( ako iko uopste i moze da nadje razloge za nesto sto je tako nehumano i protiv covjecanstva ) A time sto i ti,” Crnogorce” ovaj pokusaj proglasavas za nacionalizam- jos jednom nas pljujes.
Zar nije dovoljno sto je genocid nad srpskim narodom do sada bio opisan kao kolateralna steta borbe protiv fasizma i kao kolateralna steta ” domovinskog rata” nego ces nas jos i ti prefarbavati u nacionaliste?
I za tvoju informaciju, borba za priznavanje genocida nije i nikada nece ni biti stvar modernosti ili nemodernosti.
Lune, ja ne mislim da je dobra ideja da se Srbi pocnu izjasnjavati kao Krajisnici u sledecem popisu.Zasto ? Zato sto ce to ostaviti prostora za manipulacije. Ko nam garantuje da Hrvati nece po vec njihovoj ustaljenoj praksi poceti brojati te “Krajisnike” u Hrvate( Krajina je teritorija Hrvatske- pa su i Krajisnici Hrvati, jel tako?) ? Osim toga, time ce definitivno biti smanjen broj Srba a time se uspjesno realizira Pavelicev zadatak Hrvatima: od dva miliona brojnog srpskog naroda prije 1940- ostat ce nekoliko Srba.( I to onih koji nisu citali tvoj predlog)
Вероватно су због тога, што је национализам изашао из моде, они који су увек били модно-дизајнирано одевени, ту близу, и недавно ”осмислили” аутохтону нанационалистичку Црну Гору са хиљадугодишњим… их-мучи јадо ! ма каквим ‘иљаду – три’иљаду годишњим поријеклом и језиком… Верујем да то нико нормалан не би урадио… да од прелијеп Црне Горе направи и црњу и гору.
Zakon Hrvtaske, dozvoljava izjasnjavanje *regionalno*, znaci, civilno omedjavanje *stanista Srba* u Hrvatskoj, druga je stvar, hoce li se, moze li se pozvati, u daljem *omedjavanju*, na vec potpisani, legalan potpis Milana Babica…dokument. Ovako, Srbi su *NLO* u *vaseljeni*. Ostaje cinjenica, da su delili *staniste* sa Hrvatima, i da je to nepobitna cinjenica. Prema tome, ne postoje *visi nacionalni i verski interesi*, koji su protiv Srba. Dokle god bude *tema* *ustaska i cetnivka* ideologija, Srbi nece dobiti nista, ugrozeni ce biti i u *matici*, jer, kada vlada beda i sirotinja, domacin, deli sebi i svojima, a ako nesto preostane, udelice. Kada nema dovoljno, i to dodje normalno….?
*Kotao za pretapanje drugih u Srbe. Počet ćemo sa nekim Srbima koji su porijeklom vlasi i cincari.*
Bilo bi dobro, da u ovom trenutku, ovaj mali *expoze*, uputis u Hag, da vide ljudi, da Srbija nije *nacisticka* tvorevina, poput Hrvatske, te kao takva, nije pobila, proterala, one koji nisu *cistokrvni Srbi*. U pitanju je znaci, drzava, prilicno ozbiljno pre svega DRUSTVO, koje je iznedrilo ustav, ustav..koji je, kako si dokazao, omogucio i drugima da se vinu * u nebesa* bilo politickom, bilo ekonomskom, karijerom, bez obzira na istorijske preokrete, ratove, revolucije…itd…?
Mate@,
kad bi znao koje je godine objavljeno i slucbeno da postoji rimokatolicanstvo bilo bi ti MNOOOOOGO jasnije to sto pricas kako Srbi kradu vasu kulturu,da ne kazem nekulturu. Za svaki slucaj cu ti reci kada 1054godine,naravno ovog veka. Znas li ti nesrecnice koliko pre toga Srbi gradise Manastire? Ne znas!? I ne treba da znas,jer tako kako zivis u zabludi je po tvojoj meri,jer sta normalan covek da ocekuje od onoga koji se odrekao svoje vere i porekla? Nista! Ajd zdravo mi bio i Bog ti pomogao onoliko koliko istinu govoris,a i meni isto tako!
Moram da pravim razliku izmedju Crnogoraca i Crnogorskih vlasti, nekako, te vlasti, kao da se trude da ostvare *hrvatski san*..danas citam oduzese coveku Srbinu, politicaru, drzavljanstvo Crnegore, zato sto je svojevoljno *prisegao* i drzavljanstvo Srbije.
Za Crnogorca.
Potpuno ste u pravu, upravo to im pokušavam reći, ali džaba je gluhom govoriti. Samo sam čekao kada će i vas napasti u stilu “Crnja i Gora”. Njih je naučilo da nitko osim njih na Balkanu nije postojao i kada im kažeš da je Duklja starija od svih srpskih država e onda je to problem. Zamisli u Hrvatskoj pzivaju Srbe da se izjašnjavaju kao Srbi (ne znam a kako bi drugačije nego Srbi), a u Crnoj Gori Hrvate iz Boke kao Bokelji. Znaju da to nisu Srbi pa hajde neka budu Bokelji. Neznam zašto ih ne pozivaju da se izjasne kao Crnogorci (to donekle ima logike s obzirom da su Hrvati u Crnoj Gori politički Crnogorci i vole svoju domovinu Crnu Goru. Ali ne ako ne može biti Srbin onda neka bude bilo što samo ne Crnogorac ili Hrvat. I onda kažu svi bježe od njih. Još malo pa će sami od sebe pobjeći.
Za Zoran 1389.
Prvo ne znam šta si uopće htio reći sa ovim manastirima. Drugo daj molim te nauči me i objasni mi malo to. Treće sve što sam gore napisao je provjerljivo, ako nisi primjetio stavio sam ti tko je i kada što napravio i literaturu. Malo se potrudi i provjeri, a nemoj lupat bez veze. Nemoj mi se samo pozivati na Deretića i ekipu jer to bi bilo neozbiljno, a već vidim da od njih crpiš “podatke”.
Mate@,
kad ti ne znas sta su i sta znace Manastiri sve si rekao sto znas i koliko znas. A sto se literature tice,papir trpi sve. Ziva istorija je verodostojnija od napisanog. Sto nasledis od roditelja i predaka to je prava istorija. Kad vidis godine izgradnje pravoslavnih Manastira bice ti jasno gde ste vi kao narod,ne nacija,bili tada!? Samo da znas ISTINA BOLI! Istina i istorija se prenose sa kolena na koleno,a ne kako kome i kada odgovara pise o njima za kratkotrajne interese.
Ајме мени Јуре, ђе си поша’? Доказивт’да данас у Црној гори тиче млијеко и цури мед и да грађани пунин плућима дишу реформистички ваздух, успешно очишћен од Срба и ”Србовштине”, чега ради ин је живет’рађе у (мање) Црној и Бољој њиховој.
Ас’ти Госпе и Св. Њефра! једино што ми тренутно пада на памет је ”What’s up doc” или ти на вашем новоговору (чуј израза) ”Хеј њоФра. који ти је враг”?
Koja hrpa gluposti u gornjem tekstu, koje uopšte nemaju nikakvu važnost za naš narod. Ako ćemo da prebrajamo krvna zrnaca onda treba da se spomene da je najveći naš pisac Andrić bio poreklom Hrvat, a tako i Nikola Tesla, čiji su koreni familije Kalinića i Draganića iz Dalmacije; samo mu je đeda prešao u Bosni na pravoslavlje. Da ne nabrajamo dalje. Ovaj Dimitrović je iskompleksiran zbog svog porekla – on je rodom iz Hrvatske, a tamo, kao što je rekao Vuk Karadžić, kao ni nigdje preko Drine, nema Srba, sem ono mlao što se nastanilo u doba Jugoslavije, nego eventualno Vlaha. Dok mi trošimo vreme na lažne Srbe u Hrvatskoj, koji su mahom nekakvi poluSrbi ili Vlasi, gubimo kolevku naše otadžbine Kosovo, a preti da nam se otcepe i Sandžak i Vojvodina. Što smo mi bre glup narod postali, pomoz Bog!
@ Mate
Podatak iz Wikipedije na hrvatskom :” Augustov otac, Alois Schönoa, Nijemac iz Češke, doselio je u Zagreb 1830. i radio je kao biskupski slastičar, a majka Terezija pl. Rabacs, Slovakinja iz Budimpešte, umrla je kad je imao 8 godina.”
Dakle, vidimo da je Dmitrovic u pravu sto se tice Senoinog porijekla. I nalazim da je apsolutno opravdan ovaj korak koji ti navodis o predgovoru :”Prije 113 godina, 1892. godine, u Beogradu je izašlo Zlatarevo zlato Augusta Šenoe s predgovorom nakladnika Mite Đorića koji je tvrdio da je Šenoa srpski pisac poštovan „i u naše braće Srba katoličke vere-takozvanih Hrvata“.
Svaki izdavac mora da brine o komercijalnim prezentacijama djela, pa je tako i ovaj Mite ( Dimitrije)Djoric razmisljao ko ce kupovati i citati Senoino djelo. Vidimo da Dimitrije nije bio zainteresovan za Hrvate kao kupce posto vjerojatno Hrvata u to vreme nije bilo puno pismenih pa ih Dimitrije nije smatrao eventualnim musterijama . Vjerujem da to ispravno dopunjava tvoju opasku. Isto tako i sam pisac Senoa vjerojatno nije puno brinuo o tome jel pise hrvatski ili srpski jer sam i nije pripadao ni jednoj od navedenih skupina, pa mu je vjerojatno bilo svejedno.
Dakle, ne bi trebalo Srbe okrivljavati za kradju i nametanje identiteta samo zbog cinjenice da su u to vreme bili pismeniji, brojniji i financijski jaci nego Hrvati.
Medjutim , treba okrivljavati Hrvate kada nakon dvesta godina od kad su uopste saznali da su Hrvati tvrde da su bili pismeni i financijski mocni- kad nisu. Trebalo je da se pojave Starcevic, Frank i Pavelic da im daju identitet i da ih ubjede da treba da se rijese Srba( sto su Hrvati vredno poslusali ) pa da nam onda Mate prica bajke o ugrozenosti hrvatske “kulture”.
@ Jovica 1389
Bit ce da kad pricas o glupom narodu – mislis samo na sebe. A ti ni uz najbolju volju nisi narod.I treba da te bude sramota zbog gluposti i ignorancije koju pokazujes.
Istorijska cinjenica je da su Srbi na teritoriji danasnje nove drzave Hrvatske bili narod, ne manjina ili nevazna skupina ljudi nego NAROD .
Prije 1940 godine Srbi su brojali dva miliona ljudi.Na tom prostoru su zivjeli od pamtivjeka,( pisani istorijski dokumenti o postojanju Srba navode godine i prije 1389) znaci nisu se doseljavali i preseljavali sto danasnji kvazi -istoricari zele da nametnu kao istinu. Imali su svoj identitet, kulturu i religiju.
A onda se dogodio genocid nad tim narodom. Taj genocid se odvijao u tri faze: 1941-1945 fizicko istrebljavanje, 1945-1990 kulturno istrebljavanje ( Srbi bjeze u Jugoslavenstvo pod pritiskom Hrvata) 1990-1995 etnicko ciscenje .
Rezultat genocida: ostalo manje od dvesta hiljada Srba u sada maltene etnicki cistoj drzavi Hrvatskoj.
A tebi bi bolje bilo da se malo obrazujes i raspitas o istorijskim cinjenicama jer to sto Srbija gubi Kosovo, pa ce i Rasku( Sandjak ) i Vojvodinu ima istu pozadinu kao i tragedija srpskog naroda iz nove drzave Hrvatske. Teritorija se brani ljudstvom a ne kamenjem sa te teritorije. Naucio si napamet da je Kosovo kolevka srpstva ali nisi isao dalje – nego si mirno gledao kako Siptari progone , ubijaju i sjeckaju organ po organ taj srpski narod na Kosovu isto kako si gledao kako Hrvati progone Srbe a sad kazes da ti progonjeni Srbi nisu ni postojali.Tako je i za ocekivati da ces za par godina zaboraviti kolevku srpstva i genocid nad srpskim narodom na Kosovu i proizvesti teoriju da ti Srbi sa Kosova ni nisu bili Srbi, pa ne zasluzuju tvoju paznju. Sram te bilo.
E Mate, Mate,ti to mene svojatas sa moja Georgina. Na srecu u mojim venama nema niti trunka katolicko hrvatske krvi a niti sam prosjakinja pa da se krizam. Senoa nije odavno, to sto si ti rekao napisao jer ni on nije odavno, Odavno je napisano sacuvaj me boze kuge i Hrvata. Da nisam studirala hrvatsku knjizevnost pomislila bih da si ti veliki znalac. To tko laze i kada vidjelo se kroz historiju. Stvar je u tome da ste vi samo kukolj jednog srpskog naroda i treba da ste tamo gdje ste upravo sada, a ime Croati ste dobili po rimskoj provinciji koju ste naselili. Nije to vase ime nego ime latinske provincije koju ste vi naselili i ono je vas obiljezilo a ne vi njega. Rimljani se zbunili kad su vas jadne ugledali i nisu znali kako da vas nazovu za razliko od Srba koji su svojom nacionalnom pripadnoscu dali ime jednoj teritoriji. Posto ste naseljavali pasivne krajeve i manje vise bili gladni bili ste sretni kada su vam latini donosili vrece sa kukuruzom da vas pokrste i to je razumljivo. Sto se tice vaseg plemstva, kasnije u historiji uglavnom su to bile poturice austro-ugarskog dvora postavljene da otimaju od srpske sirotinje kao i sada. Ma nije vama stalo da ste hrvati nego zelja da se ponovo dodvoravate Njemackoj i ostalim vasim tvorcima. Vas poglavnik Tudjman vas je smjestao van Balkana, kao vi ste pa dio civilizirane Evrope /koliko je civilizirana to pametni ljudi vide/ medjutim ta ista Evropa vas stavlja u turistickim vodicima u Balkan trip zemlje. Kada su izgradjeni manastri Krka i Krupa, gdje su tada bile vase crkve? Pa vi ste morali rimske gradjevine pretvarati u svoje crkve da bi ste se imali gdje moliti. Prije svega Dubrovnik je placao za svoju slobodu dukatima, a ne kunama. Vama ta moneta nije poznata posto su njeni vlasnici bili bogati trgovci sa Istoka odnosno Pravoslavne Vizantije ili Srbije. Da vam nije bilo pravoslavca Cirila i Metodija jos uvijek ne bi ste imali svoje pismo nego bi ste i dalje rikali kao magarci iza plotova. Ova braca su cak napravila napore da odu do rimskog satane i zamole ga da vam se odobri sluzenje na slavenskom jeziku posto vas je nekako trebalo opismeniti. Sramota da o Vuku pises gluposti pa ako je rekao Srba sa tri vjere znao je o cemu govori posto je to jedna velika istina a vi onda izmislite i napisite novi jezik kojega bi ste sammo vi razumjeli i prestanite silovati nas lijepi srpski. Hocete reci da Teslu ne zovete hrvatom ili Jadranku Sekaric hrvatskom drzavljankom.E, steta pa su vas Srbi nasankali i dali ime svom aerodromu po Tesli pa sada, blama vi to ne mozete. Covjece okreni se oko sebe, odi do Benkovca pa vidi koga ste tamo naselili umjesto Srba, sta ste napravili u Jasenovcu, na kojim se temeljima napravili novu banana drzavu i u kojim granicama. Pa vama je Milosevic drugi Tito dao vam je vise nego sto bi vam Tudjman dao.Dobili ste granice nacrtane onako,a ni sam Tito nije znao sta ce sa tolikim brojem fasista poslije drugog sv. rata pa vas je morao raseljavati iz vlastitih sela da vas komsije nebi prepoznale i dotukle u nekim seoskim atarima. Vi ste rak rana cijele Evrope ne samo Balkana i sad se ponovo bojite. Boje se oni koji grijese zato se toliko i molite jer strahujete. Ponovno se plasite velikog plemena. A, tek vasa izmisljena gospa koja je proglasena u cijelom svijetu jednom od najvecih katolickih prevara.Kakv ste interes imali vidi se i po vasim vilama oko gospinog brda. Samo da znate Jasenovac je ziv i to nitko isprati ne moze. To sto ste Srbe protjerali sa trecine njihove teritorije je samo dokaz kolike ste moralne nule / ma ne vi nego placeni natovi generali/. Da su Srbi htjeli veliku Srbiju oni bi je i imali. Smjesan je vas tisucljecni san. Sta vi znate o tome vas san je realno od 1941 a prije toga ste bili srecni da pripadate bilo kojoj velikoj sili kao sto je Italija, Austro-Ugarska,Srbija a sada po najnovijem 3 Rajh koji polako pocinje da voli komunisticku Rusiju, jer boze moj kako bez ruskoga gasa. Opet ste robovi i za izvjesno vrijeme cete morati dokazivati kako su njemacki pisci ustvari hrvati ili kako su ruski znanstvenici hrvati. Stvarno vam ne zavidimo mi znamo gdje nam je mjesto i tko smo i sta smo.Obidji malo pravoslavna groblja ako smijes pa procitaj datume na grobovima sahranjenih.Vi ste svojim prljavim emigrantskim parama istjerali Srbe iz zemlje a mi cemo nasim dukatima vratiti samo ono sto je oduvijek bilo nase. Nesto vam je slaba vanjska politika ovih dana a bas vam ni u zemlji ne ide glatko. Jedva cekam da udjete u trulu Evropu pa ce biti- vozi Misko- proapast vam ne gine. Nije vam bilo dobro u Jugoslaviji gdje su i ustase imale penzije e pa sada ce vam biti dobro u truloj drzavi Danskoj. Da da u Evropi se naplacuje taxa i uslucaju da ti se omakne jer se zagadjuje okolina, a jeftine sluge im trebaju, konobari, kuvari, cistacice, a ima vas rekla bih, podosta. E, onda lijepo Srbin kupi hotel na Hvaru a cistacica sa sahovnicom na kapi prazni pepeljare i radi za crkavaicu. Sta ces takva je histoija, takav je zivot. Propalo je i rimsko i vizantijsko i otomansko pa propasce i ovo tvoje pa ces ponovo morati dokazivati kako su ti Srbi nesto ukrali.
Stvarno je nemoralno sa tvoje strane nakon tolike podmuklosti, proterivanja i ubijanja Srba voditi rasprave o Vuku. Treba da se izvines svima na ovoj stranici.Wfck!
@ Jure
Nalazim da je tvoja opaska :” I onda kažu svi bježe od njih. Još malo pa će sami od sebe pobjeći.” apsolutno apsurdna.
Ne bjezimo mi od nikoga a najmanje sami od sebe. Svjedoci smo uzasne nepravde ucinjene srpskom narodu. Narod koji je zrtva – prefarban je u zlocinacki narod. I zahvaljujuci tom prefarbavanju imamo danasnju situaciju da danas i zec dize nogu na srpski narod. Nasa istorija i kultura se neumorno ponistava.
Ti si recimo spreman da jednu Boku Kotorsku udarcima po tastaturi poklonis Crnogorcima, da se javio Talijan umjesto Crnogorca- ti bi Boku upokovao i poklonio tom Talijanu- svejedno ti je…
Mate gleda kako da udarcima po tastaturi prepravi vekovnu istoriju Dubrovacke republike u ” Hrvatski- Kraljevski- Dubrovnik ” iako je Dubrovnik mozda najdokumentovaniji od svih gradova na Balkanu i on bi se morao sloziti da je to besmislica. I uporno se Mate trudi da useli seljaka iz Dalmatinske zagore u gospodsku kucu Dubrovnika. A posto seljakov identitet nije dokumentovan ( jer nije bas puno znacio za gospodu koja se dokumente pisala)da ga proglasi Hrvatom. I eto , misli Mate, izbrisao sam Srbe iz Dubrovacke republike. Danas smo vise civilizovani i Mate nece ponavljati scenu u autobusu pokazanu u ” Okupaciji u 26 slika” ali njegov zlocin ignorisanja i ponistavanja Srba nije daleko od tog autobusa.
A onda nam se javi Jovica 1389 i kao slag na tortu-udarcima po tastaturi proglasi nepostojanje Srba u tim djelovima Balkana.
A Srbi? Uz ovakva silovanja- dobro je sto nismo pobjegli od razuma.
Georgina , hvala za ovo objasnjenje fenomena mjenjanja etnicke strukture za vreme Tita “,a ni sam Tito nije znao sta ce sa tolikim brojem fasista poslije Drugog sv. rata pa vas je morao raseljavati iz vlastitih sela da vas komsije ne bi prepoznale i dotukle u nekim seoskim atarima”
Uvijek me je mucilo zasto u opustosena srpska sela u Slavoniji( Srbi iz tih sela bivaju pobijeni u Jasenovcu i Staroj Gradiski)Tito naseljava Hrvate iz Dalmacije , Bosne i Herecegovine. Tvoje objasnjenje za tu pojavu je vrlo dobro. A nastavak procesa je da su onda te bivse Ustase prikupile dva, tri prijatelja iz starog kraja i podnele i dobile boracku penziju. Pobijeni Srbi se nisu mogli oglasiti protiv tih zahtjeva za penziju( ladno su proglaseni za zrtve fasizma) a maloljetna sirocad tih pobijenih Srba , ako su i prezivila i bivaju odranjivana po domovima za ratnu sirocad nisu mogli da znaju sta su ti Titovi- novi- borci u starom kraju radili.Kad su malo poodrasli i kad bi digli glas protiv novih borackih penzija za Ustase- po kratkom postupku su proglasavani za soviniste i neprijatelje ” bratstva i jedinstva”. A posle su i te nove boracke penzije uracunate u statistiku kad se govori o antifasizmu u Hrvata.Tako je zaobilaznim putem Hrvatska postala bazirana na antifasistickim temeljima.
Ajd sta se zamajavate sa tim Hrvatima. Oni su bili i ostali tudji konjusari. Stalno ulaze i izlaze u neke drzave i tamo postaju remetilacki faktor. Njihova historija se sastoji, od pantiveka, od ulaza i izlaza. Bili su i osaltali pokatoliceni deo raznih naroda, udarna pesnica Vatikana za put na istok-pravoslavlje.A pre svega toliko ih malo ima da u Srbiji skoro toliko gradjana ima u Beogradu. Previse im mi Srbi dajemo na znacaju, a oni su samo jedan iskompleksirani etnicitet stvoren od rimokatolicke kurije. Jedino su od Vatikana naucili da debelo lazu i mazu.
Gospodine Jure, ništa novo niste rekli. Pa vi u Hrvatskoj svakako smatrate da su Srbi u stvari Vlasi, tako da navođenje svih ovih velikih ljudi koji su vlaškog (cincarskog) porijekla u stvari je kompliment Srbima. Samo, po imenu bi Vi mogli biti Dalmatinac, tako da Vam je poznato da Splićani SVE stanovnike dalmatinske Zagore ,katolike, koji se sada izjašnjavaju kao Hrvati, zovu Vlasima (ili Vlajima), što je istorijski opravdano jer se radi o stanovništvu doseljenom iz najzapadnijih krajeva srpske srednjevjekovne države, koja se prostirala, da podsjetimo, sve do Omiša, sve do prve polovine 14. vijeka, kada su Bosanci zauzeli neretljansku oblast i dio Zahumlja. Vidite kako istina iz vaših usta nađe pukotinu pa poništi tone hrvatskih laži (što bi rekli, skačete sami sebi u usta). Što se tiče Dubrovčana, sjedište zetske episkopije koju je osnovao Sv. Sava, bilo je u Stonu. Kada su Dubrovčani 1333. kupili Pelješac, opat Antun dolazi u Ston i ne zatiče na Pelješcu ni jedne katoličke kuće, a kamo li crkve.On navodi da na Pelješcu u to vrijeme postoji osam pravoslavnih crkava i čak 11 manastira. Prve godine on misu služi u sobi kuće u kojoj je smješten. Mogu se sada Dubrovčani, Pelješčani, Korčulani, Konavljani i Mljećani izjašnjavati kako god žele, to je njihovo demokratsko pravo i mogućnost, ali to podmetati kao istorijsku istinu je bolesno. Rana, srednjevjekovna hrvatska država, ako se uopšte može smatrati državom, nije na jugoistoku NIKADA prešla rijeku Cetinu.
Isto tako pojam Panonske Hrvatske je izmišljotina, i kao takav nikada nije spomenut prije 19. vijeka (lično sam bio šokiran ovim saznanjem, jer su hrvatski istoričari toliko koristili ovaj pojam, da je on uziman kao nepobitna istina). Istina je da hrvatsko ime do prodora Turaka nije na sjeveru prelazilo Gvozd (Petrovu goru).Jasno je da dugogodišnji muk sa naše strane i neprekidna i strašna graja sa hrvatske nije donijela ništa dobrog ni Hrvatima a ni Srbima. Najbolesniji je ipak slučaj Žumberaka, za koji u Hrvatskoj važi sljedeća priča: Radi se o Hrvatima, katolicima, koje su pri turskoj ekspanziji pravoslavni Srbi nasilno preveli na pravoslavlje, a zatim su se oni kao pravoslavni naselili na Žumberak, ostali pravoslavni sve do prihvatanja unije u drugoj polovini 18. vijeka. Sve bi bilo ok. da se pravoslavni nisu naselili na Žumberak između 1527. i 1544. Što je nekih 60 godina nakon pada Bosne pod Turke(što znači da bi svijest o njihovoj staroj katoličkoj vjeri morala biti jaka, jer bi im očevi bili rođeni kao katolici). Najzapadniji pravoslavni episkop je stolovao u manastiru Banji, kod Priboja, tako da nije jasno ko je uopšte mogao u uslovima turske represije nasilno prevoditi katolike na pravoslavlje. Osim toga Žumberčani i dan danas govore lijepim istočnohercegovačkim govorom, kao u ostalom SVI Srbi u Hrvatskoj i gotovo svi Srbi u Bosni, taj govor sigurno nisu naučili od okolnih kajkavaca, već su ga donijeli iz stare postojbine. Hrvati se moraju suočiti sa svojom falsifikovanom istorijom. Znam da smo možda malo brutalni u iznošenju svega ovoga, ali Jure i Mate, vi ste po svemu sudeći civilizovani ljudi, širokog uma, i mislim da imate kapacitet da vam istina bude na prvom mjestu. Mnogo sreće u preumljenju.
Сенка 2
Немојте толико да кривите Хрвате. Сумњам да су они осмислили целу ту причу. Мислим да је то ”Ватиканско масло”. Та институција упорно покушава да врати оно што су изгубили ”Миланским едиктом”, при чему никада нису бирали средстава да спроведу замишљено. То је радио и Стаљин, ако је веровати оној његовој изреци: ”Имаш човека – имаш проблем, немаш човека – немаш проблем”!
У име завета Св. Марка Ефеског искрено се надам да нећу видети папу у Србији.
Spisi Borivoja Mirkovića su do danas bili nepoznati istoričarima. Iz svega što je ostavio (a to nije mali fond) izranja tragična ličnost ovog generala koji je glavni organizator i izvršilac puča od 27. marta 1941. godine.
On nije primio novac od Engleza za svoje (ne)delo. On je nesreću izazvao iz ličnih razloga koje je on sam opisao u antologijskom pismu Dragiši Cvetkoviću od 18. aprila 1948. godine (vidi okvir). Svoj život je okončao u emigraciji u Londonu kao siromah, prikupljajući dokumenta koja ga opravdavaju u „Kairskoj aferi”.
Iz ove antologije Pressmagazin ekskluzivno objavljuje nekoliko njegovih dokumenta. Za početak, njegov memoarski spis iz decembra 1941. u Kairu:
„Još prvih dana posle oslobođenja 1918. godine osetilo se da se stvorilo takvo državno uređenje, kako to nisu zahtevali ni državni ni narodni interesi.
Sedamdeset godina posle kobnog 27. marta 1941. godine, dostupan je, napokon, lični arhiv jednog od glavnih pučista – vazduhoplovnog brigadnog generala kraljevske jugoslovenske vojske Borivoja Mirkovića.
Čitavih pola veka i više, 27. mart su objašnjavali samo pobednici, istoričari Josipa Broza, kojima je on lično trasirao put svojim tumačenjem istorije.
– Preokret od 27. marta nije bio stvar pojedinaca, stvar male grupe, nego stvar čitavog naroda – rekao je drug Tito. – Inače se ne bi moglo izvršiti ono što je izvršeno. Pojedinci su učinili ono što je htjela masa, što je htio narod. Dvadeset sedmi mart 1941. godine bio je bojni zov pod oružje, na odbranu ove zemlje…
Na osnovu verodostojnih dokumenata, danas možemo da kažemo da se ova Brozova varijanta istorije pokazala kao netačna.
Već izvesno vreme raspolažemo dokumentima koji potiču iz tajne arhive engleskog Ministarstva spoljnih poslova; reč je o izveštajima britanskih agenata sekcije za specijalne operacije na Balkanu (SOE) koji su bili upućeni predsedniku engleske vlade Vinstonu Čerčilu. To su izveštaji Hjua Daltona, Džordža Tejlora, Aleksandra Glena, Bila Bejlija, Toma Mastersona i Trevora Glenvila.
Iz ovih dokumenata dobija se tačna slika: Englezi su platili puč. Dalton, u izveštaju od 28. marta 1941, kaže:
– Od kako sam preuzeo SOE u Jugoslaviji potrošili smo najmanje 100.000 funti sterlinga. Novac je, uglavnom, otišao na finansiranje Zemljoradničke stranke i ostale vidove podmićivanja, uključujući i nagrade za povremene manje sabotaže. Uspeli smo da obrazujemo i rezervni fond od 16 miliona dinara koji bi se koristio u slučaju da uputnice iz Londona ne mogu da budu dostavljene. Mislim da smo dobili dobru protivvrednost za uloženi novac.
Jovica 1389. bilo bi lijepo kada bi malo lično čitali i istraživali, a ne prepisivali smješne floskule tipa “otišli u Bosnu, tamo prešli na pravoslavlje i postali Srbi”, kojima Hrvati objašnjavaju sve ono što nisu u stanju objasniti naukom.
Istina je da porodica N.Tesle možda potiče od porodice Draganić, ali ta porodica se zajedno sa drugim srpskim porodicama (između ostalih i mojom porodicom)kao i porodicom Kalinić, naselila u Raduč i Medak 1691. godine iz Dalmacije, seobu je predvodio vladika Atanasije Ljubojević (i njegova porodica je bila u toj seobi). Draganića je u 4 porodice bilo na popisu 1713. gotovo 60 članova a Kalinića u 3 porodice, 32 člana. Iz porodice Draganić bio je i jedan sveštenik. Domaćini porodica Kalinić i Draganić su se zvali Janko, Vukadin, Lazar, Jovan, Staniša, Sava. Svi su oni, po izvještaju senjskog biskupa Glavinića iz 1696., kao i izvještaju biskupa Brajkovića iz 1700. godine, koji su vršili kanonske vizitacije tog područja, bili pravoslavni Rašani. I to je jedina zapisana istina o tom narodu, sve ostalo je plod velikohrvatske mašte. Ako išta znate o Srbima iz Ličkog polja,njihovom jeziku, običajima, vjerovanjima , nošnji, pjesmama, onda je apsolutno smiješno njih svrstavati u korpus hrvatskog etnosa, jer je sličnost svega ovoga sa onim u starom zavičaju u Hercegovini apsolutno nevjerovatna. Vidim ja da će Jovica 1389. postati Jovan.Daće Bog!
Što se tiče Boškovića u Orahovom dolu u Hercegovini, Oni su se u 16. vijeku bili Srbi pravoslavni prezivali su se Pokrajčić i kao takvi su dobili plemstvo 1595. što je do detalja istražio i opisao u svom djelu Ruđerov brat Božo (Boško), negovo djelo se zove Pauca de familia nostra. Pečatom sa grbom Pokrajčića služio se i sam Ruđer. Jedna njihova grana je imala prezime Bošković po rodonačelniku Bošku Pokrajčiću, Ruđerovom čukundjedu, koji je imao sina Nikolu, Ruđerovog pradjeda koji se prvi piše kao Bošković. Ovaj Nikola je imao sinove Matiju i Boška. Boško je bio Ruđerov djed i on je imao četiri sina Nikolu (Ruđerovog oca), Iliju, Božu i Tomu. Ruđerov djed je umro kao pravoslavni i sahranjen kod manastira Zavala. Njegovi sinovi su prešli na katolicizam, od kojih je Ruđerov otac to učinio u zrelom dobu, neposredno pred vjenčanje sa Talijankom Pavlom Bettere. U vrijeme života Ruđera Boškovića Dubrovčani sebe zovu Slovinima a svoj jezik zovu slovinski, i sam Ruđer to spominje na više mjesta (mada Hrvati uvijek njegov original slovinski prevode kao hrvatski). U najtješnjoj su vezi sa Srbima, sa kojima trguju. U Srbiji imaju na desetine kolonija, te sve njihovo bogatstvo potiče iz te trgovine i od njega je sazdan cio Dubrovnik. Jasno se razlikuju od Dalmatinaca za koje znaju i sa kojima imaju jake veze, a za Hrvate i Hrvatsku uopšte ne znaju i takve ne spominju. Žao mi je što vas iznova povređujemo ali stvari stoje tako kako stoje, i ja bi volio da su Karlo Veliki i Eugen Savojski Srbi, ali nisu. Odrasli smo ljudi, istinu moramo prihvatiti stojički.
Prema popisu biskupa Brajkovića u njegovom izvještaju iz 1702. godine u selima Medak i Raduč zabilježena su dolje navedena prezimena “šzmatika Vlaha” kako ih on imenuje: Medak – pravoslavni vlasi naseljeni iz bosne, poslije Turaka: Acketa, Capitlaka, Crnokrak, Čokeš, Didulica, Dragičević, Drobnjak, Glumac, Jađovul, Kalinica, Korać, Ljuština, Maoduša, Popović, Samotaka, Starčević, Škorić, Tarbuk, Vlajinić, Ugarak, Žegarac.
Raduč – pravoslavni vlasi naseljeni od Turaka: Bastaja, Bjelobaba, Crnobrnja, Čubrilo, Jalača, Korkut, Kulundžija, Ljevnajić, Ljuljak, Šobot.
Biskup Brajković u svom izvještaju o Lici, 1702.godine dijeli ličko stanovništvo na plemenite hrvate, pokrštene turke, bunjevce, kranjce i vlahe šizmatike.
Među plemenite hrvate ubraja rodove s područja Vinodola, Senja, Otočca, Brinja i Modruša, kao i ostatke onih Hrvata koji su nadživjeli tursku vladavinu…
Pokršteni turci samo su uvjetno „Turci“, jer se radi o islamiziranim stanovnicima Like, koji su porijelom najvećim dijelom Hrvati iz Bosne.
Kranjci su Lički doseljenici koji su došli iz gornjeg pokuplja, tj. hrvatski ili slovenski kajkavci, koje su štokavski Hrvati prozvali „kranjcima“.
Bunjevci su vlaško polunomadsko stanovništvo katoličke vjere, potpuno slavenizirano. Porijeklom su iz srednje dalmacije (Cetine), a „putovali“ su preko Bukovice, Ravnih kotara, podvelebitom do Senja i dalje preko Modruša. Jedan ogranak je završio čak u Bačkoj, najvjerojatnije naseljen tamo od Turaka.
Vlasi šizmatici su nomadi i polunomadi grkoistočne vjere. Ukoliko su porijeklom iz sjeverne dalmacije (bukovica) uglavnom su slavenizirani, dok su oni iz Bosne i dublje iz dinarida još uvijek jakog romanskog karaktera. Na prostorima Like bilo ih je od pamtivijeka; Turcima su najprije bili saveznici, dok su se pod kraj turske vladavine razbježali u zbjegove kraj Brinja i Otočca, odakle se većina vratila u prijašnja naselja.
Ne vidim ovdje ni Draganiće ni Kaliniće.
Za Suvorova
Sava Nemanjic osniva 7 Biskupija SPC, a nijedna u Bosni.
Sava Nemanjic salje episkopa Hilariona u Ston da preobrati pripadnike Rimskog obreda tamo. Nakon 22 godine pravoslavni episkop se vraca, i kaze da nije preobratio nikoga, i da tamo vladaju „raskolnici“. Kako sam kaze: „Ni vrh’ovine n’ima, ni biri, ni jedinog dohodka niotkuder“. U 22 godine rada SPC koja je osnovana za Save, nijednog dukata nisu dobili iz Stona, a svi su bili katolici. Toliko za sad o prisustvu Srba u Bosni, a o Hrvatskoj da ne pričamo. Citirati Deretića, Milojevića i ostale novoromantičare je stvarno neozbiljno, pa vani vam se rugaju zbog njih.
Pretpostavlja se da rukovodstvo KPJ nije znalo za pripremanje puča od 27. marta, ali se zna da ga je obilato iskoristilo za svoje ciljeve. Milovan Đilas navodi, kada je Tito posle izvršenog puča, 29. marta 1941. došao u Beograd osudio je „anglofilske elemente i provokatore“ za spaljivanje nemačke zastave i razbijanje Nemačkog turističkog centra. Kao što je poznato, u to vreme je KPJ bila pod jakim uticajem sovjetsko-nemačkog pakta.
I Milovan Đilas i Svetozar Vukmanović-Tempo, dva vodeća funkcionera KPJ u Beogradu, priznaju da ih je puč od 27. marta iznenadio. Tempo kazuje kako je izašao na ulicu „nešto poslije osam časova“. Nije znao o čemu se radi, ali je usput video demonstracije“. Nosili su transparente sa natpisima „Živeli saveznici“, „Živeo Kralj“ … Vidio sam slike kralja Petra II. Nijesam shvatio šta se događa; od prolaznika sam saznao da su svrgnuti namesnici i da je Kralj proglašen punoljetnim, da je obrazovana nova vlada sa generalom Dušanom Simovićem na čelu i da su u nju ušli svi šefovi političkih partija koji su ranije sačinjavali blok Udružene opozicije.Čak i Maček…“
Đilas je izdao uputstva kako će se komunisti ponašati u nastaloj situaciji: „Naše gledište je bilo da trebamo da učestvujemo u demonstracijama, i da gde god je moguće preuzmemo vođstvo. Naši govornici su dobili uputstva da puste parole: demokratizacija zemlje i naslon na Sovjetski Savez“. Đilas dalje piše: „U toku dana mi smo preuzeli vođstvo. Mi smo bili među najaktivnijim i najbolje organizovanim … Lola Ribar je govorio na Slaviji, S.V. Tempo kod Vukovog spomenika, Rade Končar, Cana Babović i Mitra (Mitrović) takođe su govorili. Komunisti su bili promukli od govorenja i vikanja“.
Komunisti su iz časa u čas menjali odnos snaga čime su na klasičan način preuzimali rukovođenje demonstracijama. Postepeno su počele da nestaju Kraljeve slike i da se pojavljuju novi transparenti; „Živelo prijateljstvo sa Sovjetskim Savezom“, „Živeo Sovjetski Savez“, „Bolje grob, nego rob“… Komunisti su potpuno ovladali demonstracijama. Oko podne u demonstracijama je učestvovalo oko 50 000 građana, što je za ono vreme bio vrlo velik broj. Đilas još kaže da parola „Bolje rat nego Pakt“ nije data od Komunističkog vođstva: “Mi Komunisti nismo odobravali tu parolu, ali joj se nismo ni suprotstavljali. Radije bi, pod vođstvom Sovjetskog Saveza, izbegli rat“.
Dok su Komunisti naturali masama svoje vođstvo i svoje parole, patrijarh Gavrilo, koga su demonstranti posle njegovog govora aklamirali, video je u svemu tome izliv nacionalnog oduševljenja: „Svetosavska deca“, napisao je on u svoji memoarima, „kao i inače prednjačila su svojim rodoljubljem … Naša svetosavska deca uvek su bila, kao i njihovi dedovi, odana do kraja svojoj crkvi, koja ih je uvek smatrala svojom utrobom. Masa naroda nosila je slike kralja Petra II. Tako isto i moje. Na traženje naroda morao sam više puta da se pojavim na prozoru Patrijaršije i da se zahvalim na njihovom patriotskom gestu i ljubavi prema Kralju i Otadžbini …“
Patrijarh Gavrilo nije mogao znati da među demonstrantima ima najmanje „svetosavske dece“, ako je uopšte bilo. Biće mu suđeno da iz neposredne blizine, iz manastira Ostrog, posmatra bezglavo bežanje pučističkih vođa i njihovih ministara, još uz to, podelu državnog blaga. Svoje iluzije patrijarh Gavrilo je platio tamničenjem u zatočeništvu za svo svreme rata dok su pučističke vođe živele van domašaja okupatora koga su doveli u zemlju.
Za Suvorova, a u svezi Boškovića,
U prijevodu Theoria philosophiae naturalis redacta ad unicam legem virium in natura existentium na engleski J.M.Childa u izdanju Open Court Publishing Company iz 1922. neki Branislav Petroniević (profesor u Beogradu u doba kad Hrvatska ulazi u Kraljevinu SHS/Kraljevinu Jugoslaviju) piše ovo:
„On his father’s side, the family of Boscovich is of purely Serbian origin, his grandfather, Bosko, having been an orthodox Serbian peasant of the village of Orakova in Herzegovina. His father, Nikola, was first a merchant in Novi Pazar (Old Serbia), but later settled in Dubrovnik (Ragusa, the famous republic in Southern Dalmatia), whither his father, Bosko, soon followed him, and where Nikola became a Roman Catholic.“
Iz tog naklapanja bez osnove poteklo je tobožnje srpstvo Boškovića, o kojem valja reći slijedeće:
Ne postoji selo ni Orakova ni Orakovo ni Orahova ni Orahovo nego Orahov Dol.
Na tom području u to doba nije bilo Srba.
Nikola Bošković NIJE bio trgovac rođen u Novom Pazaru iz koga se doselio u Dubrovnik, nego ga je poslodavac Gleđević nakon par godina rada u Dubrovniku poslao na neko vrijeme u Novi Pazar
nema traga nigdje (osim u Petronievićevoj mašti) da je Nikola prešao s pravoslavlja na katolicizam.
Ukratko, Britancu Childu je Petroniević prodao m.d. pod bubrege (prijevod s latinskog na engleski je inače korektan), a za kraj, projekt je financirala Vlada Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca.
@ Jovica 1389
Hej bre o cemu ti pricas. Bolje ti je da se vratis u predskolski pa ces do 30 jos nesto nauciti. Sa one strane Drine je bilo vise Srba nego u Srbiji a i da smo pravi pokazalo je vrijeme zapravo to i jesu ljudi svjesni svoje srpske pripadnosti. Ja inace mogu napraviti razliku izmedju Srbina i Srbijanca ti to ocito ne mozes. Dzaba ti je ime i kosovski broj, mozda si ti iz Brankovic family. Znas li ti sta je to konstitutivnost ocito ne. Pa taj naziv mogu dobiti samo narodi zastupljeni u velikom broju, oni koji svojim postojanjem i radom stvaraju jednu drzavu ili republiku. Sta mislis zasto su hrvati ukinili taj status Srbima u Hrvatskoj. Pa zato da ih bolje sateraju u cosak, uzmu pravo na srpska bogatstva koja su oni ulozili u zajednicku drzavu ili republiku kao sto su dionice, ulaganja u infrastrukturu, skole, ceste, tvornice, bolnice i tako obezvrijede sve sto je srpsko. Da li si ti svjestan da je vise od jedne trecine katastarski pripadalo Srbima, sume, njive, vinogradi bez obzira na brojke kojima se manipulise koliko je Srba tamo bilo. Znas li koliko se Srba izjasnjavalo kao Jugosloven zbog iskrene ljubavi prema toj zemlji a koliko ih je bilo u mjesanim brakovima pa da niti jedna strana ne bude povrijedjena izabrali jugoslavenstvo kao predznak ili koliko ih se tako izjasanjavelo zbog starog straha od starog neprijatelja koji se pokazao opravdanim i takvi ako su ostali u rvatskoj /da rvatskoj posto ercegovci ne mogu izgovoriti h, a oni su bili najzesce ustase, cak ih vise ni u sadasnjoj rvatskoj nitko ne trpi, jer su najvece siledzije i drze ercegovacke veze svukuda/sada su najvjerovatnije pokrsteni ili niti zive niti umiru, rade kao lopatasi i bilderi, puka sirotinja.Znas li ti kako je izgledalo slavonsko sremacko selo. Ocito ne znas. Jesi li ikada vidjeo selo u Svicarskoj, makar na tv. Pa takvo bogatstvo ti nisi mogao zamisliti. Sva obrazovana srpska klasa zivjela je u gradovima a dolazila iz srpskih sela. U selu je svaki seljak imao svoje njive i vinograde, svoju stoku, mehanizaciju, svoje kuce bez kredita i jos radio u tvornicama. A svaki siromasan Srbin u toj republici nastojao je svoju djecu da posalje na fakultet tako da je bila masa nasih intelektualaca iz postenih srpskih familija na mnogim rukovodecim mjestima po svim gradovima. Eto to je boljelo ustase, lijene, neobrazovane kriminalce koji su se htjeli domoci srpskih kuca, poslova, imanja i zapoceli svoj mali interesni rat u sferi zelja velikh sila koje su vidjele dobar balkanski poligon za buduce vece ratove.Poceli su ljudima davati otkaze, zastrasivati ljude, lupati nocom po kucnim prozorima, obiljezavati srpska imena na zvoncima ispred kuca, paliti srpske njive, isticati sahovnicu i organizirati svoje bojovnike uz poluglasno saputanje ne bi li to Srbi kao slucajno culi pa se uplasili. Ta psihoza je u nekim mjestima bila ne izdrziva narocito gdje su oni bili u vecini. Srbi iz vecih gradova su se skolnili jer nisu imali podrsku od nikoga a seosko stanovnistvo koje se poznavalo kroz vjekove lakse se organiziralo u svojoj ODBRANI a ne napadima. Pa kad si tako pametan ti iz 1389 sto nisi dosao da branis svoj narod pa bi vise znao o njemu. Vise si nego punoljetan sa tolikim stotinam godina iza sebe. Bolje se u pisi u maticnu knjigu rodjenih 1999 jer ces tako imati kao godinu rodjenja nesto sto ces lako zapamtiti kao dogadjaj uz svoje rodjenje. To je vjerovatno za tebe pocetak historije jer vise od toga i ne znas.Nemoj nas sramotiti skini to Kosovo sa svojeg profila jer vjerovatno i o njemu znas samo toliko koliko ti je u profilu. Mi nismo glup narod a zbog tebi slicnih ovako prolazimo. Ne upustaj se u rasprave sa pametnim ljudima na ovoj strani jer im nisi dorastao. Bravo za Senku i Luneta.
Biskup Brajković nije pravio nikakav popis , on govori o 110 kuća Vlaha šizmatika, ali njegov prethodnik Glavinić govori o Rašanima šizmaticima u 80 kuća. Iako su već 1694. i 1697. kao i 1702. godine pravljeni djelimični popisi, prvi cjelovit popis stanovništva uradila je krajiška uprava 1713. godine, tamo su navedene porodice, njihov broj, broj vojnika iz svake porodice, ime domaćina porodice, broj parcela zemlje koju je svaka porodica dobila i površina te zemlje. U tom popisu pominju se i 4 porodice Draganića i 3 porodice Kalinića (pogrešno navodite Capitlaka je Capitlak, Kalinica je Kalinić, Čokeš je Čokeša, Maoduša je Maoduš).Što se tiče Vašeg objašnjenja porijekla tog naroda, Vi Bunjevce vidite kao Hrvate, ja ih tako ne vidim. Nema ni jednog istorijskog podatka o Hrvatima štokavcima prije dolaska Turaka, oni se sada mogu izjašnjavati kako hoće, to je njihovo pravo, ali to nije istorijska istina. U najmanju ruku je smješno spominjati romanske odlike kod pravoslavnih Srba u Hrvatskoj. SVI srbi u hrvatskoj od Dalmacije, preko Like, Korduna, Banije, Slavonije do enklava u Žumberku, Moslavini i Kalničkoj gori govore ne samo istim govorom, nego i istim narječjem (ovim istim kojim se mi sada dopisujemo), u tom govoru nema baš nekih romanskih elemenata. Ako su ti Vlasi romanskog porjekla, kako je onda govor Žumberčana i Srba stanovnika Kalničkog gorja kao i Srba u Beloj krajini u Sloveniji (koji su se inače odvojili iz žumberačke struje) potpuno čist istočnohercegovački a i jedni i drugi su već 400 godina okruženi kajkavcima. Svi Srbi u Hrvatskoj, kao i Srbi u Bosanskoj Krajini , Istočnoj Hercegovini, istočnoj Bosni zapadnoj i sjevernoj Crnoj Gori, zapadnoj Srbiji i Šumadiji imaju identične običaje vezane za crkvene praznike, vjenčanja,rođenje djece, smrt.Te iste običaje, kao i nošnje, pjesme, gusle imaju i Bunjevci.Pa oni su do II svjetskog rata pjevali pjesme o Marku Kraljeviću uz gusle, kao u ostalom i svi zapadni Hercegovci. Što se tiče Ruđera Boškovića, sve što ste napisali je istina, osim da se selo zove Orahov Dol jer se zove Orahov Do (razumijem da vam istočnohercegovački nije maternji pa Vam ovo izgleda čudno).Što se tiče konstatacije da tada tu nije bilo Srba, Konstantin Porfirogenit tvrdi drugačije (ili je i on novoromantičar) i granicu između Srba i Hrvata jasno stavlja na rijeku Cetinu, te jasno kaže da je stanovništvo Paganije, Zahumlja , Travunije, Konavla i Bosne samo i isključivo SRPSKO. Što se tiče prelaska sa pravoslavlja na katolicizam Ruđerovog oca Nikole, njegov otac Boško je sahranjen u manstiru Zavala po svjedočenju Ruđerovog brata Bože, o tome se zna toliko, ostalo su spekulacije. Katolici možda jesu bili, ali Hrvati sigurno nisu.
Prezimena koja niste spomenuli a naseljena su u Medak prije 1712. su Bogdanić, Suknajić, Ćalić, Panjević, Mihić, Kuprešanin, Vlaisavljević,Pribić, Trbojević, Dobričina, Radić, Mečanin, Draganić, Vrančić, Vuletić, Kreković, Marunić, Martinović, Mihić, Orlić, Brujić, Pajić, Selaković, Grbić, Jurasović, Lončarević, Radinović, Pocrnja, Stranjina i Grubić. Većinom su porijeklom iz Dalmacije (ne iz Bosne) osim porodica Brujić, Glumac, Ljuština, Orlić, Pribić Škorić i Vlaisavljević koji su sa područja Brinja, a Trbojevići sa područja Plaškog (pogledajte knjigu Stjepana Pavličića “Seobe i naselja u Lici”).Glavinić 1696.kaže “Colonias in Medak elegerunt Valachi seu Rasciani schismatici ex partibus maritimis illac appulsi, quorum domus recesentur 80”. Ne vrijedi to što pokušavate, Vaši vas miniraju istinom. I bilo bi fer da promjenite Ime u neko normalno hrvatsko. Nismo mi Hrvati, neće Vas zbog toga niko pljuvati, ovo je konstruktivan forum, svi nešto naučimo.
Suvorov @
Svaka čast od reči do reči istina Srbi u Hrvatskoj su Srba a ne Vlasi-Rumuni to je još samo jedan u nizu pokušaja pokvarenih Hrvata kako bi Srbe pretopili u Hrvate , nije im dosta pokrštavanje i ubijanje u logorima gde su nas smanjili za četiri petine . Postoje tri sela Vlaha-Rumuna u Istri i nenaju veze ama baš niti malo s dijalektom Srba u Hrvatskoj . Većina stanovništva Slavonije , slavonski Šokci su pokatoličeni Srbi , Dalmacija i Hercegovina pokatoličeni Srbi a Bosna Srbi koji su primili Islam .Sve nas povezuju ista prezimena čije je izvor Srbija . Molim Bošnjake da pojasne iz kojeg su to kraja Turske Kovačevići , Petrovići , Matići , Marići , Mijatovići , Krstanovići itd . Isto vredi i za Hrvate gde su im srpska prezimena u Zagorju , nema ih .Normalno da ih nema jer zagorci su 95 % Hrvati . Dok su Slavonci , Hercegovci i Dalmatici silom pokatoličeni Srbi a danas se izjašnjavaju kao Hrvati .
Nisu svi oni nužno pokatoličeni Srbi. U primorju i zapadnoj Hercegovini oduvjek je bilo Srba katolika. Njihovo Srpstvo je u njihovoj nošnji, jeziku, običajima i vjerovanjima (naročito onim predhrišćanskim), koje je zajednička baština jednog naroda. Nesrećni Hrvati pokušavaju napraviti od tri naroda jedan, umjesto da su ponosni na sebe i svoje, nasrću na tuđe. Stjepan Pavičić je hvale vrijedno djelo Seobe i naselja u Lici, napisao veoma temeljno. Tamo spominje redom sve hrvatske rodove i porodice po pojedinim selima svih ličkih župa. Ti ljudi i njihovi potomci su nesumnjivo Hrvati, svi su čakavci i svi su katolici.Ali je problem što su oni kada su došli Turci ili pobijeni, ili odvedeni u ropstvo ili, što je i najveći dio, pobjegli na zapad ili sjever. Problem je što su oni koji su pobjegli, osim onih u Gradišću i nekih enklava u Italiji (Aquaviva), zaboravili hrvatsko ime. Nevjerovatno je da nakon svih seoba u Sloveniji ne postoji ni jedno jedino selo sa hrvatskim stanovništvom (postoje čak 4 sela sa većinskim srpskim stanovništvom, u Beloj krajini, iz Žumberačke struje- Marindol, Bojanci, Milići i Paunovići).Svi Hrvati naseljeni u Sloveniji izgubili su identitet, vjerovatno su ga izgubili i mnogi Srbi, ali je očigledno kod Srba ta stvar teže išla. I sada Hrvati hoće svoje izgubljeno da nadoknade nečim što nije njihovo. Potrebu razumijem, ali ne mogu je pravdati, i ne mogu da se protiv nje ne borim.
Gospodin Jovica navodi kako su muslimani u Lici u stvari islamizovani Hrvati iz Bosne. Može biti da su neki i bili prethodno katolici ali postoje podaci o muslimanima plemićima u Lici, recimo Hrkalovići i Glumci. Obje porodice su bile begovske, ali su oni iz zavičaja (Hercgovine) doveli i svoje pravoslavne srodnike (da su bili katolici niko ih uz takvu zaštitu ne bi tjerao da promjene vjeru). Njihovi rođaci, Srbi pravoslavni, živjeli su u Lici do Oluje 1995.
Paradoks je da je srpsko stanovništvo koje je živjelo u Lici do Oluje, starije nego hrvatsko koje sada živi tamo. Razlog je taj što je Lika nakon 1522. potpuno opustjela (jedino naselje koje se održalo i to samo u tvrđavi, bilo je Brinje). Turci osvajaju Liku 1527. Između 1555. i 1575. naseljavaju u nju Srbe iz istočne Hercegovine (koja je bila najbliža dobro naseljena teritorija u Turskoj). Ti Srbi jednim djelom prelaze na austrijsku teritoriju i naseljavaju se u Brlog, Vrhovine, Dabar, Plaški i sela iznad Brinja, a većim djelom ostaju u turskom dijelu Like do velikog Austrijsko-turskog rata 1689., kada masovno prelaze na austrijsku stranu, te se po završetku rata vraćaju u svoja prvobitna sela, mahom oko Korenice,Kosinja i Udbine. tek nakon toga je usljedilo naseljavanje Hrvata iz Pokuplja, Bunjevaca iz Dalmacije, kao i Srba iz Dalmacije, na preostala prazna selišta.To je i razlog što je nekada čisto čakavska Lika, postala sa izuzetkom Brinja i okoline, čisto štokavska.
Što se tiče Svetog Save, on je dva episkopa istog imena Ilarion postavio na čelo Zetske episkopije i Zahumske episkopije. Sjedište prve je bilo u manastiru Sv Arhanđela na ostrvu Prevlaka, blizu Tivta. Tamo se sjedište zetskih episkopa zadržalo blizu 200 godina, dok Venecija nije srušila manastir, kada je sjedište zetske episkopije premješteno najprije u manastir Sv Marka u Budvi, a zatim u Vranjinu, pa u Prečistu Krajinsku i na kraju 1489. na Cetinje.
Sjedište zahumske episkopije bilo je od 1219. u Stonu, i tamo su stolovali episkopi Ilarion, Sava II, Jevstatije, Danilo (potonji srpski Arhiepiskop). Tek 1321. sjedište episkopije je iz Stona preseljeno u manastir Sv Petra na Limu. Bolje bi bilo da malo čitate, a ne da skupljate gluposti sa polupismenih bosanskih foruma.
@ Budimir Novakovic
ja mislim da je kranje vreme da se konacno pocne govoriti o krivici svakog obicnog Hrvata.I da niko ne treba da nalazi izgovore za njih ili da prica kako su genocidne namjere Hrvata smisljene u Vatikanu ili na Marsu.
Svaki pojedinac Hrvat treba da ponese odgovornost za ucinjen genocid nad Srbima. Kao sto je svaki Nijemac prihvatio odgovornost za nacizam.Sest miliona Nijemaca je glasalo za Hitlera i dok je Hitler bio na vlasti – pobili su sest miliona Jevreja.Sam Hitler i njegovi sljedbenici sami nisu mogli ostvariti taj plan o genocidu nad Jevrejima a da uz njih nije bio obican Nijemac.Taj fenomen je obradjen iz svih uglova u naucnoj i popularnoj literaturi. Vidjeli smo da su Saveznici napravili plan o denacifikaciji Njemacke posle rata koji se uglavnom sastojao od toga da svaki onaj koji je imao nacisticku proslost ne moze da ucestvuje u javnom i politickom zivotu.
NDH je u istoj , ako ne goroj mjeri bila nacisticka a denacifikacija je izbjegnuta jer je Tito izmislio antifasizam u Hrvata.U Maspoku se to opet pokazalo kao pogubno po Srbe. Iako Maspok u sedamdesetim nije uspio, posljedice Maspoka su se daleko vise osjecale u drustvu nego sto su tadasnji politicari priznali. Srbi masovno pocinju da se izjasnjavaju kao Jugoslaveni nakon Maspoka. Znaci, izjasnjavaju se kao nova etnicka skupina iz straha od novog pogroma od strane Hrvata.Taj drustveni fenomen nikada nije priznat i objasnjen.
U devedesetim imamo samo jos jacu represiju nego sto je bio Maspok i ovaj puta je uspio.I opet imamo slucaj da se mentalitet i ponasanje obicnog Hrvata u tom vremenu zanemaruje. I smisljaju se nova objasnjenja za to ponasanje( Domovinski rat, borba za slobodu od srpske agresije i ostale nebuloze)
Nijedna vlast i njeni sljedbenici ne bi mogli izvesti takvo masovno etnicko ciscenje da i pojedinci nisu isto mislili kao i vlast i radili isto kao i vlast.Svaki Hrvat je imao sopstvenu schemu u glavi kada se govorilo javno protiv dojucerasnjih prijatelja , daljih rodjaka , komsija Srba. Na isti nacin kako su Nijemci masovno i spremno prihvatili nacisticke teorije o nepodobnosti za zivot i biolosko obnavljanje Jevreja , tako su i Hrvati dva , tri puta u novijoj istoriji prihvatili teorije o Srbima – Vlasima , hrvatskim pravoslavcima , srpskim agresorima, cetnicima ( sa meko c) itd. Zasto? Sigurno ne zato sto ih je Vatikan nagovarao nego zato sto su bacili oko na Srbinovu kucu, posao , zemljiste ,na samo pravo Srba na zivot.S tim sto Hrvati idu puno dalje od odnosa nacista prema Jevrejima- Hrvati sada hoce dokazati da taj narod od dva miliona ljudi ( prije 1940) nije ni postojao. To je daleko monstruoznija ideja nego samo fizicko istrebljavanje i proterivanje koje su Srbi pretrpjeli.Sumnjam da bi cak i Nijemci negirali postojanje Jevreja u istoriji da su pobjedili.
Jeste li znali da je Papa nedavno doneo dekret da se Jevreji vise ne smatraju krivcima za Isusovu smrt kako je 2000 godina bilo smatrano u katolickoj religiji?
Da povucemo paralelu s tim- Hrvati su istrebili srpski narod na teritoriji nove drzave Hrvatske ali nece doneti dekret o nevinosti Srba jer tvrde da nismo ni postojali.
Zato mislim da je krajnje vreme da se pocne razmatrati i sagledavati taj mentalitet u svakom pojedincu Hrvatu koji ih navodi da cine takve uzasne monstruoznosti prema ljudima drugog etniciteta i to nekaznjeno .
Ovde mozete pronaci dokaze o postojanju Srba u Zapadnoj Slavoniji( Iako je autor prilicno osakatio geografski pojam Zapadne Slavonije) Obratite paznju na stanje tih starih srpskih gradjevina danas .
http://www.snv.hr/pdf/Kulturno_istorijski_spomenici_u_Zapadnoj_Slavoniji.pdf
“Što se tiče konstatacije da tada tu nije bilo Srba, Konstantin Porfirogenit tvrdi drugačije (ili je i on novoromantičar) i granicu između Srba i Hrvata jasno stavlja na rijeku Cetinu, te jasno kaže da je stanovništvo Paganije, Zahumlja , Travunije, Konavla i Bosne samo i isključivo SRPSKO.” Ne piše baš tako kako ti to prenosiš. Druga stvar navedi i ostalo što piše tamo. Od porijekla imena za Srbe i Hrvate do bježanja Srba u Hrvatsku (u Srbiji ostalo 40 obitelji), ako se već pozivaš na Konstantina VII. do spašavanja Srbije od strane kralja Tomislava.
Za Petar I
“Većina stanovništva Slavonije , slavonski Šokci su pokatoličeni Srbi , Dalmacija i Hercegovina pokatoličeni Srbi a Bosna Srbi koji su primili Islam. Sve nas povezuju ista prezimena čije je izvor Srbija.” Ma zamisli izvor srpskih prezimena je Srbija. Srbi u Srbiji dobivaju prezimena krajem 19. i početkom 20. stoljeća. Za vrijeme Turaka nisu mogli dobiti prezimena jer ih ni Turci nisu imali (dobili su ih sa Ataturkom početkom 20. stoljeća). Još početkom 20. stoljeća u Beogradu je bilo rođene braće različitih prezimena. Koje vi gluparije izmišljate i pišete.
U knjizi “Popis Like i Krbave iz 1712. godine” koju je izdalo Srpsko kulturno društvo Prosvjeta stoji ovako: Kao popisne kategorije stanovništva postoje Hrvati, Bunjevci, Novokršćani i Vlasi. Za Medak stoji da je 1712. u njemu bila 1 hrvatska obitelji i 111 vlaških obitelčji. Za Raduč i Ploču stoji da je 1712. bilo 113 vlaških obitelji. Nigdje se ne spominju etnički Srbi.
@Jovica.
Poštovanje prema tebi, obrazovan si i tvoj srpski jezik je puno bolji nego moj. Mislim da trošiš previše energije za dokazivanje istorijskih nebuloza pseudo-hrvatstva. Ne bi me iznenadilo kad bi se ispostavilo da nosiš srpsko prezime, ali se izjašnjavaš kao Hrvat ili si možda jedan od onih malobrojnih Hrvata koji nemaju nekog Srbina u široj porodici.
Baš sam se setio Poruka oca Tadije srpskom narodu koji na pitanje novinara šta mislite o Hrvatima koji su nam naneli toliko zla, on kaže: Sa Hrvatima nemamo ništa.
Jovice, sve je istina što pišete. Konstantin Porfirogenit decidno navodi narodnost stanovnika Paganije (neretljanske oblasti), Zahumlja, Travunije, Konavla, Bosne i Raške, i on piše da u tim državama (područje između Cetine i Boke Kotorske ) žive Srbi. Svako ko ima internet može da pročita sve šta tamo piše, između ostalog i o porjeklu imena, i to da je stanovništvo Raške izbjeglo u Hrvatsku (iako Hrvati tvrde da da dolaska Turaka nije bilo Srba u Hrvatskoj),i još mnoge stvari, ali to i dalje ne pobija osnovnu i najvažniju istinu u ovom našem dopisivanju, a to je da su između Cetine i Boke živjeli SAMO SRBI. Što se onog popisa iz 1712. tiče, krajiška vlast koja ga je sprovela zaista razlikuje kategorije koje Vi navodite (osim što za Bunjevce navode da su Vlasi katolici). Ali ja sam Vam citirao biskupa Glavinića, koji lijepo kaže da se radi o Vlasima ili Rašanima. Popis iz 1712. navodi imena domaćina tih kuća (Vukašin, Radašin, Mrđan , Mitar, Jovan, Vuk, Uroš, Dragoslav, Nikola, Todor, Sava, Stojan, Radeta, Boško, Vukadin, Vujin, Radoje, Vučen, Ristivoj, Radoš, Vukoje, Vukman, Vukosav, Radojica, Mileta),ista imena su se mogla naći u Metku i 1995., nema Vlaških imena. Drugo,i mnogo važnije je da je to stanovništvo od tada do Oluje u kontinuitetu naseljavalo to područje, obzirom da se radi o konzervativnoj sredini koja se vjenčanjima mješala samo sa najbližim selima iste vjere (sve moje bake, prabake i čukunbake rođene su u Metku, Raduču ili Počitelju) moglo se na licu mjesta utvrditi koliko su ti ljudi Vlasi. Mada istini za volju ja uopšte nisam siguran da hrvatski istoričari uopšte imaju bilo kakvu ideju o tome šta oni u stvari podrazumjevaju pod Vlasima. Recimo za mene su jedini Vlasi u Hrvatskoj Ćići u Istri, koji naseljavaju Žejane i još nekoliko naselja sa druge strane Učke u Istri, oni imaju svoj jezik (čak nekoliko varijanti), običaje, nošnje, koje se drastično razlikuju od slovenskih. U širem smislu ako Vlahe shvatimo kao ostatke predslovenskog stanovništva sa jakim romanskim elementima, onda bi Vlasi bili stanovnici hrvatskih ostrva, koji u osnovi jesu čakavci, ali broj riječi sa latinskim korjenom je veći nego broj slovenskih riječi. Srpsko stanovništvo u Hrvatskoj je apsolutno slovensko, nema ni jedne grupe tog stanovništva koji bi imao bilo kakve romanske elemente koji bi ih vezali za Vlahe . Inače Splićani i danas stanovnike dalmatinske zagore (katolike Hrvate), od Šibenika do Makarske zovu Vlajima (to je inače 60 % stanovnika Dalmacije). Inače pojam vlasi se u srpskoj srednjevjekovnoj državi od 12. do 15. vijeka odnosio na zanimanje- vlasi su bili pastiri (na stotine povelja ih spominju, Dušanov zakonik čak ima više članova koji se odnose na vlahe kao socijalnu kategoriju a ne na etničku. I bilo bi lijepo da se potpišete nekim normalnim hrvatskim imenom, neće Vam niko ništa nažao učiniti.
Opet, Simeon posla drugu vojsku protiv kneza Zaharije, pod Knenonom i Emnekonom i Ecboklijom i također, zajedno s njima Časlava. Tad se Zaharije uplaši te pobjegne u Hrvatsku, a Bugari su poslali poruku županima da oni treba da dođu k njima i da prime Časlava za svog arhonta (kneza) obećanjem su ih prevarili i odveli čak do prvog sela, odmah svezali i ušli u Srbiju, i uzeli sa sobom sveukupan narod i stare i mlade, i odveli su ih u Bugarsku, a samo neki su pobjegli i otišli u Hrvatsku i zemlja ostade pusta. Zatim, u to vrijeme ti isti Bugari pod Algoboturom uđoše u Hrvatsku ratovati i tamo su oni svi bili pobijeni od Hrvata. Sedam godina kasnije Časlav je pobegao od Bugara s još četvoricom i ušli su u Srbiju iz Preslava i našli su u zemlji ne više nego samo 50 ljudi, bez žena ili djece, koji su preživljavali lovom. S ovima on je zaposjeo zemlju i poslao poruku caru Bizantinaca, tražeći njegovu pomoć i potporu i obećavajući da će mu služiti, i biti poslušan njegovim zapovijedima kao što su bili i arhonti(kneževi) prije njega. I otada unaprijed, car Bizantinaca neprekidno mu je činio dobročinstva, tako da su Srbi živeći u Hrvatskoj i Bugarskoj i drugim zemljama koje je Simeon rastjerao pridružili se njemu kad su čuli za sve ovo. Još više mnogi su pobegli iz Bugarske i ušli u Carigrad i njih je car Bizantinaca obukao i opremio i poslao Časlavu. I, od bogatih darova cara Bizantinaca on je sredio i naselio zemlju pa je, kao i prije, ostao podložan i poslušan caru Bizantinaca, pa je suradnjom i mnogim dobročinstvima cara ujedinio tu zemlju, i u njoj učvrstio svoju vladavinu.
Ovi kršteni Hrvati neće da ratuju protiv tuđih zemalja, izvan granica svoje zemlje, jer su primili neku vrstu proročanskog odgovora i zapovijedi od rimskog Pape, koji je u vreme Iraklija, cara Bizantinaca, poslao svećenike i njih pokrstio. To je zato što su poslije krštenja Hrvati napravili jedan ugovor, potvrđen njihovim vlastitim rukama i čvrstim obećanjem, i jamstvom u ime svetoga Petra apostola, da oni nikada neće poći protiv neke strane zemlje i s njom ratovati, nego će radije živjeti u miru sa svima koji su voljni jednako tako postupati, i oni su od istog rimskog pape primili blagoslov za taj čin, a to je (poruka) ako bi bilo koji stranci pošli u rat protiv zemlje ovih istih Hrvata i nametnuli im rat, tad će moćni Bog ratovati za Hrvate i zaštititi ih, a Petar, Kristov učenik, dat će im pobjedu.
Hrvati, koji sada žive u predjelu Dalmacije jesu potomci nekrštenih Hrvata, također zvanih Bijeli, koji žive iza Turaka (Mađara), i u susjedstvu Franačke, a za slavenske susjede imaju nekrštene Srbe. ,,Hrvati”, na slavenskom jeziku znači: ,,oni koji imaju mnogo zemlje”. Ti isti Hrvati su došli i zatražili zaštitu kod Iraklija, cara Bizantinaca, prije nego što su Srbi zatražili zaštitu tog istog cara Iraklija, i to u vrijeme kad su Avari potukli i istjerali iz tih krajeva Rimljane koje je car Dioklecijan doveo iz Rima u ove zemlje i tamo naselio, i koji su bili nazvani ,,Rimljani” zbog toga što su bili preseljeni iz Rima u te krajeve, ja mislim na one koji su sada nazvani Hrvatska i Srbija.
Ako su svi Srbi nastali od ovih 50 ljudi, to gotovo liči na Avrama, Isaka i Jakova u Jevrejskoj istoriji.Šta da kažem nego bravo za Jovicu! Evo malo i ja da citiram Konstantina Porfirogenita
O Hrvatskoj:
Од реке Цетине почиње земља Хрватска и протеже се уздуж, на страни обале све до граница Истре, а то је до града Лабина , а на страни планине, на неки начин, прелази преко провинције Истре, а у подручју Цетине и Хлебена постаје сусед Србији. То је зато што земља Србија лежи пред другим земљама, али на северу она је сусед Хрватској а на југу Бугарској.
O Zahumlju:
Они који сада тамо живе у Захумљу, Срби су из времена оног архонта који је тражио заштиту од цара Ираклија. Они су названи Захумљани по планини која се зове Хум и заиста у језику Словена Захумљани значи они иза брда, јер се на овом подручју налази велико брдо са два града на његовом врху, Бона и Хум, а иза тог брда тече река названа Бона, што значи Добра. У земљи Захумљана насељени градови су Стон, Мокрискик, Јосли(Ошље), Галумаиник, Доброскик(Дабар).
O Travuniji i Konavlima:
Земља Травуњана и Конављана је једна. Становници су потомци некрштених Срба, из времена оног архонта(кнеза) који се одселио из некрштене Србије и затражио заштиту цара Ираклија, све до времена Властимира , српског архонта.Тај кнез Властимир удао је своју кћерку за Крајину , сина Белоја, жупана Травуније. У жељи да га учини племенитијим, свога зета, дао му је титулу архонта и учинио га самосталним. Од њега се родио Хвалимир, а од њега Чучимир. Архонти Травуније су увек били под влашћу архонта Србије. Травунија на језику Словена значи утврђено место, и то зато што у земљи има много утврђења.
Овој земљи Травунији подређена је друга земља названа Конавље. Конавље на језику Словена значи теретна кола, због тога што је земља равна па они све своје послове обављају употребљавајући кола.На подручју Травуније и Конавља налазе се насељена места Травунија(Требиње), Ормос(Врм на Требишњици), Рисан, Лукавец, Затлебље(Зетлив).
O Paganiji (Neretljanska kneževina):
Земљу у којој сада станују Пагани раније су такође поседовали Романи које је цар Диоклецијан преселио из Рима и населио у Далмацији. Исти Пагани воде порекло од некрштених Срба из оног времена у којем је њихов поглавар затражио заштиту цара Ираклија.Названи су Пагани зато што нису прихватили крштење у време кад су сви Срби примили крштење. Назив пагани на језику Словена значи некрштени али на језику Ромеја њихова земља се зове Арента(Неретва) па се и они називају Арентани(Неретвљани) са стране истих Ромеја.
У Паганији су насељени градови Мокро, Веруља(Вруља), Острок и Славинец(Градац). Уз то они поседују и ова острва: велико острво Корчула, на ком постоји и град, друго велико острво Мљет, које спомиње свети Лука у Делима Апостолским, под именом Мелита, на коме је змија угризла Светог Павла за прст, а коју је он бацио у ватру, друго велико острво Хвар, друго велико острво Брач. Ту постоје и друга острва који нису под влашћу истих Пагана: острво Хоара(?Сушац?), острво Вис, острво Ластово.
Okreni, obrni Hrvatska nije prešla rijeku Cetinu. Kada se sve ovo sagleda ispada da danas imamo Veliku Hrvatsku na Balkanu, jer je ova originalna bila mnogo mala (Od Cetine, do Labina i na sjeveru do Petrove gore, otprilike 1/4 današnje Hrvatske.)
Jovica nije Jovica nego Stjepan Horvat
Jovica je glasnogovornik nove hrvatske pravoslavne crkve sljednice Pavelićeve hrvatske pravoslavne crkve . O kako samo širi antisrpsku propagandu bez problema , kad bi srbi samo pokušali tako nešto na hrvatskim sajtovima odmah ide moderatoru i na brisanje ali mi uvijek glumimo slobodu i dozvoljavamo da nas svi pljuju .
SRBI U HRVATSKOJ trasiranje etnocida i genocida najvećeg posle II svetskog rata
Srpska imovina, podrazumijevajući i cjelokupnu kulturnu i duhovnu baštinu, je opljačkana, oštećena ili potpuno uništena….Hrvatski etnocid nad Srbima je realizovan, ali ne i okončan. Apsurd je u tome što će, najvjerovatnije, Hrvatska odmah po ovogodišnjem popisu stanovništva, koji će pokazati da su Hrvati riješili „srpsko pitanje“ za sva vremena, potpisati pristupni sporazum sa EU
Ono što nije pošlo za rukom Anti Paveliću za vrijeme NDH, od 1941. do 1945. godine, ostvario je Franjo Tuđman u vremenu 1990. do 1995. godine u RH. U tome mu je pomogla Međunarodna zajednica, ali i Srbi sa prostora prethodne Jugoslavije svojim nejedinstvom u najkritičnijim momentima svoje istorije.
Pavelićevu formulu za uništenje Srba „jednu trećinu pobiti, jednu trećinu protjerati i jednu trećinu prekrstiti u katoličku vjeru“, Tuđman je modifikovao (ne namjerno) tako što je oko dve trećine protjerao, nešto više od jedan odsto pobio, a one što su ostali ili se vratili prekrstio.
Srpska imovina, podrazumijevajući i cjelokupnu kulturnu i duhovnu baštinu, je opljačkana, oštećena ili potpuno uništena. U Hrvatskoj se primjenjuje niz diskriminacionih zakona prema Srbima, koji im otežavaju ili onemogućavaju povraćaj imovine, ostvarenje stečenih prava, pravo glasa, povratak na ognjišta, sahranjivanje mrtvih, upotrebu pisma, ispovjedanje vjere…, i koji ih svrstavaju u građane „drugog reda“.
Tuđmanov režim je Srbe, od konstitutivnog naroda, sveo na minornu, obespravljenu, proganjanu i uplašenu manjinu.
Hrvatska je država u kojoj je najveći grijeh biti Srbin.
Hrvatski etnocid nad Srbima je realizovan, ali ne i okončan.
KRAJ KRAJINE
Dana 12. novembra 1995. godine potpisan je Sporazum o sremsko-baranjskoj oblasti u Zagrebu i Erdutu. Sporazumom su određena pravila za prelazni period od 12 mjeseci, koji može da se produži najviše za još jedan period istog trajanja. Rezolucijom Savjeta bezbjednosti 1037 od 22. novembra 1995. godine, potvrđeno je da su „teritorije Istočne Slavonije, Baranje i Zapadnog Srema poznate pod nazivom ‘sektor istok’, sastavni dio RH“. Istog dana usvojena je Rezolucija Savjeta bezbjednosti UN-a kojom se suspenduju sankcije protiv SRJ.
Bio je to plod Mirovnog sporazuma koji su 21. novembra u Dejtonu potpisali Slobodan Milošević, Franjo Tuđman i Alija Izetbegović o ustavnom uređenju BiH i teritorijalnom razgraničenju Republike Srpske i Muslimansko-hrvatske federacije. Bio je to i kraj Krajine.
U januaru 1998. godine, po prestanku misije UNTAES-a, hrvatska vlast preuzima potpunu kontrolu nad SBO. Prema podacima ZVO, od početka 1996. do kraja 1998. godine, SBO je, od ukupno 128.316 stanovnika, napustilo 77.316 lica srpske nacionalnosti. Prema istim izvorima, u avgustu 1999. godine, u ovoj oblasti živi oko 48 hiljada Srba, s tendencijom daljnjeg iseljavanja.
Srpske žrtve rata i poraća na području Hrvatskei bivše RSK
Podaci u ovom prilogu odnose se na period 1990 – 1998. godine i zasnivaju se na istraživanjima Dokumentaciono-informacionog centra „Veritas“, koji od 1993. godine prikuplja dokumentaciju o stradanju Srba sa područja Hrvatske i bivše RSK u ratnom i poratnom periodu, odnosno od 1990. do 1998. godine.
Atomizovanost i nedostatak sopstvene državne administracije uveliko otežavaju prikupljanje i sređivanje podataka o srpskim žrtvama na navedenom području u posljednjem ratu.
Podaci u ovom prilogu prikazuju stanje „Veritas-ovih“ istraživanja srpskih žrtava na području Hrvatske i bivše RSK (UNPA), od 1990. do 1998. godine, na dan 31.12.2010. godine.
Metode
U prikupljanju podataka o poginulim i nestalim Srbima, koristeći sve poznate metode i uzimajući u obzir sve raspoložive dokaze, kao što su: informacije od porodice, informacije iz medija, izvještaji nevladinih, vladinih i međunarodnih organizacija, izvještaji vojnih jedinica međunarodnih mirovnih snaga, memoarska građa, sudski postupci, intervjui svjedoka, posjete mjestima egzekucija i ukopa žrtava, provjera spiskova nestalih sa popisima stanovništva/izbjeglica, objavljivanje spiskova i informacija o nestalima u medijima, „Veritas“ je sačinio svoje evidencije o poginulim i nestalim Srbima.
Spisak sadrži imena poginulih/nestalih Srba sa područja Hrvatske i bivše Republike Srpske Krajine koji su poginuli i nestali u periodu od 1990. do 1998. godine u ratu i poraću na području Hrvatske, uključujući i bivšu RSK, odnosno UNPA (UNPA-područja pod zaštitom UN-a) i na teritoriji Bosne i Hercegovine (u sukobima sa HV, HVO i ABiH u graničnom pojasu ili u aviogranatiranju izbjegličkih kolona).
Osnovni kriterijumi
po kojima su žrtve stavljane na „Veritas-ov“ spisak su:
a) da su živjele ili ratovale na području RH i RSK:
b) da su stradale ili nestale u ratu ili poraću na području RH ili RSK, ili u izbjegličkim kolonama, odnosno u hrvatskim i muslimanskim logorima, zatvorima ili kampovima i
c) da je izvjesno ili vrlo vjerovatno da je njihova smrt/nestanak u uzročno posljedičnoj vezi sa ratom i ratnim dešavanjima od 1990. do 1998. godine.
Kategorizacija žrtava
Ako je porodica potvrdila identifikaciju (klasičnu ili po DNK) i preuzela posmrtne ostatke, odnosno saglasila se da posmrtni ostaci i dalje ostanu na mjestu primarnog ukopa, lice se svrstava među „poginule/sahranjene“.
U svim drugim slučajevima, bez obzira na informacije, o pogibiji lice je svrstano među nestale.
Po ovom kriteriju „Veritas“ (interno) nestale vodi u tri grupe:
a) nestao – lice za koje ne postoji informacija ni da je živ ni da je mrtav;
b) nestao/poginuo – lice za koje postoji informacija o pogibiji, ali ne i o mjestu ukopa posmrtnih ostataka;
c) nestao/pokopan – lice za koje postoji informacija i o pogibiji i o mjestu ukopa, ali porodici nisu predani posmrtni ostaci.
Poginuli i nestali Srbi po „Veritas-ovoj“ evidenciji
„Veritas“ je na osnovu navedenih kriterijuma, do 31.12.2010. godine, verifikovao 6.837 poginula i nestala lica.
Od ukupnog broja poginulih i nestalih do sada je sahranjeno 4.720 lice (porodice potvrdile identifikaciju, preuzele i sahranile posmrtne ostatke), dok se 2.117 lica još vodi u kategoriji nestalih (po grupama: nestao = 1.106; nestao/poginuo = 475; nestao/pokopan = 536 lice).
S obzirom na proteklo vreme, od prestanka ratnih dejstava, mala je vjerovatnoća da je neko sa spiska nestalih među živima, tako da i nestali poprimaju značenje poginuli.
Poginuli
Prema evidencijama „Veritas-a“ (stanje na dan 31.12.2010. godine) u posljednjem ratu i poraću (1990-1998. godine), na području Hrvatske i bivše RSK, poginulo je najmanje 4.720 lica (69odsto od ukupnog broja poginulih i nestalih).
Prema spolu: muškaraca 4.291 (91odsto), žena 429 (devet odsto).
Prema dobi: poginulih lica bilo je 42 mlađih od 18 godina (jedan odsto); 3.642 lice starosne dobi u rasponu od 18 do 60 godina (77odsto); dok je 637 lica bilo starije od 60 godina (13odsto); dob je nepoznata za 399 poginulih lica (devet odsto).
Prema statusu: poginula su 1.081 civila (23odsto); 3.469 vojnika (73odsto) i 170 milicionera (četiri odsto).
Po godinama pogibije: tri lica su poginula 1990. godine; 1.857 lica su poginula 1991. godine (39odsto); 775 lica su poginula 1992. godine (16odsto); 756 lica su poginula 1993. godine (16odsto); 236 lica su poginula 1994. godine (pet odsto); 1.064 lica su poginula 1995. godine (23odsto); 17 lica je poginulo 1996. godine; petoro je poginulo 1997. godine i sedmoro je poginulo 1998. godine.
Po regijama pogibije: 658 lica je poginulo na Baniji; 866 lica je poginulo u Istočnoj Slavoniji; 736 lica je poginulo u Lici; 337 lica je poginulo na Kordunu; 1.311 lica je poginulo u Sjevernoj Dalmaciji; 499 lica je poginulo u Zapadnoj Slavoniji; 50 lica je poginulo u unutrašnjosti Hrvatske, dok je 263 lica poginulo na području BiH
Poginuli su uglavnom srpske nacionalnosti (jedan manji broj drugih nacionalnosti, a živjeli su ili ratovali sa Srbima u RSK).
NestaliTrenutno se (31.12.2010. godine) na „Veritas-ovoj“ listi nestalih vodi 2.117 lica (31odsto od ukupnog broja poginulih i nestalih).
Po spolu: muškarci čine 1.550 (73odsto); a žene 567 (27odsto).
Prema statusu: još je nepoznata sudbina 1.414 civila (67odsto); 685 vojnika (32odsto) i 18 milicionera (jedan odsto).
Prema dobi: u kategoriji do 18 godina nestalima se vodi još 17 lica; u kategoriji između 18 i 60 je 1.164 nestalo lice (55odsto); a 60 i više godina u trenutku nestanka imalo je 806 lica (38odsto); dok je dob nepoznata za 130 lica (šest odsto).
Po godinama nestanka: 686 lica nestalo je 1991. godine (32odsto); 106 lica nestalo je 1992. godine (pet odsto); 36 lica nestalo je 1993. godine; osmoro je nestalo 1994. godine; 1.253 lica nestalo je 1995. godine (60odsto); 22 lica je nestalo 1996. godine; šestoro je nestalo 1997. godine.
Po regijama nestanka: 489 lica je nestalo na Baniji; 145 lica je nestalo u Istočnoj Slavoniji; 386 lica je nestalo u Lici; 131 lica je nestalo na Kordunu; 276 lica je nestalo u Sjevernoj Dalmaciji; 576 lica je nestalo u Zapadnoj Slavoniji; 53 lica je nestalo u unutrašnjosti Hrvatske, dok je 61 lica nestalo na području BiH.
I nestali su uglavnom srpske nacionalnosti (jedan manji broj drugih nacionalnosti, a živjeli su ili ratovali sa Srbima u RSK).
„Veritas“ je do 31.12. 2010. godine, verifikovao 6.837 poginulih i nestalih lica…Od ukupnog broja poginulih i nestalih do sada je sahranjeno 4.720 lica
Ukupno
Iz gornjih podataka proizilazi da je na srpskoj strani u ratu i poraću na teritoriji RH i bivše RSK ukupno poginulo i nestalo 6.837 lica;
Po spolu: muškaraca 5.841 (85odsto); žena 996 (15odsto);
Prema statusu: vojnika 4.154 (61odsto); civila 2.495 (37odsto) i milicionera 188 (tri odsto)
Prema dobi: do 18 godina 59 (jedan odsto); između 18 i 60 godina 4.806 (70odsto); preko 60 godina 1.443 (21odsto); dob nepoznata za 529 (osam odsto).
Prema godinama pogibije/nestanka: 1990 = troje; 1991 = 2.543 (37odsto); 1992 = 881 (13odsto); 1993 = 792 (12odsto); 1994 = 244 (četiri odsto); 1995 = 2.317 (34odsto); 1996 = 39 (jedan odsto); 1997 = 11; 1998 = sedmoro.
Po regijama: Banija = 1.147 (17odsto); Istočna Slavonija = 1.011 (15odsto); Lika = 1.122 (16odsto); Kordun = 468 (sedam odsto); Sjeverna Dalmacija = 1.587 (23odsto); Zapadna Slavonija = 1.075 (16odsto); Hrvatska = 103 (dva odsto) i BiH = 324 (četiri odsto).
Upoređivanjem broja žrtava sa brojem stanovnika prema podacima GŠ SVK iz juna 1993. godine (u toku rata u RSK nije vršen zvaničan popis stanovništva, a prema podacima GŠ SVK od juna 1993. godine na području RSK živjelo je ukupno 433.595 stanovnika, od toga na Baniji 82.406, Kordunu 51.000, u Lici 48.389, Sjevernoj Dalmaciji 87.000, Istočnoj Slavoniji 135.800 i u Zapadnoj Slavoniji 29.000), najviše stradalih je u Zapadnoj Slavoniji (3,7odsto), zatim Lici (2,3odsto), slijede Sjeverna Dalmacija (1,8odsto), Banija (1,4 odsto), Kordun (0,9odsto) i Istočna Slavonija (0,7odsto).
Ovi podaci ne odražavaju pravo stanje stvari, s obzirom na migracije srpskog stanovništva na području Hrvatske do ovoga popisa.
Nažalost, ovaj „Veritas-ov“ spisak poginulih i nestalih nije konačan. Trenutno se u postupku verifikacije nalazi još oko 350 lica i postoji velika vjerovatnoća da su takođe poginuli i nestali u ratnom periodu na području RH i RSK (UNPA).
Na ovom popisu se ne nalaze ni poginuli/nestali pripadnici bivše JNA koji su poginuli/nestali na području RH, ukoliko nisu rođeni ili živjeli na području Hrvatske, a takvih je 307 (95 poginulo i 212 nestalo) prema evidenciji Komisije Vlade Republike Srbije za nestala lica. Na spisku Komisije Srbije ne nalaze se ni imena onih pripadnika JNA čiji su posmrtni ostaci neposredno po pogibiji predati njihovim porodicama. „Veritas“ ne raspolaže sa podacima o poginulim licima iz ove kategorije. Prema nekim informacijama iz srpskih izvora poginulo ih je preko hiljadu.
SRPSKE ŽRTVE I POČINIOCI
Uniformisana lica kao žrtve Na srpskoj strani stradalo (poginulo/nestalo) je 4.342 uniformisanih lica (4.154 vojnika i 188 milicionera).
Stradali od neprijateljske strane – direktne žrtve Od neprijateljske strane stradalo ih je 3.779 (87odsto), od kojih 2.216 posle stavljanja područja RSK pod zaštitu UN-a.
Od hrvatskih oružanih snaga (HV) stradalo ih je 3.511 (81odsto), od kojih je do sada utvrđeno da ih je namjerno ubijeno (posle predaje, odbacivanja oružja ili po napuštanju položaja i odlaska prema RS ili na teritoriju RS) najmanje 376; najmanje 144 ih je ubijeno artiljerijskim i avionskim granatiranjima; najmanje 68 ih je stradalo od ubačenih diverzantsko-terorističkih grupa (DTG); najmanje 124 ih je umrlo u bolnicama od posljedica ranjavanja; najmanje 153 je stradalo posle zarobljavanja, a ostali (2.643) su izgubili živote na borbenom zadatku, od kojih je 1.196 stradalo poslije 19.05.1992. godine, kada je došlo do povlačenja Jugoslovenske narodne armije (JNA) sa područja Hrvatske i RSK.
Od kada je RSK, početkom 1992. godine, stavljena pod zaštitu UN-a na borbenom zadatku (odbrani zaštićenih zona) od hrvatske strane je smrtno stradalo 1.964 uniformisana lica.
Od Hrvatskog vijeća odbrane – vojska Državne zajednice Herceg – Bosna (HVO) stradalo ih je osmoro – šestoro na borbenom zadatku, jedno lice je ubijeno, a jedno je umrlo u bolnici od posljedica ranjavanja;
Od Armije Bosne i Hercegovine (ABiH) stradalo ih je 152 (četiri odsto), od kojih je utvrđeno da ih je 17 namjerno ubijeno; 16 je stradalo od ubačenih DTG; petoro je umrlo u bolnicama od posljedica ranjavanja, dok ih je desetoro stradalo posle zarobljavanja, a 104 na borbenom zadatku.
Za 102 (tri odsto) lica, koja su takođe stradala na neprijateljskoj stani (57 na izvršavanju borbenog zadatka; 25 posle zarobljavanja; devetoro namjernim ubistvom; 11 na još nepoznat način), do sada se sa sigurnošću nije moglo utvrditi od koje strane su stradali, s obzirom na to da su u nekim akcijama učestvovali zajedno (kombinovano) HV, HVO i ABiH.
Stradali na srpskoj strani – indirektne žrtve
Vojnici SVK i pripadnici milicije RSK stradavali su i na srpskoj strani. Takvih je ukupno 563 lica (13odsto ukupnih žrtava na srpskoj strani).
U vezi sa izvršavanjem borbenog zadatka (sopstvena minska polja, nagazne mine, nestručno rukovanje oružjem, forsiranje vodenih tokova i sl) stradala su 83 lica;
Namjernim ubistvima (vatrenim oružjem, podmetnutim eksplozivnim napravama, spaljivanjem, vješanjem i sl) u međusobnim obračunima pripadnika SVK i milicionera ili paramilitarnih jedinica i mafijaških grupa, stradala su 103 lica;
Ubistvom iz nehata (nenamjerno ubistvo od strane saborca na izvršavanju borbenog zadatka) stradalo je 50 lica;
Samoubistva (voljno oduzimanje sopstvenog života vatrenim oružjem, vješanjem, utapanjem, eksplozivnim napravama i sl) su počinila 96 lica.
U saobraćaju (prilikom odlaska na ili povratka sa položaja uključujući i vazdušni saobraćaj) život je izgubilo 77 lica;
Prirodnom smrću (smrt koja se desila u vezi sa izvršavanjem borbenog zadatka – srčani i moždani udari i sl) stradalo je 110 lica;
Umrli u bolnicama (smrt kao posljedica ranjavanja od saborca ili kao posljedica raznih oboljenja u vezi sa izvršavanjem borbenog zadatka) stradalo je 29 lica;
Pod nepoznatim uzrokom smrti na teritoriji pod srpskom kontrolom stradalo je 15 lica, koji se nalaze u evidenciji poginulih/nestalih, a o kojima nema nikakvih informacija o načinu stradanja.
Civilna lica kao žrtve
Na Srpskoj strani stradalo je ukupno 2.377 civila.
Srpsko stanovništvo u Hrvatskoj koje je posle rata 90-ih ostalo ili se vratilo iz izbeglištva/progonstva je pretežno staračko, umiru brže od proseka u okruženju, koliko zbog starosti, toliko i zbog životnih (ne)uslova
Stradali od neprijateljske strane – direktne žrtve
Od neprijateljske strane stradalo je 2.377 (96odsto) lica.
Od pripadnika hrvatske strane (vojska, policija, paramilitarne grupe i sl) stradalo je 2.230 (91odsto) lica, od toga ih je:
ubijeno (vatrenim oružjem, raznim eksplozivnim napravama, spaljivanjem, vješanjem, bacanjem u bunare i sl) 1.466 lice (60odsto), najviše 1995. godine 752 lica, u akcijama „Bljesak“ i „Oluja“; slijedi 1991. godina, kada je na ovaj način stradalo 541 lica;
granatiranjem (uključujući artiljerijsko i avio granatiranje područja RSK i izbjegličkih kolona na području RS) život je izgubilo najmanje 104 lica (četiri odsto), najviše 1995. godine, 65 lica;
u zarobljeništvu (razni načini usmrćenja, osim samoubistava, u logorima, kampovima i zatvorima RH) život je izgubilo najmanje 267 (12odsto) lica (1991=213, 1992=32, 1995=19);
na druge načine (u saobraćajnim udesima u izbjegličkim kolonama, usljed gladi, nestašice lijekova, hladnoće i sl, od kojih su neki umrli u hrvatskim bolnicama) živote je izgubilo najmanje 17 lica; pod nepoznatim uzrokom smrti, na teritoriji pod kontrolom hrvatskih vlasti, prema „Veritas-ovoj“ evidenciji stradalo je najmanje 377 lica (13odsto). To su uglavnom civili koji se nalaze u evidenciji nestalih, a o kojima nema nikakvih informacija o načinu stradanja.
Od pripadnika ABiH stradalo je 21 (jedan odsto) civila (najviše 1995. godine kada su pripadnici V MK ABiH u akciji „Oluja“ napadali izbjegličke kolone sa Korduna i Banije, ali i ranijih godina kada su pripadnici ovog korpusa vršili upade na teritoriji RSK);
U rubrici nepoznati počinioci vodi se ukupno 90 lica (četiri odsto), najviše ih je iz 1991. godine, iz vremena početka srpsko-hrvatskog sukoba, i uglavnom se radi o nestalim licima na području pod kontrolom RH, pod još uvijek nerazjašnjenim okolnostima.
Stradali na srpskoj strani – indirektne žrtve
Među civilnim žrtvama rata na srpskoj strani evidentirano je 114 lica (četiri odsto od ukupnog broja civilnih žrtava na srpskoj strani), čija smrt je vezana za rat i ratna dešavanja, ali se njihova smrt/nestanak ne može pripisati bilo kojoj neprijateljskoj strani.
Među njima se nalaze uglavnom civilna lica koja su smrtno stradala u izbjegličkim kolonama izazvanim hrvatskim akcijama „Bljesak“ i „Oluja“, ali i u nekim ranijim događanjima (67 se vode kao umrli prirodnom smrću, četvoro je izvršilo samoubistvo, jedno lice je umrlo u bolnici, devetoro je ubijeno u međusobnim obračunima, jedno lice je ubijeno iz nehata, dvoje ih je nestalo posle hapšenja od strane pripadnika milicije RSK, šestoro ih je život izgubilo u saobraćajnim udesima, a 24 je život izgubilo na druge načine.
ZAKLJUČAK
Direktne žrtve
Kao žrtve rata i poraća na srpskoj strani, stradalih od neprijateljske strane evidentirano je 6.159 lica (90odsto od ukupnog broja žrtava na srpskoj strani), od toga 3.779 uniformisanih lica i 2.377 civila.
Od strane hrvatskih snaga (vojska, policija, paramilitarne grupe), stradalo je 3.525 uniformisanih lica i 2.264 civila, što ukupno daje brojku od 5.789 lica (94odsto od ukupno stradalih od neprijateljske strane);
Od strane HVO stradalo je osmoro (0,1odsto od ukupno stradalih od neprijateljske strane);
Od strane ABiH stradalo je 152 vojnika i 21 civila, ukupno 173 lica (tri odsto od ukupno stradalih od neprijateljske strane).
Od zasad neidentifikovane, odnosno kombinovane tri neprijateljske strane HV, HVO i ABiH, stradala su 103 srpska vojnika i 92 srpska civila ili ukupno 195 lica (tri odsto od ukupno stradalih od neprijateljske strane).
Indirektne žrtve Žrtve rata na srpskoj strani koje se ne mogu pripisati direktno bilo kojoj neprijateljskoj strani – evidentirano je ukupno 677 lica (10odsto od ukupnog broja žrtava na srpskoj strani), od toga 563 uniformisana lica i 114 civila.
Učešće srpskih žrtava u ukupnoj populaciji u RH
Po popisu stanovništva iz 1991. godine u RH bilo je ukupno 4.784.265 stanovnika, od čega 3.736.356 Hrvata, 581.663 Srba i 106.041 Jugoslovena (podaci Državnog zavoda za statistiku RH).
Upoređujući ukupne gubitke na srpskoj strani (6.792) sa učešćem srpske populacije u ukupnom broju stanovnika u RH iz 1991. godine, dolazi se do iznosa od 1,16odsto poginulih i nestalih na srpskoj strani u periodu od 1990. do 1998. godine.
Ekshumacije i identifikacije
Počev od 2001. godine, nadležne institucije u RH same ili u saradnji sa istražiteljima ICTY-a ekshumirali su 936 leševa srpskih žrtava (301 sa groblja u Kninu, 154 sa groblja u Gračacu, 27 sa groblja u Korenici, 160 sa groblja u Petrinji, 64 sa groblja u Dvoru, sve žrtve iz „Oluje“, 58 sa groblja „Žitnik“, 49 iz „Oluje“, a ostali iz ranijih godina, 28 sa groblja „Medari“, 34 sa groblja „Okučani“ i 18 leševa sa lokacije Rizvanuša, žrtve iz decembra 1991. godine iz sela Paulin Dvor, 19 sa groblja u Kukunjevcima, te najmanje 73 leševa iz manjih ili pojedinačnih grobnica), od kojih je do 31.12.2010. godine identifikovano 547, dok se za ostale čekaju rezultati DNK-a.
„Veritas“ trenutno raspolaže sa još 673 poznata grobna mjesta srpskih žrtava na području Hrvatske, najviše iz akcija „Bljesak“ i „Oluje“, koja se uz malo dobre volje sa hrvatske strane mogu odmah ekshumirati kao što su mogli i ranijih godina.
„Veritas“ je prikupio i velik broj informacija o mogućim mjestima ukopa, pojedinačnim i masovnim, stradalih Srba u svim fazama rata, koje tek treba provjeriti na licu mjesta.
Hrvatska strana opstruira ekshumacije i identifikacije srpskih žrtava iz razloga što bi pronalaženje svih leševa srpskih žrtava pokvarilo njen „imidž“ kao „žrtve srpske agresije“ i što bi veliki broj srpskih leševa mogao u negativnom smislu uticati na ishod suđenja hrvatskim generalima pred Haškim sudom, optuženima za sudjelovanje u „udruženom zločinačkom poduhvatu čiji je zajednički cilj bio prisilno i trajno uklanjanje srpskog stanovništva iz regije Krajina“.
„Hrvatska je država u kojoj je najveći greh biti Srbin”
Srbi u popisima stanovništva u Hrvatskoj
Prema podacima Državnog zavoda za statistiku RH, na popisu stanovništva u Hrvatskoj iz 1991. godine, od ukupno 4.784.265 stanovnika Srba je bilo 581.663 (12,2 odsto), a Jugoslovena 106.041, među kojima je, s čime su saglasni i hrvatski demografi, bilo 60-70odsto Srba, tako da je broj Srba i po hrvatskim statističkim podacima bio veći od 600.000 hiljada.
Deset godina kasnije, na popisu stanovništva u RH iz 2001. godine, takođe prema podacima Državnog zavoda za statistiku RH, popisano je 201.000 Srba (4,5 odsto) i manje od 200 Jugoslovena (dvijestotine).
Dakle prema prostoj računici između ta dva popisa za više od 400.000 smanjen je broj Srba u Hrvatskoj. To je rezultat velikog broja izbjeglih i prognanih, koji su se raspršili po cijelom svijetu, ali i rezultat stradalih u ratu i umrlih u poraću, kao i pohrvaćivanja i pokatoličavanja u toku rata i poraća sve do današnjih dana.
Ove godine, od 01. do 28. aprila, u Hrvatskoj se sprovodi desetogodišnji popis stanovništva.
Procjene izbjeglih/prognanih Srba okupljenih oko „Veritasa“ o broju Srba u ovogodišnjem popisu stanovništva su veoma pesimistične, zasnovane na nekoliko činjenica:
Srpsko stanovništvo u Hrvatskoj koje je poslije rata 90-ih ostalo ili se vratilo iz izbjeglištva/progonstva je pretežno staračko, umiru brže od prosjeka u okruženju, koliko zbog starosti, toliko i zbog životnih (ne)uslova.
Vanjska migracija stanovništva u RH, koju od 2002. godine prati DSZ RH, pokazuje da se od 2002. do 2009. godine (za 2010. godinu podaci još nisu dostupni) iz Srbije, gdje je utočište našlo više od 300.000 hiljada Srba izbjeglih/prognanih iz RH, u Hrvatsku doselilo svega 11.218, a iz Hrvatske u Srbiju odselilo 20.683 lica. Iako se ne govori o njihovoj nacionalnosti, podrazumjeva se da su u pitanju skoro isključivo Srbi. Obeshrabruje i to što je samo u 2002. i 2003. godini broj doseljenih iz Srbije bio nešto veći od broja odseljenih u Srbiju, a od 2003. godine konstantno raste broj odseljenih u odnosu na broj doseljenih, što je kulminiralo u 2009. godini, kada je broj odseljenih u Srbiju iznosio 4.458, u odnosu na 755 doseljenih u obratnom smjeru;
Zakonska odredba po kojoj u ukupan broj stanovništva RH neće biti uključena lica koja u RH imaju prebivalište, a u kritično vrijeme (31.03.2011. godine) su odsutne duže od jedne godine ili namjeravaju biti odsutne duže od jedne godine, a u RH ne dolaze nedjeljno. Ovakva odredba će pogoditi uglavnom Srbe koji imaju prebivalište (ličnu kartu), a žive van Hrvatske, rekao bih po cijelom svijetu, a nisu u mogućnosti da nedjeljno navraćaju u Hrvatsku.
Upravo na osnovu iznesenih podataka i činjenica i procjenjujemo da će broj Srba u Hrvatskoj posle ovogodišnjeg popisa dostići, ako ne i prestići, plan prvog predsjednika RH F. Tuđmana iz ranih 90-ih, da će pitanje Srba u RH biti riješeno kada se njihov broj svede na tri odsto.
Apsurd je u tome što će, najvjerovatnije, Hrvatska odmah po ovogodišnjem popisu stanovništva, koji će pokazati da su Hrvati riješili „srpsko pitanje“ za sva vremena, potpisati pristupni sporazum sa EU.
Dok god Hrvatska traži konstitutivnost u Bosni i pravo na entitet , i Srbija to isto mora tražiti za Srbe iz Krajine . Po čemu uvek Albanci ili Hrvati imaju veća prava od Srba . Samo po jednome za njihova prava se ima tko boriti a marionetska žuta izdajnička vlast u Srbiji sastavljena od nesrba gleda da što više uništi Srpski narod a ne da brani srpske interese .
Hrvatska do Sesvetskog Kraljevca.
Za Suvorova,
Ti si prvi počeo citirati Konstantina VII. Htio sam ti samo reći da ne možeš ništa uzeti kao apsolutnu istinu. Prema tome ne možeš citirati onaj dio koji tvrdi da su isključivo Srbi živjeli negdje i to proglasiti apsolutnom istinom, a nešto drugo od tog autora uzimati sa apsolutnom rezervom. Inače Konstantin VII je netko koga treba uzimati sa velikom rezervom.
Za Petra I
Petre pitaj Suvorova može li se brkati Bosna i Hrvatska, da ti ja sad ne objašnjavam. Zato ne brkaj Srbe i Hrvate sa jedne strane sa Albancima na Kosovu i Bošnjacima sa druge strane. To su povijesno različite stvari.
hebiga Petre, *combe pati combe ce da skrati*
*a sa Pavelicem i *saradnicima* SFRJ jebuckao…?
………………………………………………………………
SRPSKA emigrantska štampa
koristila je svaku priliku da napadne komunističku Jugoslaviju, zbog čega je jednom došlo do takvog paradoksa “da su branili Stepinca kada je trebao da bude uhapšen”. Jugoslovenski konzul i bivši predsednik vlade i jedan od vođa srpske emigracije Milan Stojadinović na sastanku 29. januara 1953. godine upravo se dogovaraju kako da nađu bar jednu zajedničku stvar – “napad na Stepinca”.
– Mercedes se potpuno ogradio od pisanja “Srpske zastave”, prebacivši sve na urednika Filipovića, ali je u diskusiji o Vatikanu, uglavnom ostao na vatikanskim pozicijama. Saslušao je stvari o delovanju Stepinca, ali je i posle toga rekao da je to prestrog korak za naše vlasti. Objašnjeno mu je da cela vatikanska kampanja nije imala loših posledica po našu zemlju, nabačen je i pozitivan stav zapadnjaka s novim američkim zajmom neposredno posle našeg prekida odnosa s Vatikanom.
Ovo je jedan od retkih “zadataka” koje je Milan Stojadinović revnosno obavio. Na sledećem sastanku, čitavih šest meseci kasnije on je ponosno ukazao kako je “Srpska zastava” izmenila stav prema Stepincu, obrazlažući “kako je ranije o njemu pozitivno pisala samo da napadne na Jugoslaviju”.
Osim toga Stojadinović nije uradio ništa, jer kako je sam rekao konzulu na njihovom prvom sastanku u 1953. godini, “on više neće da radi, dok mu se ne pusti brat”.
– Neće da sarađuje dok mu je brat u zatvoru, a sem toga još mu nije ni objašnjeno kako naše vlasti gledaju na njega; pitanje državljanstva, imovine, penzije, povratka… te da on na kraju ne želi da postane Titov agent.
NI Stojadinović, ni agent Udbe, ipak, nisu želeli da prekinu razgovor. Stojadinović je posebno želeo da sazna sve o situaciji u zemlji. “Ovu temu Mercedes je baš forsirao”, piše Karlos u izveštaju Udbi:
– Osetilo se da se spremio za takvu diskusiju s određenim ciljem. Prvo, govorio je o teškoćama u poljoprivredi i čudio se kako ne možemo da se izvučemo, okrivljujući ideju zadrugarstva. Razvio je tezu o nedostatku lične slobode, govorio je o zasluzi režima što je spasena vojnička čast naše zemlje i armije, da je postignuto nacionalno jedinstvo što je najvažnije radi celine teritorije, ali da su puni zatvori i da nema dovoljno demokratije.
Komunistički agent je zategao situaciju, zbog čega je i Stojadinović kazao “da ni on nije demokrata, niti je za jednu demokratiju koja prelazi u anarhizam”. Naveo je primer pucanja u bivšoj jugoslovenskoj skupštini, piše Karlos, ali je “ostao pri stavu da je naš režim prestrog, da je nepomirljiv, što dovodi do nerazumevanja, stvara probleme, kao na primer s emigracijom koja bi s malo elastičnijom politikom mogla lako da se likvidira za svagda.
– OVDE je došao na željeno tlo. Naveo je kao primer mogućnost da dođe do saglasnosti sa Mačekom, što bi uslovilo da njegove pristalice u zemlji zauzmu korektan stav prema režimu. Objašnjeno mu je da do danas iza Mačeka nema nikoga, da je to davna prošlost i da mi nemamo nikakve potrebe za njegovom osobom što otklanja svaki naš interes. On je objasnio da je slučajno uzeo primer Mačeka, da je on lično takođe njegov protivnik, ali da bi jednim kompromisom sa starim političarima vlada rešila problem emigracije, kao i razna mišljenja u inostranstvu o unutrašnjem nespokojstvu, nedemokratičnosti i slično.
Stojadinović je zatim sasekao Udbinog agenta, direktnim pitanjem: “Da li može da dođe do pomirenja s Petrom Karađorđevićem”. “O tome nema govora”, kazao je jugoslovenski konzul, naglasivši “da ovakve teme uopšte nisu pogodne za razgovor”.
Stojadinović je mirno prešao preko ovoga i nastavio “kako čuje da u Beogradu postoji jedna kafana (čini mu se “Ruski car”) gde se sastaje opozicija”.
Mercedes kaže da ti ljudi ne vrede ništa i da čim se nešto zvanično postavi ućutkaju se od straha i više ništa ne preduzimaju – piše Karlos.
Stojadinović pred komunističkog agenta otvoreno postavlja i pitanje svog povratka u zemlju.
– To je potezao kroz čitav razgovor, kao i potrebu pomirljivosti s naše strane i kompromisa sa starim političarima. Izgleda da on ipak sve to radi osmišljeno ili po savetu njegovih upravljača da se ugura u naš organizam – zaključuje izveštaj s prvog sastanka s Milanom Stojadinovićem u 1953. godini jugoslovenski konzul u Buenos Ajresu.
………………………………………………………..
Radujem se jer je Hrvatska nakon Dominika Mandića dobila još jednog velikog istoričara – fra Jovicu.
Jovice, morate početi sa “Magnum krimen” Hrvatskog istoričara Viktora Novaka. Ne verujem da biste posle te knjige još imali motiv istraživati kvazi hrvatsku istoriju.
Hrvatska istorija je postojala do kraja 11 veka odnosno do mađarskg osvajanja tadašnjih hrvatskih teritorija ili kako je hrvatski “povijestničari” zovu nagodbe. Takozvana “nagodba” je samo jedna od mnogih falsifikata koji krase “hrvatsku povijest”
Jovice,samo naprijed sa Konstantinom Porfirogenitom, nemam ništa protiv njega.
Uzimati ga sa rezervom ili ne, on je za sada, jedan od rijetkih istorijskih izvora za taj period ranog srednjeg vijeka. Možemo uzeti i Ajnharda, ljetopisca Karla Velikog koji 822.godine opisujući događaj koji se dogodio 817. (pobuna Ljudevita Posavskog), doslovno kaže ” Serborum, natio que magnam partem Dalmatie dicitur”, Srbi, narod koji naseljava velike djelove Dalmacije. Ako se zna da je rimska provicija Dalmacija pored savremene Dalmacije, obuhvatala i Liku,Hercegovinu i najveći dio Bosne (osim Bosanske Posavine koja je pripadala provinciji Panoniji), opet Hrvati imaju ozbiljan problem sa svojim identitetom, pošto se glavna srpska država Raška, nalazila van Dalmacije, kao i Duklja i Travunija koje su pripadale provinciji Prevalitani, ostaje nam Zahumlje, Paganija i Bosna kao srpske zemlje na koje Ajnhard misli.
Ipak, najveći, i meni potpuno neshvatljiv istorijsko arheološki hit je Višeslavova krstionica. To je arheološki spomenik nađen u dvorištu kapucinskog manastira u Veneciji 1853. 1941. Italija je mjenja sa NDH za jedan drugi spomenik. Krstionica je postavljena u holu palate Hrvatske akademije znanosti i umjetnosti, odakle je poslije II svj.rata prenesena u arheološki muzej u Splitu, a odlivak originala je ostao u akademiji nauka. Na krstionici je natpis koji spominje kneza Višeslava.Na ovaj spomenik su Hrvati naročito ponosni, i on se nalazi u svim njihovim knjigama istorije. I sve bi bilo u redu da svjetska istorija poznaje i jednog hrvatskog kneza sa tim imenom, ali jedini Višeslav poznat istoriji je onaj knez Višeslav koga spominje Konstantin Porfirogenit kao Zahumskog kneza. Onda na scenu stupaju razni hrvatski naučnici, istoričari i arheolozi koji se upinju da dokažu ono što je nedokazivo, da je ta krstionica u stvari iz Nina (na osnovu stila klesanja, epigrafike ). Ovo može izgledati kao dovoljno objašnjenje za nekoga neukog, ko nije upoznat sa činjenicom da su većina klesara i graditelja crkvi na našoj strani Jadranskog mora poticali iz Italijanskih centara, te da kao takva naša arhitektura i epigrafika u 8. i 9. stoljeću uopšte ne postoje. Stvarno nevjerovatno da nekom normalnom može pasti na pamet da radi ovakve stvari, ali dokazuje kontinuitet nevjerovatnih falsifikata. Lično sam se šokirao kada sam skoro pročitao knjigu Nade Klaić, Povijest Hrvata. Ona žena doslovno kaže da su gotovo sve listine koje su katolički samostani u Dalmaciji posjedovali, a kojim dokazuju vlasništvo nad nekom zemljom, u stvari falsifikati, nastali više decenija, pa i vjekova nakon onih datuma koji su na njima. a upravo ove listine (povelje) najčešće spominju hrvatske narodne vladare. Šta više reći.
Čistači bečkih štala su kroz istoriju navikli da otimajući od drugih stvaraju “naciju”. Pričaju srpskim jezikom a krste ga “hrvatskim”. Postavlja se pitanje ko su hrvati? Pa hrvati postoje i to je bilo jedno malo primitivno mentalno zakržljalo čakavsko pleme koje je od pamtivjeka čistilo bečke štale. Vremenom su postali instrument vatikanske monstrum mašinerije u borbi protiv pravoslavlja i srpske nacije. Zadatak da rasturaju srpsku naciju su dobili vatikanski agenti Ljudevit Gaj i biskup Štrosmajer. Osnovni njihov zadatak je bio da mentalno zakržljalim čakavskim čistačima bečkih štala stvore (čitaj ukradu od drugih jezik). Prvi koji su se našli na udaru njihove kradje bili su slovenci iz Zagorja (kajkavci), jer kajkavsko narječje je slovenački jezik. Kasnije su te napade preusmjerili na Srbe štokavce jer je po instrukcijama Vatikana to bilo od prioritetnog značaja, jer je prostor koji su vjekovima naseljavali Srbi štokavci bio značajno veći, a Srbi su prisilnim prevodjenjem na katoličanstvo bili lakši plijen da im se promjenom vjere nametne i novi naziv jeziku (čitaj naciji) hrvatski. Kradjom jezika idiotski Ilirski pokret je počeo da piše i Vukovim fonetskim pravopisom. Stoga što se tiče današnjih čistača bečkih štala možemo reći da govore i pišu srpskim jezikom. Takodje treba naglasiti da je univerzalno načelo (pravo) u Evropi i u Svijetu, da se nacija identifikuje na osnovu jezika a ne na osnovu vjere ili geografske regije. Danas čistači bečkih štala mlate praznu štalu pa kažu da su hrvati narod tri narječja (kajkavskog, čakavskog i “štokavskog”), pa po toj osnovi švajcarci su stvorili francuski, talijanski i njemački jezik, ili austrijanci njemački što je potpuna nebuloza. Svi katolici u hrvatskoj kojima je maternje štokavsko narječje su Srbi po svim naučnim, lingvističkim tj. filološkim činjenicama i pravilima. Tako su nama Srbima, idiotski Ilirski pokret i Štrosmajer nametali ideju jugoslovenstva na koju je nasjeo kralj Aleksandar Karadjordjević, a dokrajčilo austrijsko kopile Broz, pa su na osovu te abnormalne ideje jugoslovenstva, čistači bečkih štala na sav glas telalili da su Srbi i hrvati dva naroda jednog jezika, što je naravno abnormalno i apsurdno, i na osnovu tog kukurikanja prislonili su naziv hrvatski uz isključivo srpski jezik. To je u svijetu jedini zabilježen slučaj da jedan jezik nosi naziv dvije nacije, a koliko je to apsurdno da bi bilo jasnije zamislite da se jedan jezik zove francusko-engleski ili češko-poljski. Istini za volju srpskom jeziku je srodniji bugarski, a hibridni hrvatsko čakavski slovenačkom jeziku.
Читава “хрватска историографија” се заснива на једном “извору” и два накнадна тумачења истог. Кад се још каже да је тај “извор” тзв. Љетопис попа Дукљанина, непознатог аутора и времена у ком је настало, читава та “наука” постаје комедјиа, истина са врло трегичним посљедицама. Друга два тумача Фантома из римске курије су хомосексуалац фра Доминик Мандић, иначе Србин по поријеклу. И Иво Пилар, који иначе пише и под псеудонимом ФОН СИДЛАНД.
И ево ЈУРЕ И “ЈОВИЦЕ” будите искрени, па кажите да ли сте и ви имали исте “изворе”?
Opa Jov’ce ili ti Jozo ode Bond stil baza a tko ce vam sada drzati zaledje.
Сенка 2
Очигледно је да се слажемо 99% у свему. Ваш коментар прихватам скоро у потпуности, али и даље мислим да нису Хрвати патентирали, него да су применили постојећи патент на српски живаљ тамо где су могли да се докопају. У том смислу, кадгод ми мој брат каже да сам присталица ”теорије завере”, ја му скренем пажњу да није у праву (иако је старији)већ да сам заговорник ”ЗАВЕРЕ У ПРАКСИ”. Као што сам већ рекао, погибе Ватикан да врати планетарну супремацију коју је изгубио ”Миланским едиктом”. Не мало сам био изненађен када сам сазнао да постоје ”католици православци” и ”паписти”. Књига, коју сам купио приликом једне од посета Хиландару и која се зове ”Папа у Србији -да или не”, на једноставан и језгровит начин указује да одговор треба да буде НЕ. У њој сам прочитао и заклетву Св. Марка Ефеског (на самртној постељи) да НИЈЕДАН православац НИКАДА не оде папи на поклоњење. Дајем себи слободу да закључим да Хрвати нису творци идеје уништавања Срба, али да су је драговољно реализовали захваљујући Ватикану. Слична прича је и у вези ”Мас-пока” 70-их година, када сам као туриста био засечен ножем, од локалног мештанина из Супетра на Брачу. Ако ме сећање не вара Фрањо Туђман је био један од процесуираних, коме је 90-их година то била главна препорука да постане то што је постао. У овом последњем галиматијасу, брат моје супруге, који је био инжењер ГП ”РАД” из Београда, на радном задатку у Дубровнику и који се тамо оженио (очигледно је био неки већи грађевински подухват) могао је да бира- да остави супругу хрватицу (која је са гађењем? одбила долазак у Србију)и двоје деце у Дубровнику, или да остане АЛИ ДА СЕ ПОКАТОЛИЧИ. Велика дилема за нормалног човека ”pater familias”. Остао је и био изложен сталним провењрама иподстицањем да сваке недеље, са породицом долази на католичке мисе…
Надм се да неће те противречити мишљењу да је апсурдно сваког Хрвата прозивати на ту тему, али да је потребно, оно што сте рекли, да се Хрватска нација ЈАВНО ИЗВИНИ за сва зла која је нанела у овом региону (што се неће десити никада) и да призна да је следила идеје Ватикана и других моћника. Чак и да пристану на то, не верујем да би им дозволилида то и ураде… Рат још увек траје и баш због тога папи треба рећи ”НЕ”.
Za Suvorov,
Dalmacija je bila rimska provincija. Osnovao ju je rimski car August u godini 8. pr. Kr. u južnom dijelu nekadašnjeg Ilirika. Naziv je dobila po ilirskim plemenu Dalmati.
Rim je počeo sa napadima na teritoriju Ilira koji su živjeli u Dalmaciji. Kao rezultat tih napada stvorena je jedna velika provincija Ilirik u Rimskom Carstvu, koja je obuhvaćala i Panoniju i Dalmaciju. Iliri su na području Dalmacije prvi put bili prisiljeni plaćati danak Rimljanima 156. godine prije nove ere.
Od 35. do 33. godine prije nove ere Oktavijan Augustus vodio je veliki pohod protiv barbara na području koja će kasnije biti dijelovi provincije Dalmacije. Ratovao je protiv Japoda u blizini Siska, a kasnije je osvojio čitav priobalni dio Dalmacije. Po svemu sudeći nije dublje prodirao u unutrašnjost.
10. godine poslije Kristovog rođenja, tijekom vladavine Oktavijan Augustusa, Ilirik je bio podijeljen na Panoniju na sjeveru i Dalmaciju na jugu. Do te reforme došlo je nakon rata koje je Tiberius vodio protiv Ilira i Panonaca na teritoriji Ilirika
Dalmacija se pružala od istočne obale Jadrana prema unutrašnjosti, dopirući i do Save. Rimska provincija Dalmacija imala je daleko veću površinu nego Dalmacija iz vremena Austro-Ugarske. Ona je obuhvaćala ne samo današnju Dalmaciju, nego i najveći dio Bosne i Hercegovine, Crnu Goru, zapadnu Srbiju, najveći dio Hrvatske, i dijelove Slovenije i Albanije. Njene granice bile su otprilike ove: Jadransko more, od područja rijeke Raše (u Istri) do ušća rijeke Drima.
Za Srpsko Sarajevo,
Treba znati da su Srbi potomci nekrštenih Srba, koji se još zovu i Bijeli, koji žive s one strane Turske (Mađarske) na mjestu koje se kod njih naziva Bojki (Bojka), gde im je susjedna Franačka, kao i velika Hrvatska, ona nekrštena, koja se još zove i Bijela. Tamo su, dakle, ovi Srbi živjeli od početka. Pošto su dva brata naslijedili na vlasti svog oca u Srbiji, jedan od njih je uzeo polovicu naroda i prebjegao Irakliju, caru Romeja (Bizantinaca), i taj isti car Iraklije ga je primio i za naseljavanje mu dao mjesto u Solunskoj temi Serviju(Srbica), koja od tada nosi taj naziv. Srbi na jeziku Bizantinaca je riječ koja označava robove, a na tom jeziku obično se riječju “serbula” označava obuću robova, a riječ “tzerboulianous” označava one koji nose jeftinu, siromašku obuću. Srbi su to ime dobili jer su postali robovi imperatora Bizantinaca.
Bojim se da nije u pitanju fra Jovica, nego, kako uporno tvrdim, *bez podrske* bilo kojeg *diskutanta*..u pitanju je fra Milan Stojadinovic, svesno !
http://hr.wikipedia.org/wiki/Banovina_Hrvatska#Odluke_Stojadinovi.C4.87eve_vlade
Za Vlade dijaspora,
Prvotno ljudi nisu imali prezimena – nosili su samo osobna imena. Za određivanje i prepoznavanje pojedine osobe to je u nižim oblicima društvenog razvoja bilo dovoljno. Tako je bilo i u Hrvata i Srba. Po potrebi, kako bi se osobu pobliže odredilo, koristili su se, uz osobno ime, dodatni podaci, kao npr. – zanimanje (kovač Marko), srodstvo (Marko Petrov sinovac), podrijetlo (Marko iz grada), izgled (veliki Marko) i sl.
Prva se prezimena javljaju u feudalnom sustavu. Vlastelinskim obiteljima prezimena su bila potrebna kako bi osigurali nasljedna prava, baštinili ugled, položaj i imetak te sačuvali za potomstvo stečene povlastice. Feudalna vlast i svoje podanike – kmetove bilježi, osim osobnim imenima, dodatno i prezimenima, s ciljem da se lakše evidentiraju nasljedne obveze njihovih domaćinstava.
Važna odluka za uspostavu prezimenskog sustava donijeta je na Tridentskom koncilu (1545.-1563.) u Rimu kojom se obvezuju svi katolički župnici da vode matične knjige te da svoje župljane popisuju imenom i prezimenom. Katoličkoj je crkvi ta evidencija bila potrebna zbog sprječavanja krivoženstva, nepriličnih brakova, svakovrsnih utaja itd.
Kroz navedene administrativne mjere svjetovne i crkvene vlasti prezimena su postala, od raznih dodatnih imena i nadimaka, stalna, nepromjenjiva i nasljedna obiteljska, odnosno rodovska imena koja prenose muški članovi rodovskih zajednica (žene udajom uzimaju muževljevo prezime).
Tako će hrvatska prezimena nastati razmjerno rano. Općenito se može reći da su među starijima u Europi, a od slavenskih naroda hrvatski je prezimenski sustav najstariji.
Pritom valja upozoriti da se neki prezimenski sustavi u našem okruženju znatno razlikuju od našeg.
Tako primjerice Pravoslavna crkva sve do početka 20. st. nije koristila prezimenski sustav koji je danas općeprihvaćen. Ondje je bio uobičajen tzv. patronimski sustav, u kojem se pojedinac pobliže određuje očevim osobnim imenom (npr. Petrov sin Marko, jest Marko Petrović). Dakle, takvo “prezime” nije nasljedno i mijenja se iz naraštaja u naraštaj ovisno o očevu imenu (to nije vrijedilo za pravoslavce na području Habsburške Monarhije gdje je prezimenski sustav bio zakonski reguliran). Osmansko Carstvo također nije poznavalo prezimenski sustav. Primjerice, u Turskoj se prezimena uvode, prema europskom uzoru, tek u sklopu reformi dvadesetih godina prošlog stoljeća.
Ma ljudi ne padajte na provoakcije ovih hrvata ovde!Oni dobro znaju sta su i ko su,pa ih to boli!Znate onu cuvenu:”NEMA BOLJEG HRVATA OD POKATOLICENOG SRBINA”
Imate na internetu mnogo dokumenata koji svedoce o masovnim pokrstavanjima Srba u katolike!Hrvati su majstori za izmisljanje.
Evo sta kaze Ami Bue o hrvatima i njihovom jeziku: ” Oni, s obzirom na siromastvo njihovog jezika, nisu uspeli da stvore posebnu knjizevnost, vec su bili prisiljeni de se priblize SRBIMA i da se slize njihovim jezikom…….”I kaze jos:”Srpski je otprilike za slovenske jezike ono, sto je latinski za jezike,koji su iz njega proizisli….” A sto se tice Ilira, Siprijan Rober kaze sledece:”Medjutim, prisustvo Slovena pre Hrista u ilirskim oblastima, kao i na Dunavu,moze da se dokaze mnostvom imena reka,mesta,planina koja ocito nose slovenski pecat. Mogao bi da se navede jedan veliki broj antickih gradova….cija imena imaju sasvim jasno znacenje u slovenskom jeziku.Jedan grad u Makedoniji zvao se Srbica. Kod Ptolomeja Serbinum je ime jednog naselja u Panoniji…..”.Rober kaze i:”Mnostvo Grckih mitova moze da se objasni samo pomocu slovenskih obicaja.Najstarije slovenske pesme Ilirije slazu se u gledanju na Ilire kao na Slovene iz vremena od pre Hrista.” Inace S.Rober SLOVENE SMATRA SRBIMA. A Sfarik i Surovjecki kazu:”… da je ime SRB kao sveopste ime za sva plemena vindijskog porekla,starije nego ime Sloven.”
Perfidna vatikanska politika i njihovih vjernih sluga AU i njihovih satrapa čistača štala je išla do mjere koja se graniči sa naučnom fantastikom, da je nasilnim pokatoličavanjem pravoslavnih Srba nametnula im naziv druge nacije, tako što je preimenovala jezik Srba u “hrvatski”. Pa srpsku dubrovačku književnost (pisanu isključivo srpskim pravopisom) svojataju da je njihova. Naravno da je opšte poznata činjenica da su hrvati narod koji imaju kompleks niže vrijednosti, pa im je i prvi put u istoriji stvorio državu al’ nakaznu i genocidnu niko drugi do pokatoličeni Srbin iz Hercegovine Ante Pavelić koji je kao i svoj duhovno-politički mentor Ante Starčević Srbin katolik mrzio sve što je srpsko. Dotična dva GTI čistača bečkih štala su u praksi dokazali tezu da je vuku najveći i najkrvoločniji neprijatelj vučijak.
No da se vratim jeziku koji je najosnovnije obilježje jedne nacije. Da su čistači bečkih štala prevazišli i domen naučne fantastike dokaz je svojatanje srpskog jezika svojim. Postoje mnogi narodi koji se služe tudjim jezikom kao npr. Indusi, kojim je službeni jezik engleski ali mu nisu prisonili naziv svoje nacije, a neobrazovano stanovništvo priča na nekoliko desetina različitih indu dijalekata. Takodje postoji meksička književnost ali koja je pisana na jeziku španske nacije tj. španskom jeziku i to je neupitna stvar u Svijetu. Tako su hrvati svoju književnost pisali i danas je pišu samo srpskim književnim jezikom. Pravo pleme hrvata su čakavci čiji jezik nema veze sa srpskim štokavskim jezikom. Do duše ubjedjen sam da je jedan od najboljih slovenačkih filologa Jernej Kopitar 100% u pravu, a tvrdio je da na današnjem Balkanu postoje 3 slovenska jezika: srpski, bugarski i slovenački. Kajkavski i čakavski su dijalekti slovenačkog jezika.
S druge strane čistači bečkih (hibridna nacija) štala su od Srba uzeli jezik i počeli su da izmišljaju jezik i da nakazuju srpski jezik. Ono što su mentalno zakržljali čisači bečkih štala (čakavci i kajkavci) govorili nešto iz neznanja i nenaviknutosti na tudjinštvinu, a nešto iz težnje da svjesnim izvrtanjem na silu stvore svoj “sopstveni jezik”, oni su ustvari tokom vremena stvorili jednu nakaradnu verziju srpskog jezika, koji su utoliko više iskvarili što su na njega primjenili njemačku sintaksu. Tako su čistači štala uz pomoć vatikana i AU idiota bukvalnim prevodjenjem sa njemačkog jezika na iskvareni srpski jezik stvorili tzv. hrvatski jezik a ustvari je to nakaradna verzija srpskog jezika. Otuda je u govoru čistača bečkih štala stvoren cirkuski jezik koji pruža obilje materijala za sprdnju i viceve.
I na kraju veliko hvala Ivu Andriću (Srbinu katoliku) i Meši Selimoviću (Srbinu muhamedancu) !
Kako god bilo sa prezimenima,mnoga pokazuju tko je gdje pripadao i sta mu je bilo u plemenu pa tako mi imamo Stefana Prvovjencanog, Dusana Silnog,Ratka Nemanjica, a koji je od vas Avara nosi ime nekog pozitivnog znacenja. Hrvat u prensesenom znacenju je ustasa i tako ce ostati za ubuduce. Sto se tice proslosti sacuvaj me boze kuge i hrvata.Bolje je imati i obiljezje roba nego ubice. Ako smo u proslosti bili robovi vi ste to bogami sada. Robujete svojoj bolesnoj drzavi i bolesnim zeljama da ne biste slucajno zavrsili pod srpskom cizmom. Koliko ste jaki vidi se i po vasem saboru koji je pun Dusana, Milana, Dusanki,a cak i vodja HSP-a se ne stidi sto nosi prezime SRB sto ti kazes da znaci rob. Mi smo u svom robovanju naucili da volimo slobodu a vi ste svojom tzv slobodom postali moderni robovi svojih bolesnih saveznika i poltroni samoubilackog sistema kojem se vec nazire kraj. Da vam bog da da udjete u EU sto prije pa da propadnete kao i oni sto propadaju pa ce biti rvatska oko Medvednice. Jos vam nije kasno da napravite novo pismo ali svaka rijec mora zapocinjati sa U posto je to vas znak prepoznavanja.
Za Srpsko Sarajevo,
Unatoč ovim glupostima koje ovdje prosipaš, Sarajevo nikada nije bilo i nikada neće biti srpsko bez obzira na trogodišnju srednjovjekovnu opsadu.
Za Georginu,
Ne bi škodilo malo čitanja. Da to radiš onda bi znala da to nisu moje riječi nego sam samo citirao riječi Konstantina VII iz njegovog djela “O upravljanju carstvom”. Usput za tebe i Srpsko Sarajevo (koje naravno nikada nije bilo srpsko) bilo bi dobro da znate da je vrijeđanje samo znak nedostatka argumenata i neorazovanosti onih koji to rade.
Za Srpsko Sarajevo,
Osnove (gramatiku) ilirskoga (hrvatskoga) jezika koje mnogi priželjkivahu, samo možda prebrzo, iako u pojedinim dijelovima nesavršene, prema mojim sposobnostima, zbilja s radošću i predano sastavih. Nikoga, naime, dosada nije bilo, koliko znam, koga bih kao autora mogao slijediti i čija bi pravila o ilirskom govoru slovima zapisana već bila objavljena. Osim toga ne bih zacijelo ni mogao kao prvi zdušno prionuti poslu oko ovoga djela da nisam bio dobio naredbe od onih kojima se suprotstavljati ne priliči. Zbog čega pak oni odlučiše da se neki izabrani iz naše družbe trebaju potruditi oko studija da temeljito nauče ovaj jezik te da se napišu barem osnove (gramatika) istoga jezika, lako će razumjeti svatko, kako mislim, komu je jasno u kakvu se položaju kod Ilirȃ u ovo vrijeme nalazi kršćanska stvar. Naime, ili zbog dugotrajna i bijedna položaja u suodnosu s neprijateljima katoličke vjere ili zbog velike oskudice učenih i revnih pastira, namnožiše se gotovo nebrojiva neznanja u posvemašnjoj tami, a da i ne govorim o drugim zlima što iz tame nastaju, tako da mnogima od njih ni one prve osnove kršćanske vjere nisu dosta poznate. Stoga ravnatelji naše družbe mudro odlučiše da oni koji se drže podobnima da ih podučavaju nauče najudomaćeniji jezik onoga naroda kojim se govori u većini krajeva. Nije, naime, izgledalo da to odgovara namjerama naše ustanove (družbe), jer se mnogi od naših ljudi neprestano šalju na daleki istok i zapad i trude se da upoznaju različite dijalekte onih naroda, kako bi s onima koji nikada prije nisu bili upućeni u kršćanske zakone lakše mogli razgovarati o blaženom životu, dok drugi narodi, gotovo susjedi, bivaju zanemarivani, i to oni koji ime kršćanske i praočinske vjere poznaju, ali zbog nepoznavanja stvari koje trebaju znati i činiti otpadaju od dostojanstva i slave svojih predaka. Tako nenjegovano drveće uskoro zarasta u neplodnu divljinu.
Radi toga sam, koliko je dopuštalo ograničeno vrijeme, pokušao pravila ovoga jezika o osam dijelova rečenice (vrsta riječi) skupiti i određenim i razumljivim načinom prikazati, kako bi što lakše i brže dospjela do onoga komu su namijenjena; a to su oni koji su željni ovaj jezik naučiti. Ipak, ako ove osnove komu izgledaju podugačkima, njega molim da ne odstupi prebrzo od započetoga tečaja. Mnogo je toga izloženo i radi preglednosti, a mnoge druge stvari zbog sličnosti ne predstavljaju kakve nove teškoće pri učenju. Isto se tako nadam da će blagodatima ovih osnova, kakve god one bile, ako s istim marom na njihovu svladavanju budu uznastojali, kao što to običavaju činiti s latinskim i grčkim, uskoro i u proučavanju ovoga jezika ne manje uznapredovati. Zašto pak o onome što se zove rečenična konstrukcija (sintaksa) nešto malo, i to samo općenito, iznosim, neće nikoga s pravom čuditi, ako zapamti da je ostalo ili u drugim jezicima koje on poznaje zajedničko, ili će to prije uporabom i vježbom negoli (knjiškim) pravilima svladati, ili pak da nije moguće baš lako odjednom sve u znanstvenu teoriju uobličiti.
Zdravi bili. Rim, 17. travnja 1604.
“Institutionum linguae Illyricae« ili »Osnove ilirskoga jezika« prva je hrvatska gramatika koju je napisao paški isusovac Bartol Kašić (1575.–1650.) na latinskom jeziku, tiskana u Rimu 1604. Kako bi bolje objasnio gramatiku hrvatskoga jezika, uspoređivao ju je s latinskom gramatikom, a neka od njegovih rješenja u gramatičkom opisu vrijede i danas. Kašićeva je gramatika utjecala na gotovo sve ostale hrvatske gramatike do polovice 19. stoljeća.”
Georgina,odlican komentar!
Nemam vise nista da dodam!
Као и све новокомпоноване ”нације” створене по вољи Великог Брата, и овој све недостаје, од људи, историје, културе, језика, писма,биографије.Како решити тај проблем – измислити, кривотворити, украсти. Следбеници ”тисућљетног сна” и ”сањара” марке болесници Старчевић, Павелић, Артуковић, Мајсторовић,Туђман, Месић, Данијел Срб(раширена иронија међу ”хрватима”), са таквим стварима немају никакав проблем, као и ”очеви” осталих измишљених ”нација”.
Da, B.Kašić je svakako bio dalekovid. Gramatiku Ilirskog jezike, NE hrvatskog, sastavio je na osnovu dubrovačkog govora. Inače jedini originalni štokavci ijekavci koji se danas izjašnjavaju kao HRVATI su upravo stanovnici Dubrovnika, Pelješca, Konavla u Hrvatskoj i susjedno područje u istočnoj Hercegovini (Ravno,Neum,Stolac). Ukupan broj tih originalnih govornika po popisu iz 1991. koji se izjašnjavaju kao Hrvati, (neposredno prije početka rata na tim prostorima) je iznosio oko 75000, (sa druge strane Neretve nema ni jednog sela koje govori istočno hercegovački a da u njemu žive Hrvati (izuzimam Žumberak na kome živi oko 1500 govornika istočno hercegovačkog govora grkokatolika,čija je etnička pripadnost u najmanju ruku diskutabilna)). Nasuprot tome istočno hercegovačkim dijalektom je te godine govorilo oko 550 000 Srba u Hrvatskoj, oko 1200000 Srba u Bosni i Hercegovini, oko 250000 Srba u Crnoj Gori i oko 1000000 Srba u užoj Srbiji, ukupno oko 3 000 000 govornika Srba. Tako da je “očigledno” velika dilema čiji je to govor. Za razliku od B.Kašića, koji je sa Paga i čiji je maternji govor srednječakavska varijanta čakavskog govora, Vuku Karadžiću je istočno hercegovački govor maternji, tako da ako govorimo o krađi nečijeg identiteta, ni to izgleda nije sporno ko je kome i šta krao.Ovaj govorom kojim se mi dopisujemo govorila je i moja prabaka, da li je i Jovičina prabaka Hrvatica govorila ovim govorom?
Od toga broja odbij Vlase koji su slavenizirani tijekom stoljeća i to: 550000 Srba u HR, 1200000 Srba u BiH, Crnogorca koji su Crveni Hrvati i to je to. Moja prabaka je govorila ovim jezikom, a prezime mi je čisto slavensko (nastalo od staro slavenske riječi) i nitko mi nikada nije bio Srbin.
Интригантан и добар текст, поготово за непросвијећене.
Да малчице додамо…У грађењу “новоговора” у посљедњих стотину година и прије, прављењу “есперантног” хрватскога, учествовала је шаренолика дружина “странаца”. Чак је и ХДЗ такав “генијалац” оснивао. Толико су се извјештили у изумијевању и измишљању језика да су направили, ето, и новоцрногорски.
А у првом хрватском рјечнику је лијепо написано да је рађен према ријечима Вука и Даничића…Уколико упитате хрватског лингвисту да на мапи покаже гдје се говори тај њихов “стандардни” говор, он остаје забезекнут. Може једино да покаже на Крајину, БиХ, Србију…да муца да је стандард можда Дубровник, али онда није Славонија, сем српских крајева, да је можда Далмација, али икавци, но Срби Бенковчани-Книњани … Доситеј, Вук…ако каже…? Нема што да каже јер чакавски није штокавски, као што ни кајкавски није…Језик је српски и понека “странскаја” ријеч да се Власи не досјете…
Песник слободе и лепоте
Великом песнику Дубровника Џиву Гундулићу, споменик је подигнут 1892, на предлог Српске дубровачке омладине од 1880. Опћинско вијеће града је предлог усвојило и одлучило да организује одбор за прославу 300. годишњице песниковог рођења. У Одбор су ушли Срби католици и изразите присталице Југославије: Медо Пуцић, Перо Будмани, Иво Казанчић, Мато Водопић и Луко Зоре. Одбор је, 15. августа 1892, упутио писмо следеће садржине Јовану Ристићу, намеснику краља Александра Обреновића:
“Нама Србима понос испуњава груди, кад год поменемо наш стари и толиком славом овенчани Дубровник. Некада беше овај наш град први међу нашим градовима: и просветом и трговином и политиком и богатством, али највише својим песништвом. И много већи народи нису, у оно време, имали града који би се мерио с Дубровником. Он не само себи, свом народу, него свету – даде неколико величина научничких. Али све то није пронело толико славу његову, као што га уздигнуше синови његови, познати у нашој књижевности по имену: дубровачки песници.
Читаво коло песника даде нам тај наш прослављени град; њихова имена светле светлошћу јарком, која се не тули и која се неће угасити, док је у животу и једнога Србина. Прва звезда на овом светлом небу јесте Гундулић, који угледа света пре триста година, и чију тристогодишњицу свечано прослависмо и ми у Београду, при крају 1887.
Рођен од Србина властелина, однегован у слободи и богатству, Гундулић се посвети науци. Из младачке душе његове почеше се одлегати песма у стиховима, најсавршенијим оног времена. Његов песнички рад беше обилат, али се издвајаху најзнатнија и најславнија два дела: “Дубравка” и “Осман”. У првом слави слободу свог милог Дубровника; у “Осману” пева победну песму крста над полумесецом и прориче бољу будућност свом српском народу.”
Како је то увек бивало, на ову српску прославу стигао је аустриј-ски цензор, који је, из свечаних говора, избацивао све оно што је говорило о српству Дубровчана и српским династијама. Аустријском цензору помагали су чланови хрватске Партије права, претходници идеологије усташа из Другог светског рата. Они су ометали прославу.
Паљење српских застава
Обрачун са српством у Дубровнику, уз прогоне Срба Дубровчана, почео је после атентата припадника покрета “Младе Босне” на престолонаследника Аустроугарске Франца Фердинанда, у Сарајеву 1914. године. Десила се “Кристална ноћ” у Дубровнику, пре оне у Немачкој и после загребачког јуриша на Србе и њихову имовину 1902. године. Срби у Дубровнику били су у животној опасности. Хрватски јуришници, на челу са Никшом Свилокосим, уништавали су све што је било српско у Дубровнику: школе, новине, друштва, станове, привредне објекте и друго. Палили су српске заставе и ломили српске симболе. У просторијама “Душана Силног”, поломили су целокупни намештај.
Два дана касније, 16. јула 1914, ухапшен је песник Иво Војновић, писац драме “Смрт мајке Југовића”. Отеран је у Шибеник и тамо затворен са Србином Онисимом Поповићем. Поповић је у Шибенику обешен. За несрећу, две деценије касније, 1941, хрватски војници ће рашчеречити Онисимовог сина Мију. Иво Војновић је умро у Београду 1929. године и испраћен је у Дубровник, као цењени српски кнез.
Један од последњих дубровачких госпара Луко Бонић Боно умро је 14. фебруара 1940. у Дубровнику. Сах-рањен је на Лападу, поред браће Пуцића. Српска грађан-ска музика Дубровника одсвирала је: “Хеј, трубачу с бојне Дрине”. Венац Српског културног клуба из Београда, носио је Србин Дубровчанин Рафо Марић.
И тако, сем српског народа, нема ниједног другог који би се одрицао културног блага својих предака. Но, ни Срби то више неће чинити; њихове будуће генерације. Било би сулудо да се одричу таквог културног блага, каквог су Дубровчани подарили своме роду.
Паљење српских застава
Обрачун са српством у Дубровнику, уз прогоне Срба Дубровчана, почео је после атентата припадника покрета “Младе Босне” на престолонаследника Аустроугарске Франца Фердинанда, у Сарајеву 1914. године. Десила се “Кристална ноћ” у Дубровнику, пре оне у Немачкој и после загребачког јуриша на Србе и њихову имовину 1902. године. Срби у Дубровнику били су у животној опасности. Хрватски јуришници, на челу са Никшом Свилокосим, уништавали су све што је било српско у Дубровнику: школе, новине, друштва, станове, привредне објекте и друго. Палили су српске заставе и ломили српске симболе. У просторијама “Душана Силног”, поломили су целокупни намештај.
Два дана касније, 16. јула 1914, ухапшен је песник Иво Војновић, писац драме “Смрт мајке Југовића”. Отеран је у Шибеник и тамо затворен са Србином Онисимом Поповићем. Поповић је у Шибенику обешен. За несрећу, две деценије касније, 1941, хрватски војници ће рашчеречити Онисимовог сина Мију. Иво Војновић је умро у Београду 1929. године и испраћен је у Дубровник, као цењени српски кнез.
Један од последњих дубровачких госпара Луко Бонић Боно умро је 14. фебруара 1940. у Дубровнику. Сах-рањен је на Лападу, поред браће Пуцића. Српска грађан-ска музика Дубровника одсвирала је: “Хеј, трубачу с бојне Дрине”. Венац Српског културног клуба из Београда, носио је Србин Дубровчанин Рафо Марић.
И тако, сем српског народа, нема ниједног другог који би се одрицао културног блага својих предака. Но, ни Срби то више неће чинити; њихове будуће генерације. Било би сулудо да се одричу таквог културног блага, каквог су Дубровчани подарили своме роду.
Jovice, prestani sa ovim vredjanjem srpskog naroda.
To sto ti u svom propagandnom radu navodis predstavlja povredu prava na nacionalno i socijalno porijeklo ljudi i zagarantovano je Deklaracijom UN o ljudskim pravima u artiklu 2 i CERD raportu UN.
I molim administratore Pecata da pazljivije filtriraju ovakve i slicne komentare jer to zaista nije u redu da svi mi moramo citati komentare nekoga koji nam otvoreno ugrozava osnovna ljudska prava zagarantovana navedenim UN dokumentima.
Jovice sada ste me baš razočarali. Taman ste prešli na argumente pa ste se opet vratili na velikohrvatske parole.Pa ko je slaveniyirao te Vlahe u Hrvatskoj i Bosni? Da nisu možda od okolnih čakavaca ili kajkavaca naučili čist istočnohercegovački govor? Da bi neko nekog pretopio u nešto, taj koji pretapa mora biti većina i to apsolutna. Taj besmisleni izraz slavenizirani tokom vijekova najbolje govori o hrvatskoj nemoći da argumentima dokaže bilo šta.Po imenima i prezimenima tih ljudi u 17. vijeku se vidi da su svi oni Srbi sloveni. Da li su i stanovnici dalmatinske Zagore (katolici, Hrvati), koje Splićani i danas zovu Vlajima (80% današnjeg stanovništva Dalmacije) isto romanski Vlasi koje su slovenizirani. Besmisao toga dokazuje činjenica da SVI ti ljudi u svom jeziku imaju manje romanskih riječi nego recimo Slovenci, a pogotovo imaju manje riječi sa romanskom osnovom nego stanovnici hrvatskih ostrva ili stanovnici Istre.
Da je Vaša prabaka govorila ovim govorom, Vi bi naveli ime mjesta u kom je rođena, pa bi se lako moglo saznati šta je ona bila po nacionalnosti (čakavski govor- sigurno Hrvatica, kajkavski govor- možda Hrvatica, vjerovatnije Slovenka, štokavski govor- vjerovatnije srpkinja, manje vjerovatno- Hrvatica). Kako su Gradišćanski Hrvati i nakon 500 godina sačuvali svoj čakavski govor? Za njih nema nikakve sumnje čijem nacionalnom korpusu pripadaju, oni su nesumnjivo Hrvati (porijeklom sa donje Une, Dvora i Kostajnice). Ima dovoljno pisanih podataka da se rekonstruiše istina. Nema potrebe koristiti parole tipa “primili pravoslavlje u Bosni pa postali Srbi” ili “slovenizirani Vlasi”.Neki su se Hrvati, vjerovatno kada su se našli u masi Srba, možda i pretopili u Srbe (znam za jednu porodicu Kardum iz Lišana Tinjskih pored Benkovca, koja je u srpskom selu, iako su nesumnjivo Hrvati po porjeklu, prešla dobrovoljno na pravoslavlje u 19. vijeku i oni se izjašnjavaju kao Srbi). Ili ono što navodi Stjepan Pavičić u svojoj knjizi “Seobe i naselja u Lici”, za neke porodice sa prezimenom Uzelac, Pejinović i Starčević u Smiljanu, koji su primili katolicizam u 17. vijeku i postali Hrvati. Jovice trebaju nam argumenti, a ne propagandne parole.
хахахахаха, Јовица каже “црногорци који су црвени хрвати”…
Јовице па ти си геније, “црногорци” јесу црвени, можда су и црни да црњи бити не могу, али да су “хрвати” па то је феноменално.
Као шта сам већ написао, извор све ове невоље је “Љетопис попа Дукљанина”, памфлет који је потурила римска курија, а ни аутора нису потписали како то Бог заповиједа, него ето, читава “наука” настаде на болесној машти педофила из редова фрањеваца.
Госн. “јовице”, језик је оно шта чини народ, не постоје два различита народа на свијету, а да изворно говоре исти језик. По чему би се онда у давнини разликовали Срби и хрвати, ако не по језику?
Г. “јовице”, није познато ни да постоје обојени народи, изгледа да се само хрвати дијеле на црвене, бијеле и сл., како уопште можете наводити такве глупости? Доминик Мандић Вам је узор? Да ли имате и слчичне сексуалне склоности?
Ovakve bolesne teorije “Vlase koji su slavenizirani tijekom stoljeća” treba zaustaviti u korijenu jer kako sam rekla negiraju jedno od osnovnih ljudskih prava na porijeklo.
Naziv ” Vlah ” je turska tvorevina za sve ne-Turke.
Nije naziv za srpski narod i zato moramo odlucno reagovati na ovakve podmetacine.
Pogotovo kad je istorijska cinjenica da su Srbi kao narod postojali na tim prostorima o kojima raspravljamo puno prije nego su se Turci uopste i pojavili.A da neki Srbi ni nisu bili na direktnom udaru Turaka pa prema tome cak ni od strane Turaka nisu nazivani Vlasima.
Za Senka II,
“Naziv “ Vlah “ je turska tvorevina za sve ne-Turke”.
Ne znam u kojemu ste vi filmu draga gospođo, ali ako je tako onda najbolje da zabranite i Cara Dušana jer i on spominje Vlahe prije dolaska Turaka.
U vrijeme Dušanovog carstva, Vlasi su bili izdvojena klasa na najnižim društvenim ljestvicama, o čemu svjedoči i pravilo iz Dušanovog zakonika: “Srbin da se u Vlahe ne ženi.”
Dušanov zakonik ne dozvoljava ženidbu između Vlaha i Srba zbog toga da se bolje očuva stalnosjedilački karakter države, da zemlja ne postane seljenjem pusta. Još treba istaći da se u srednjovjekovnoj Srbiji prema svetostefanskom hrisovulju razlikuju Vlasi koji se zovu kielatori, a to su oni koji se bave transportom, koji idu u primorje, u Dubrovnik na primjer, da nabave so i da prodaju proizvode od sira, mlijeka itd. S. Novaković je doduše mislio da Vlah u staroj srpskoj državi ne znači nikakvu narodnost, nego samo socijalni položaj. To može biti samo djelomice istina, jer se iz riječi kielatori, pa i iz imena Vlaha, ipak može zaključiti da su i ti srpski Vlasi bili rumunjskog porijekla. Kielator je bez sumnje rumunjska riječ od călător »putnik«. Taj naziv prevode Bizantinci u όδίτης »putnik« od όδός »put«. Pored toga, osobna imena srpskih Vlaha kao Singur, Bun itd. ne mogu se drukčije tumačiti nego iz rumunjskoga: Singur »osamljen, lat. singulus«, Bun je od bonus »dobar«.
Znaci, imamo da Dusanov zakon govori o Vlasima – Rumunima.I imamo upotrebu Turaka naziva Vlasi – o neTurcima, i ne odnosi se samo na Rumune( ako uopste turski naziv i podrazumjeva Rumune). Ni u jednom slucaju Srbi ili samo Srbi( Vlasi- neTurci)nisu Vlasi. U cemu je problem?
Vlasi su starosedeoci na BALKANU.Vlasi Balkana ne potiču iz Rumunije već naprotiv oni su starosedelački narodi raznih Tračanskih plemena konih je bilo ukupno 200.Sva ta plemena su Romanizovana i pripadaju romanskoj grupi naroda i svi su srodni kao i svi Sloveni.Vlahe opsirnije opisuje Grcki (Bizantijski) general Tzimisches u 10.-tom veku. I Komnena i Tzimisches govore o velikoj i maloj Vlahiji (Megalovlahia, Microvlahia) kao polunezavisnim drzavama u sta su danasnja Grcka, u planinama Pinda i Makedonija, oko Bitolje i Ohrida. (Danasnji) Grcki grad Janina je bio njihov centar. Malo kasnije (oko 1185. ) Nemacki car Frederick Barbarossa, kad je prosao Balkanom prema Jerusalimu u poslednjem krstarskom ratu, pise o carevini “Vlaha i Bugara”, sa vlaskom dinastijom Aseni. (Moderni Bugarski istoricari ne prihvataju da je “njihovo” drugo carstvo bilo u stvari Vlasko-Bugarsko.) Ipak sam car Joanitsa Asen (zvan Kalojan od modernih Bugara) se potpisuje na Latinskom “imperator omnium Bulgarorum et Blacorum”. Cak i Papa Inocentie IV u svojim dopisima sa carom Joanitsom priznaje mu latinsko poreklo. (Ja sam citao Komnenu, Porfirogenitosa, i Papa Inocentia na Engleskom prevodu, a mnogo sam ucio od Engleskog istoricara Gibbona iz 18.-tog veka: “The Rise and Fall of the Roman Empire”, odprilike na srpskom ‘Rast i pad Rimskog Carstva’. Inace ove knjige se lako nadju na Engleskom, i mislim u Evropi na Nemackom i Francuskom). Mislim da je Aseninova “Vlasko-Bugarska” carevina bila na obe obale Dunava, ali ovo nije jasno. Oko 1250. god. Bizantija je uspela da unisti ovu carevinu i re-absorbira zemlju u Bizantijumu. Jos kasnije Srpski car Dusan u svom Zakoniku govori o svojim Arbanasima i Vlasima kao ljudima sa posebnim pravom (Jus Valachicus) i zakonima. Dusan cak zabranjuje mesovite brakove medju Srbima i Vlasima!
U to vreme Vlasi su jos ziveli po celom Balkanskom poluostrvu, sve do Italije. Na Jadranu i danas postoji “Vlaski Otok”, Romanija je poznata planina, a imena sela sa “vlah” u korenu se broju u desetinama. Cak u 16.- tom veku Austrija je imala “Lex Illyrico-Wallachica” u danasnjoj hrvatskoj Krajini. Svi su ovi Vlasi bili asimilirani i postali najcesce Srbi, zbog pravoslavstva.Nakon uspostavljanja Istocnog Rimskog Carstva u Konstantinopolju 1204. godine, Velika Vlaška je potpala pod grcki despotat Epir, kasnije su je Srbi pripojili svojoj državi, a 1393. pala je pod tursku vladavinu. Druga vlaška oblast, poznata kao Mala Valahija (odnosno Mala Vlaška), prostirala se u Aetoliji i Akarnaniji. Vlasi poznati kao Morlaci ili Mavrovlasi (Crni Vlasi), naseljavali su oblasti u Crnoj Gori, Hercegovini, severnoj Albaniji, kao i južne oblasti Dalmacije, gde su osnovali grad Ragusu, današnji Dubrovnik. U 14.-om veku, neki Morlaci krenuli su severno, u Hrvatsku. U 15.-om veku, drugi Morlaci koji, ce kasnije biti poznati kao Cici, naselili su se na Istarskom poluostrvu. (vidi tekst “Cincari – Balkanski Hazari”, deo “Cuvari drumova”, pasus peti.) * prim.prev. Grcki istoricari tvrde da su Cincari romanizovani starosedeoci Epira, i odbacuju svaku mogucnost da su Cincari poreklom iz Dakije.
Dakle po istorijskim knjigama pisanim iz tog doba,koje se mogu naći u pojedinim zemljama,možemo videti da su naši preci u više navrata stvarali svoje države koje su bile kratkog veka.
Iako ih i bizantski, i mletački, i turski, i zapadnjački istoričari priznaju kao poseban narod, balkanske historiografije (osim donekle makedonske) negiraju im etničku dimenziju, svodeći ih na društveni ili profesionalni sloj (pastiri, čobani, trgovci, vojnici) koji pripada raznim balkanskim etničkim korpusima. Tako ih u Grčkoj smatraju Grcima ili romaniziranim Helenima koji slučajno govore jezik srodan latinskom, Bugari ih drže Bugarima, a Srbi Srbima; jedina država u kojoj imaju stalne emisije na nacionalnoj televiziji je Makedonija.
Rumunia Vlasima daje sveučilišne stipendije te im pomaže u promociji jezika i običaja, ali samo zato što ih smatraju “južnim Rumunima”, tj. “Rumunima južno od Dunava”. Takav stav balkanskih istoričara prema Vlasima Mirdita tumači time što je “za balkanski mentalitet teško shvatljivo da jedna država može biti višenacionalna, odnosno da jedna nacija može živjeti u više država”.- Rumuni su u modernom dobu dosta „poklisarili“ među Vlasima Balkana (Makedonija, Grčka, Bugarska), pomagali im otvarati škole i održavati jezik, pa nešto i među istarskim Ćićima, ali njihov se aktivizam, znanstveni i politički, ipak svodio na to da dokažu kako su Vlasi zapravo Rumunii (tačnije da su svi oni nastali od današnjih Rumuna,a svi istoričari govore sasvim suprotno).Po meni i politika je pustila duboke korene i hoće da uništi ovaj narod koji se vekovima bori da očuva svoj jezik,običaje i kulturu,narod od koga su nastale mnoge Vlaške carevine,među kojima je i Rumunija koja ne priznaje da je upravo od svih ovih naroda nastala.PRED NAMA SU TEŠKA VREMENA I PRETI NAM IZUMIRANJE.JEDNOSTAVNO ĆEMO SE UTOPITI U DRUGE NARODE,NEBUDEMOLI SAČUVALI NAŠ JEZIK KOJI SE GOVORI NA OVIM PROSTORMA I RAZLIKUJE OD OSTALIH JEZIKA NAŠE BRAĆE.
Zena kralja Urosa, bila je kcer vlaskog vojvode Aleksandra Besaraba
Helena,zena cara Dusana, bila je romanka / vlahinja iz familije Asen (Vlasko – Bugarsko carstvo)
Vasil i Radul, moldavske vojvode, bili su donatori Manastira Milesevo
Teodor Demetru, pomogao finansijski Vuka Karadzica sa 5.000 forinti i tako omogucio izdavanje Recnika, 1818. god.
Ion Nikolau, Makadonija, podigao 1174. god. Manastir Zermas, Episkopija Ohridska
Bogumil Hrabac, istoricar, 1744. tvorac “Nove Akademije”
Teodor Atanasu, rektor “Nove akademije” i autor Vlaske “Logike”
Daniel Mihaiul Hadzi Ademi, covek koji je prvi na romanski / vlaski preveo evangelium / jevandjelje i u Veneciji stampao „Lexicon tetraglason“
Konstantin Riga, (Riga od Fere), iz Velestina, veliko ime grcke istorije (spomenik u Beogradu)
Vlaot Steriu, Geordiaki Olymp, Jani Farmak, Hristu Bukvala, grcki Vlasi, organizatori grcke revolucije 1821. god.
Nicola Iorga, Olympios, iz Vlahivode, ratni drug hajduk Veljka
Braca Zikic, Valeo i Kuzman, Gaorge Ciplak, Vlaiko Stojkovic (Stoica), Lazar Andjelkovic, Timko Tvrtkovic, Milos Brka, svi iz Makedonije, junaci srpskih buna i ustanaka
Naum Krnaru, iz Moskopolja, Albanija, licni Karadjordjev sekretar i pratilac, ubijen kada i Karadjordje
Petru Icku, braca Kursule, Konde su takodje srbijanski junaci
Nikola Pasic, iz Moskopolja, Albanija, doseljeni u Zajecar, veliko ime u politici, ministar
Cincar – Markovic, Cincar(Vlah) poreklom iz Albanije, medjuratni ministar i politicar
Lazar Pacu, bankar i ministar finansija, covek koji je samom kralju odbio molbu za kredit
Pitu Guli, jedan od vodja i najvecih junaka Ilindenskog ustanka, podignutom u mestu Krusevo, Makadonija
Ion Vreto, Timi Mitko, Pasko Vasa, albanski Vlasi, bili su vodje nacionalnog preporoda u Albaniji
Konstantin Belimace, Motaviste, Makadonija, autor vlaske himne “Roditeljska poruka”, nazvan vlaski trubadur, napisao vise poetskih dela na maternjem makedo-vlaskom
Ion Murnu, iz Moskopolja, Albanija, tvorac „Vlaskog recnika“
Georgi Murnu, brat Iona Murnu, profesor i knjizevnik, predstavnik balkanskih romana na kongresima u Londonu i Parizu, 1912. i 1919. god.
Nikolae Bukurie (Mosu Nae), Krusevo, Makedonija, dugogodisnji inspektor svih romanskih skola van rumunije, osnivac prvog vlaskog lista u Saloniki, napisao biblioteku decijih pesama na maternjem, poznat u Rumanskoj knjizavnosti po nadimku Mosu Noe
Teliu Nusi, Georgi Ceara, Nicolae Velo, Marcu Beza, Ion Foti, Lenida Boga, Taki Papahagi,
su poznata imena iz romanskih / rumunskih / vlaskih enciklopedija
Dimitrie Cozacu, Zisu Sideri, Mihael Nielescu i braca Goga, su sredinom 1860. god. formirali Udruzenje za kulturu Vlaha, ali je kao i mnogo puta pre toga zestoko reagovala Ekumenska patrijarsija u Konstantinopolju (citaj grci), koj je bila protiv nastavka rada tog udruzenja, kako ne bi doslo do budjenja nacionalne svesti vlaha
Dimitri Atanascu, krojac iz sela Trnova, Makedonija, osnivac prve
romanske / vlaske skole u Makedoniji u saradnji sa Dimitri Boletineanu
Mihail Bojadzi, napisao “Gramatika romanskog ili makedo-vlaskog jezika”, najzesce kritikovanog od grckog akademika Neofita Duku
Constantin Rosu, napisao delo “Istrazivanje o romanima ili takozvanim vlasima koji stanuju sa one strane Dunava”, stampano na grckom i nemackom, kritikovan kao zacetnik vlaskog nacionalizma
Filip Misa, legalni zastupnik gradjanskih i ljudskih prava u otomanskom (turskom) parlamentu
Nicolae Bucuriu, pesnik, takodje legalni zastupnik vlaskih prava sa Filip Misom, i takodje zastupik i potpisnik londonskog sporazuma, u ime otomanske imperije
Braca Janaki ( Avdela 1878. – Solun 1954.) i Milton (Avdela 1882. – Bitolj 1964.) Manaki su poznati kao pioniri filma i fotografije u turskom delu Balzana
Cincar Janko Popovic, rodjen 1779. godine u Ohridu, umro 1834 u Cupriji, ukopan u manastiru Ravanica. Bio je trgovac, a zatim ustanicki vojvoda. Istakao se pri zauzimanju Beograda. Jedna ulica u Beogradu nosi njegovo ime
Sotiris Blatses, cincarski/vlaski aktivista i borac za cincarska prava u Grckoj. Odusevljeno je primio vest o priznavanju Cincara kao evropskog naroda i preporuku Saveta Evrope da se pomogne Cincarima u ocuvanju svog jezika
George Averoff (1815-1899), grki preduzetnik. Rodjen je u Metsovu. Kao mlad covek se preselio u Aleksandriju, gde je stekao gotovo neverovatno bogatstvo . Poznat je bio po tome sto je u Egiptu i Grckoj otvarao skole i fakultete. Platio je, sledeci molbu tadasnjeg princa Konstatina, restauraciju stadiona Panathinaikon u Atini 1895. godine i time sprecio odlaganje prvih savremenih Olimpijskih igara u Grkoj 1896 god.. U Aleksandriji je osnovao je srednju skolu za decake i pedagoski institut za devojke. U Atini je u velikoj meri ucestvovao u osnivanju politehnickog univerziteta
Kola Niku, Mihail Handari, Leu Konstantinesku, cetnici u bugarskim oruzanim grupama koji su se borili protiv grka, a za autonomiju Makedonije
Tega Hertu, Tehnarski Mihail, Tirku, Stavre Boriar, Kola Bojadzi,Taki Ljapu, Skaperda, su
osnivaci i ucesnici V.M.R.O.-a
Dimo Dimcev, presednik Kulturne unije Vlaha, Makedonija
Mita Kostov, presednik Demokratske lige Vlaha, Makedonija
Zoran Lilic, ex – Predsadnik S.R. Jugoslavije
Todor Zivkov, ex – Predsednik Bugarske, po majci vlaskog porekla
Tasko Nacic, beogradski glumac
Gregory Peck, americki glumac, otac aromunskog porekla iz Tesalije / Grcka, majka iz Irske
Lazar Gusho, Mitrush Kuteli, Pashko Vasa, albanski pisci vlaskog porekla
Misa Atanasijevic, kapetan
Stevan Mokranjac
Petar Petrovic – Njegos (Dinastija Petrovic, Crna Gora)
Stevan Sindjelic, legendarni vojvoda
Branislav Nusic (Alkibiad Nusa),veliko ime jugoslovenske i srpske komediografije
Koca Popovic, spanski borac, vojskovodja u II. sv. ratu, drzavnik
Jovan Popovic – Sterija, Kosta Abrasevic, Jovan Jovanovic – Zmaj, Mihajlo Pupin su velika imena iz domena kulture, nauke
Paulj Matejic (Pau lui Matei), Melnica, Petrovac na Mlavi, Homoljsko-mlavski vojvoda
Hajduk Veljko, Timocka Krajina
Majka Tereza, Agnes Bojaxhiu (Boiagiu ), katolicka kaludjerica, rodjenu u vlaskoj mahali, u Skoplju, u trgovackoj vlaskoj porodici, govorila vlaski, albanski i engleski.Vatikan planira premestaj njenih mostiju u Rimu / Rom. Albanci je svojataju
Vasile Barbu, poreklom iz grcke, veliki borac za ljudska i gradjanska prava balkanskih
Romana
Misa A. Anastasijevic ( 1803 – 1885), rodjen u Porecu, umro u Bukurestu. Otac Anastas, trgovac, po narodnosti Cincarin i majka Ruza rano su umrli. Sa tri godine zivota on je ostao sirose. Postao je cuveni trgovac i brodovlasnik. U dunavskoj plovidbi ucestvovao sa svoja 74 plovna objekta. Knez Milos mu je 1838. godine dodelio titulu ” dunavskog kapetana”.Veliku zgradu na Studentskom trgu u Beogradu, zvanu kapetan Misino zdanje, poklonio je drzavi. Sada je ta zgrada Rektorat Beogradskog univerziteta.
Herbert von Karajan, cuveni dirigent, Austrija
Emil Petrovic, lingvist, Banat / Vojvodina
Ion Cizmas, politicar, Banat / Vojvodina
Emanuil Gozdu, cuveni advokat i finansijski magnat iz Madjarske
Georgios Karaiskakis, revolucionar, Grcka
Ioannis Koletis, jedan od premijera Grcke
Simon Sina (1782. – 1856.), finansijski magnat, Austrija
Maria Hohenzollern, rumunska princeza, cerka rumunskog kralja Ferdinanda i kraljice Marie, bila je zena Srpskog kralja Aleksandra Karadjordjevica. Bila je majka tri sina; Kralja Petra II. Princa Tomislava i Princa Andreja
Vasko Popa, poznati pesnik iz Srbije
Kosta Kumanudi, srbijanski ministar finansija 1921-1922 god.
Jovan Karamata, Vlah, poznati srbijanski matematicar, 1902-1967 god.
Tose Proeski, veliki i veoma talentovani makedonski muzicar koji je nastradao u saobracajnom udesu u Hrvatskoj, bio je Makedo-Roman (Makedo-Vlah)
Irinej Bulovic, Episkop Backi
Toma i Filota Fila, File poticu sa Krfa. Pocetkom 18. veka prelaze u Janinu. Pocetkom 19.veka, za vreme Ali Pase, koji je pljackao i proganjao cincarski narod. Filotini preci su pobegli na sever, u Bitolj. Po nacionalnosti su Cincari. Filota je bio odlican advokat. Branio je optuzene za krvne delikte. Bio je veliki protivnik smrtne kazne.
Fatos Nano, albanski Vlah, bivsi premijer Albanije
__________________
Jasna
Newbie
Status: Offline
Posts: 1
Date: February 1st
Hajduk Veljko, Timocka Krajina
Gregory Peck, americki glumac, otac aromunskog porekla iz Grcke, ( Tesalija ) majka iz Irske
Majka Tereza, Agnes Bojaxhiu ( Boiagiu ), katolicka kaludjerica, rodjenu u vlaskoj mahali, u Skoplju, u trgovackoj vlaskoj porodici. Govorila je vlaski, albanski i engleski.Vatikan planira premestaj njenih mostiju u Rim.
Vasile Barbu, veliki borac za ljudska i gradjanska prava balkanskih Vlaha
Stevan Sindjelic (orig. Stevan Singeleanu), legendarni vojvoda
pozz
Inace drugo bugarsko carstvo je VLASKO-BUGARSKO CARSTVO i vladala je dinastija Asen (Vlaska dinastija) i ako moderni istoricari danasnjice iz Bugarske ne priznaje ga kao takvo mada se u istorijskim knjigama Grkcke,Rima …. moye procitati puno toga o VLASKO-BUGARSKOM CARSTVU.
Преци Стефана Душана, три колена уназад Стефан Душан Отац:
Стефан Дечански, краљ Србије
Деда (по оцу):
Стефан Милутин, краљ Србије
Прадеда:
Стефан Урош I, краљ Србије
Прабаба:
Јелена Анжујска
Баба (по оцу):
Ана Тертер (vlajna)
Прадеда:
Ђорђе I Тертер, -vlah
Прабаба:
Кира Марија Асен – Vlajna
Мајка:
Теодора Смилец -vlajna
Деда (по мајци):
Смилец, цар Бугарске -vlah
Прадеда:
?
Прабаба:
?
Баба (по мајци):
Смилцена -vlajna
Прадеда:Izvod iz liste- POZNATI VLASI-RUMUNI (BALKANSKI ROMANI)
Aristokratija, Carevi, Knezevi
Bugarski carevi, dinastija Asen/Sisman
Ivan Asen I.
Petar IV.
Kalojan
Boril
Ivan Asen II.
Kaliman Asen I.
Mihajlo Asen I.
Kaliman Asen II.
Mitso Asen
Konstantin I.
Mihajlo Asen II.
Ivajlo
Ivan Asen III.
Mihajlo Asen III.
Ivan Stefan
Ivan Aleksandar
Mihajlo Asen IV.
Ivan Asen IV.
Ivan Sisman
Ivan Asen V.
Konstantin II.
Elena (Jelena), sestra Vlaskog kneza Ioan Alexandru-a, kraljica, a potom i carica, supruga cara Dusana.
Anca (Anka),kcerka Vlaskog kneza Nicolae Alexandru-a, bila je udata za sina cara Dusana (Uros V., nejaki)
Dinastia Balsic (Balsa), dinastija koja je osamostalila knezevinu Zetu i kojom je vladala od 1360. – 1421.
Balsa I., samostalni vladar 1360. – 1362. godine, osamostalio Zetu
Djuradj I. Balsic, vladar 1362. – 1378.
Balsa II., vladar 1378. – 1385.
Djuradj II. Balsic, vladar 1385. – 1403.
Balsa III., vladar 1403. – 1421.
…lista nije prikazana kompletno !
Oko cega VI tupite mozgove…strasno!
PORFIROGENET I HRVATI
U Porfirogenetovom spisu, glavna istorijska uloga daje se Hrvatima, a Hrvatska se predstavlja kao jedna moćna država. Kako je to moguće, da jedan vizantijski car izmišlja nepostojeću državu, za koju nije bio siguran da će ikada postojati. Pre njega i u njegovo vreme Hrvatska nije uopšte postojala kao država.
Porfirogenet kaže: „Hrvati stanovahu s one strane Bagibarije, gde su sada Belohrvati. A jedna porodica odelivši se od njih, naime petoro braće: Klukas, Lovelos, Kosences, Muhlo, Hrvotas i dve sestre Tuga i Vuga, sa svojim narodom stignu u Dalmaciju i ovu zemlju zatekoše pod vlašću Avara. Pošto su nekoliko godina međusobno ratovali, Hrvati odnesu pobedu i jedne od Avara pobiju, a preostale prinude na pokornost. Otada ovu zemlju drže Hrvati, a u Hrvatskoj još uvek ima avarskih potomaka i po njima se vidi da su Avari“
Ovo je čudo neviđeno, Porfirogenet zna napamet sva ova zamršena imena vođa Hrvata, kao da su bila toliko slavna i poznata, da su ih tri veka posle događaja svi u Carigradu ponavljali i pričali. Tačno, i da su došli u njegovo vreme i da ih je on lično sve video i sa njima imao neke odnose, teško da bi zapamtio sva njihova imena. Porfirogenet nije bio istoričar, niti je pretendovao da piše istorijsko delo. U njegovo vreme, Hrvati su bili jedna potpuno beznačajna etnička manjina u Srbiji, koja je živela na malom prostoru bez ikakvih državnih obeležja. Navođenje ovih imena je u stvari, potpis autora teksta pripisanog Porfirogenetu. Enigma zvana Porfirogenet je rešena i sve postaje jasno. Tekst „O narodima“, nije pisao Porfirogenet, nego neko od Hrvata u XVII veku. Zaključujući ovo, ime cara Konstantina Porfirogeneta se pere od teške blamaže kao lažova, šarlatana i falsifikatora. Autor teksta „O narodima „ je neosporno Hrvat, koji priznaje avarsko poreklo Hrvata i da su došli iz Avarske marke u Srbiju. On je napisao i ovo: „Od Hrvata koji su došli u Dalmaciju, odvoji se jedan deo i zavlada Ilirikom i Panonijom“… „mnogo mačku goveđa glava“.
Rimski Ilirik je širi pojam od Ilirije, obuhvatao je celo Helmsko poluostrvo i ostrvo Krit, a Panonija je cela Panonska nizija! Da bi jedan vizantijski car ovako nešto napisao, trebalo bi prethodno da se napije ili najede bunika. Ova rečenica ima ulogu pečata, koji oslobađa cara Konstantina podmetnutih budalaština.
Autor je nepoznati Hrvat i tako ćemo ga zvati u daljem tekstu. On kaže, „Posle dolaska dela Hrvata iz Avarske marke u Dalmaciju, ostali Hrvati, to jest oni koji nisu došli u Dalmaciju, ostanu u susedstvu franačke i zovu ih Beli Hrvati. Oni imaju svoga arhonta i podčinjeni su Otonu, velikom kralju Franačke, koja se naziva i Saksonijom, žive sa Turcima u ljubavi i stupaju u srodstvo. I Hrvati u Dalmaciji pokoravahu se Francima kao i ranije u svojoj zemlji“. Iz ovog teksta vidimo dolazak Hrvata iz Avarske marke, koju je Karlo Veliki osnovao da bi naselio Avare, koje su Srbi proterali iz Panonije posle Karlovog slamanja avarskog haganata. To je bio jedan uzani pojas na istočnoj granici Karlove imperije i oni su sasvim normalno bili i kasnije pod vlašću franačkog vladara. A to, što kaže da su i u Dalmaciji bili pod Francima, nije tačno, jer su bili u Srbiji, a ne van nje. Kada je ovaj tekst pisan u XVII veku, Hrvatska je bila pod Mađarima i otud ona priča, kako „žive sa Turcima u ljubavi i stupaju u srodstvo“.
ZAKLjUČAK
Vizantijski car Konstantin VII Porfirogenet, koji je živeo od 905. do 959 godine, napisao je oko 950 godine, svome sinu Romanu, kako da vlada carevinom. To njegovo delo je bilo didaktičke prirode, nije istorijsko delo, niti ima neku istorijsku vrednost i zato ga niko od vizantijskih pisaca i ne pominje.
Taj mali spis je izvađen iz Vatikanske biblioteke i objavljen u XVII veku, tačnije u Lionu u Francuskoj 1611. godine.
Sedamnaesti vek je bio, vek velikih istorijskih falsifikata i podmetanja u zapadnoj Evropi. U to vreme, Hrvati su objavili letopis popa Dukljanina kao „Kronikon Kroatorum“, to jest „Hrvatska hronika“. Njihovi sveštenici su našli u Vatikanskoj biblioteci skraćeni latinski prevod Dukljaninovog dela i pokušali da ga predstave kao hrvatski dokument. Izmenili su tekst u pojedinim poglavljima, da bi ubacili neku priču o njima i tako je to delo ostalo trajno osakaćeno. Tvrdili su da je Dukljanin pisao o „Crvenoj Hrvatskoj“ koja se prostire od reke Cetine do Bojane. Mnogo kasnije njihovi istoričari su priznali da je to bila obnična izmišljotina. Ali ta priča o „Crvenoj Hrvatskoj“ objašnjava, zašto se u delu podmetnutom Porfirogenetu onako smušeno govori o Duklji i nigde se izričito ne kaže, da je ona u stvari bila naseljena Srbima.
U XVII veku, Hrvatska je bila samo jedan beznačajan geografski pojam i brojala je samo oko tri hiljade dimnjaka, a od vremena formiranja Srbske vojne krajine 1578. godine, (srbska vojna jedinica sa centrom u Karlovcu) Hrvatska se nije prostirala, ni južno od Zagreba.
Hrvatski katolički sveštenici su iskoristili spis Konstantina Porfirogenita, da bi preko njega vršili hrvatsku i katoličku propagandu. Poglavlje „O narodima“ je dopisano i prikačeno na Konstantinov spis. Autor ovog dodatka, neki nepoznati Hrvat, je slabo i površno poznavao istoriju i zato je napravio veliki broj grešaka. U svome zanosu da što više uzdigne Hrvate, prešao je razumnu meru, pa je to učinilo, da se uz velike istorijske greške, lako otkrije njegov falsifikat.
Primera radi, prvi „ban Hrvata“ Krešimir Oštrivojević, banovao je na predelu stare Laburnije između reka Krke i Zrmanje. To je jedna mala teritorija koja je bila u sastavu tadašnje Srbske imperije, kako se zvanično tada Srbija zvala. Autor teksta piše da je Hrvatska pre Krešimira, to jest kada nije još postojala ni kao banovina, imala vojnu silu od 60.000 konjanika, 100.000 pešaka i 5000 lađara. Po ovome se vidi da se radi o jednom hrvartskom pamfletu, rađenom u čisto propagandne svrhe. Autor teksta ispoljava veliku zavist i mržnju prema Srbima, srbska država se uopšte ne pominje, niti njeni vladari, čak ni Pavlimir Ratnik, savremenik Konstantinov, niti prestonica Srbije.
Kako bi inače bilo moguće, da Porfirogenet ne zna ništa o Srbiji, a bavarski anonimni geograf jedan vek ranije piše, da je to jedna velika imperija iz koje potiču svi Sloveni. Dalje tumačenje porekla Srbskog imena od reči „Duli“, što na grčkom jeziku znači robovi je potpuno besmisleno, a misli se na latinsku reč „servi“, koja se ovde u tekstu ne pominje, ali koja je kod Hrvata upotrebljavana u antisrbskoj propagandi. Govorili su da Srbin znači rob i da su Srbi kao narod
robovska pasmina i niko drugi osim Hrvata to nije govorio. U tekstu se kaže: „To je zato, što su bili robovi cara Romeja“, a tu je i jezički problem, jer se od Iraklija na ovamo u Romeji govorilo grčki, a ne latinski. Ova stavka je dokaz više, da se autor teksta podmetnutnog Porfirogenetu, nije osvrtao na pomene srbskog imena pre vizantinskog carstva. Bio je potpuno neoprezan prilikom nabrajanja ostrva u Jadranu i umesto antičkih imena, koja bi bila upotrebljena iz kasnog srednjeg veka, koristio je imena iz doba XVII veka, u kome je živeo. Pored toga pominje ostrva čija su imena nastala od srbskih imena, a poznata su kao takva i u antičko doba, kao: Skerda, Skirdakisa i Arba što je antičko Sarba. Sva njegova tumačenja porekla imena pojedinih gradova su potpuno pogrešna i smešna, što govori da autor nije bio poznavalac filologije, kao ni istorije. Ime reke Bune, tumači po reči „dobro“, to je potiče od reči iz italijanskog jezika „buono“. Hrvatsko ime izvodi iz grčke reči „hora“ i kaže da to znači „oni koji imaju mnogo zemlje“. Pomešao je cara Pavlimira zvanog Ratnik, na latinskom Belum, koji je vladao Srbijom 926 – 942. godine sa sedištem u Trebinju, sa županom Trebinjske Krajine, zetom župana Vlastimira oko 830. godine. U tekstu stoji, da se „od Krajine Belovog rodio Falimir“. Hvalimir se u narodu pominje kao Falimir, a to je unuk, a ne sin Pavlimira Beluma. Hvalimir je rođen posle smrti Konstantina Porfirogeneta i on nije mogao njega pomenuti. To je nepobitni dokaz da sporni tekst nije od Porfirogeneta, nego apokrif. Pisac teksta nije bio istoričar i pisao je po onom što je čuo iz narodnog predanja, pa je pomešao vreme i imena vladara u vezi sa Trebinjem.
Pisac teksta govori o nekih 11 hrvatskih župa u Srbiji, ali ne kaže kako se država zove. Dve od nabrojenih župa stavlja istočno od reke Cetine: Hlevno i Imotski, iako je uzeo tu reku za granicu između Srbije i Hrvatske.
U vreme kada se granica Hrvatske nalazila u predgrađu Zagreba, granica na Cetini je bila neki daleki san Hrvata, prema kome treba težiti. Reka Cetina nije nikada bila granica između Srbije i Hrvatske, odnosno između Srba i Hrvata. Jedno vreme Cetina je bila granica jedne banovine u Srbiji i to u vreme Nemanjinog oca Dese čiji se banat prostirao od Cetine do Skadarskog jezera. To je bilo u XII veku daleko posle Porfirogeneta. Isto je i sa pričom o banu hrvatskom koji je navodno, u vreme Porfirogeneta držao u svojoj vlasti Krbavu, Liku i Gacku. Granica tog prvog bana Krešimira nije prelazila reku Zrmanju.
Celokupna konstrukcija spornog teksta nosi obeležje političkog stanja kod Hrvata sa početka XVII veka. Delo koje je pripisano vizantijskom caru Konstantinu Porfirogenetu, tačnije, onaj deo koji se upotrebljava kao izvor za istoriju Srba i Hrvata, je dokazano hrvatski falsifikat iz XVII veka. Taj spis nema nikakve vrednosti kao istorijski dokument, jer je to jedan od hrvatskih političkih pamfleta. Taj tekst nije pisao neki istoričar, jer ne bi napravio toliko krupnih grešaka, da celo delo liči na neku sprdnju sa istorijom. Sve ukazuje na to da je autor teksta neki hrvatski fratar, koji nije bio neki učeniji čovek. Tekst je na grčkom jeziku, ali na lošem da i to dokazuje, da piscu teksta grčki nije bio maternji jezik.
Hrvati nisu mogli sakriti da su oni, kao jedno avarsko pleme, došli u Srbiju u sedmom veku uz pomoć Vizantije. Pisac teksta te činjenice i ne krije, nego ih potvrđuje. A to stručno dokazuje i savremeni turski istoričar Osman Karataj, koji kaže da su Hrvati poreklom od jednog turskog plemena, po imenu Oguri, sa predela Kaspiskog jezera. I samo ime Hrvata, potiče od starijeg naziva za pleme Oguri – Kurbat. U arijveskom jeziku i vendskoj književnosti, naziv Arvat ima isto značenje kao u savremenom srbskom reč Horjatin.
Da bi se nekako uporedili sa Srbima, izmislili su doseljavanje Srba u sedmom veku i to posle Hrvata. Otuda priča kako su Hrvati po nalogu cara Iraklija ratovali sa Avarima, pobedili ih i od njih preuzeli Dalmaciju. U toj priči nigde nema Srba, niti su oni imali bilo kakvu ulogu u proterivanju Avara. Tako ispada, da Srbi Dalmacije, ne samo što nisu starosedeoci, nego nisu stekli nikakva prava na tu zemlju, oni su doseljenici na hrvatsku zemlju, koju su ovi oteli od Avara. Pa i svi drugi Srbi su njihovi dužnici, jer su „oni pobedili Avare i omogućili Srbima da se nasele u praznu zemlju“.
Evo ko je pobedio Avare. „I Serbgli con la scorta di
Zvonimiro, overo Svetimiro, lor Capitano avanzarono il furor della lor armi nei paesi appartenenti ai Re della Prevalis, e s’ impadronirano della Bosnia…“ Venezia, 1775. Radi se o Srbskom vojvodi Zvonimiru koga je kasnije crkva proglasila za Svetomira, osnivač nove dinastije Svetimirovića, koji je preduzeo ofanzivu protiv Avara 640 godine i proterao ih iz Bosne, Mezije, Dardanije, Raške, Duklje i poptpuno ih porazio u Dalmaciji 641.godine.
Ovo apokrifno Porfirogenetovo delo je popularno tek, od vremena „Ilirskog pokreta“, koji se pravilno naziva „Hrvatski preporod“. Tada su usvajanjem Srbskog književnog jezika, Hrvati proglasili dubrovačku književnost za hrvatsku. Vjekoslav Klajić napisao je „Povijest Bosne“ u kojoj je tvrdio da 95% stanovništva u Bosni čine Hrvati. Matica Hrvatska je objavila zbirku Srbskih narodnih pesama sakupljenih u Bosni, kao „Hrvatske narodne pjesme“. Paul Riter, alias Pavle Vitezović iz XVII veka, tvrdio je da Srbi kao narod uopšte ne postoje. On je napisao na latinskom jednu malu knjižicu pod naslovom: „Život i mučeništvo blaženog Vladimira kralja Hrvatske, vernim perom saopšteno pobožnim sunarodnicima, od viteza Paula Ritera“. Radi se o svetom Jovanu Vladimiru, vladaru Srbije, koji je imao carsku titulu. U jednoj drugoj raspravi Riter kaže: „Oh, ti Hrvatska, koja si obogatila Saramatiju, Evropu i nebo, tolikim slavnim sinovima tvojim… “. Austrijske careve Leopolda i Josifa, Riter naziva „kraljevima cele Hrvatske“, (totius Croatie regibus). Dok je on ovo pisao, Evropa se grozila samo pri pomenu hrvatskog imena. Pisali su po gradskim dvorovima „sačuvaj nas Bože kuge i Hrvata“. Njih je ovekovečio Šiler u „Valenštajnu“ i Volters u „Limburškim legendama“. Slično je govorio i Ante Starčević, koga su Hrvati nazvali „Ocem domovine“. Da biste videli zašto je on zaslužio to zvanje, treba da ga navesti. „Nemanjići su horvatska dinastija, koja je kroz vekove vladala, istočno – severnim pokrajinama Horvacke. Sveti Sava je istočnu crkvu horvatsku odcepio od Patrijarha carigradskog. Na Kosovu, Miloš Kobilić pokazao se Horvatom… “ itd. Dr. Rudolf Horvat je sastavio listu hrvatskih vladara do stvaranja Jugoslavije i na njoj nabrojao ravno 302 „presvetla“ hrvatska vladara? Prema Horvatu izlazi, da su Hrvati imali više vladara, nego i jedan drugi narod na svetu. Hrvati ne priznaju uopšte nikakve srbske vladare, ni pre, ni posle Nemanjića. Bosanske banove i kraljeve, spominju kao svoje i ovo još više umnožava listu „hrvatskih vladara“. Neki Ivan Ružić, takođe hrvatski istoričar je pisao, da je osnivač bugarske dinastije bio neki Hrvat i da se ta dinastija preziva Hrvatović. Kao što su pisali za Hrvoja Vukčića da se prezivao Horvatinić. Spis „O narodima“ podmetnut Porfirogenetu, spada u tu vrstu hrvatske literature.
Evropa je zapamtila Hrvate iz XVII veka kao narod, bez ikakvih obzira, morala i načela, najgore zločince. Imajući sve to u vidu, ovaj falsifikat, kao što su prilepili Porfirogenetu i nije njihov najgnusniji zločin.
Srbi su prvi put čuli za Porfirogeneta i seobe Slovena u vreme Ilirskog pokreta, polovinom XIX veka, koje je doneo jedan Slovenac, katolički sveštenik uz podršku Vratoslava Jagića. Sve te priče je uveo u školske programe u Srbiji naš vrli ministar prosvete Stojan Novaković, posle Berlinskog kongresa, za vreme njegovog ministrovanja 1880 – 1883. godine. Jedan jedini čovek je o tome odlučio uz snažnu podršku Beča i drugih centara moći na zapadu. On je po struci bio pravnik, a ne istoričar. Prevaga je postignuta jednom vrstom puča. Služeći se polugama vlasti Novaković je oterao u prevremenu penziju Panteliju Srećkovića, profesora istorije na Visokoj Školi u Beogradu 1894. godine. Na njegovo mesto postavljen je Novakovićev kum, kreatura Ljubomir Kovačević, koji takođe nije bio istoričar po struci. Za njega Radojčić kaže, da je bio samouki istoričar. Sledeće 1895. godine, Kovačević je postavljen za ministra prosvete u vladi Stojana Novakovića. Zatim je bio sekretar Akademije i državni savetnik. Radojčić i Stanojević kažu, da je Kovačevićev spis o Stefanu Nemanji, potpun promašaj. On je taj, koji je „pronašao“ da Nemanjin otac nije bio ban Desa, nego neki nepoznati Zavida i tako oslobodio Austrougarske noćne more po pitanju Hercegovine. Desa je bio ban Huma i njegov banat se prostirao, od reke Cetine, do Skadarskog jezera, a sahranjen je u Trebinju.
Austrougari su nastojali da ospore srbski karakter Bosne i Hercegovine, pa to nije lako išlo kada se zna, da je to Nemanjina očevina. Kažu da je Kovačević našao neki zapis u crkvi u Bijelom Polju, gde se potpisao neki Miroslav Zavadin. On je tvrdio da se radi o Miroslavu bratu Nemanjinom.
Nema nikakvih dokaza o kojem Miroslavu je reč, niti iz kog je vremena. Nemanjin brat Miroslav bio je knez Huma, a Bijelo Polje je bilo daleko od njegovog banata. Ako je on gradio neku crkvu, gradio je na svome posedu u Humu, a ne na posedu susednog vladara.
„Vrli kaluđer“ Ilarion Ruvarac, je posle bahanalija po Pešti, koju je često posećivao pod izgovorom da ide u Sent Andreju, vršio kritiku serbske istorije i napadao Srbe po svim pitanjima, po kojim su ih napadali i Beč i Budimpešta. Ali, njegova takozvana „Kritička škola“, ne bi nikad odnela prevagu i sve bi to ostalo kao neki kuriozitet, jer po ovoj narodnoj ima i takvih, da nije bilo Novakovića, njegovog
političkog položaja i primene sile. Bez Novakovića za Kovačevića niko danas ne bi ni znao.
Hrvati su radili svoje radnje, a svaki narod je imao prodanih duša poput ove pomenute trojice kod Srba. Na Berlinskom kongresu je Srbima dat diktat, da ne gledaju ništa preko Drine i preko Dunava, pa je tadašnja politika bila njima naklonjena.
„VERITAS IMMUTABILIS EST ET PERPETUA“
ISTINA JE NEPROMENLJIVA I VEČNA!!!
Hvala vam na ovom divnom radu, a ne bi me zacudilo da rvati i samog boga nazovu rvatom. Eto tako bi konacno svi imali kompletnu sliku njihove moci.
Za Jovicu,Josu, hvala bogu da ti niko nije bio Srbin. Slavenska prezimena trpe svakojaka avarska nasilja pa ce izdrzati jos neko vrijeme i tvoje. Vidi kako se ja lijepo izrazavam na cistom srpskom jeziku bez zagrebackog akcenta. Kroz vijekove moji su se preci isto ovako lijepo izrazavali a imam najljepse srpsko prezime na svijetu. Korijeni su mi iz Crne Gore iz koje su oni donijeli moj srpski jezik. Ubuduce te molim da ispred svake rijeci stavis u/sugestija novorvatskom / posto avarima to lezi, tako se prepoznaju i ne bi se trebali stidjeti svoga ustastva kao osnovne odlike rvatske populacije. Stvarno me cudi kako vas je tako malo kada ste toliko poznati u historiji.
Zamislite isti ovakav rad o Srbima. U 18. veku su se na teritoriju danasnje Vojvodine doselili mnogi narodi. Organizovano su naseljivani Ukrajinci, Rusini, Poljaci, Slovaci, Nemci, Kozaci, a sa njima su dolazili i Jevreji, Grci, Cincari.
Interesantno je da je ogromna vecina potomaka ovih doseljenika asimilovana u Srbe(!) iako su tada Vojvodinom vladali Madjari. Vecina potomaka ovih raznih naroda ni ne zna svoje poreklo, vec misle da su oduvek bili Srbi. Isto vazi i za stare Beogradjane, a narocito za prave Nislije, koji su se u Srbiju doselili iz razrusenog Moskopolja, pocetkom 19. veka.
Dobrovoljna asimilacija je pokazatelj snage jedne nacije. To je nekada vazilo za Srbe, a sada ocigledno vazi za Hrvate.
Ako danas Mokranjcevi, Sterijini, Pasicevi i Nusicevi potomci traze pravo nacionalne manjine u drzavi koju su stvarali njihovi dedovi, to nije dokaz naseg “postenog odnosa” prema manjinama, vec upravo suprotno, to je dokaz nase konacne propasti, za koju nisu krivi drugi, vec samo oni koji sebe smatraju “pravim Srbima”.
Одличан прилог, само ме помало чуди зашто није на нашем националном језику – СРБИЦИ… !?!
Ja sam i Nikšića i na ovaj tekst mogu reći da pije vodu, kod nas se zadnjih pedeset i više godina dešava stvaranje crnogorske nacije (i sam sam se na poslednjem popisu izjasnio kao crnogorac) pa mi je razumljivo da u periodu XIX i XX silno pučanstvo dalmacije, slavonije i krajine katoličke vjeroispovijesti potpalo pod hrvatski etnički korpus zahvaljujući glavnom mediju – crkvi. Malo po malo da bi danas imali takve kreature kakva je npr. Marko Perković Tupson koji više mrzi srbe nego što voli hrvate.