Penzioneri lete u Kuršumliju

Piše Aleksandar Dunđerin

Posle dabrova i prepelica, Vojvodinu napuštaju i penzioneri. Naime, na sastanku u Novom Sadu Bojan Pajtić je prihvatio projekat Jovana Krkobabića da se svi Vojvođani koji stiču uslove za penziju rasele na teritoriju opštine Kuršumlija, u Toplički okrug

Po zvaničnom saopštenju pokrajinskog sekretarijata za informacije, susret potpredsednika Vlade Srbije i predsednika Izvršnog veća AP Vojvodine, Jovana Krkobabića i Bojana Pajtića, bio je uglavnom protokolarnog karaktera, protekao je u znaku međusobnog razumevanja, razgovarano je o aktuelnoj situaciji u oblasti sistema penzijskog i socijalnog osiguranja. Međutim, javnost je malo ili nimalo obaveštena o sadržaju razgovora predsednika PUPS i lidera vojvođanskih demokrata, koji je, posle oficijelnog dela, održan iza zatvorenih vrata.
Mediji u Srbiji uglavnom su precizno izvestili javnost da je Jovan Krkobabić pristao da okonča proces po pitanju konverzije dugova preduzeća koja se nalaze u teškom položaju, poput, recimo, Dnevnik Holdinga, ali su zato, listom svi, prećutali koja je bila cena ovako neočekivane popustljivosti i darežljivosti vođe srpskih penzionera. A cena, barem na prvi pogled, nije bila mala.
Naime, daleko od očiju javnosti, Krkobabić i Pajtić dogovorili su se da svi penzioneri koji imaju prebivalište na teritoriji AP Vojvodine budu do kraja godine raseljeni na područje opštine Kuršumlija. Na ovaj način, tvrde dobro obavešteni penzioneri sa klupa novosadskog Dunavskog parka, ostvario bi se davnašnji projekat Jovana Krkobabića da u Kuršumliji i okolnim selima ove siromašne opštine naseli našu najstariju populaciju, i to u cilju unapređenja i razvoja juga Srbije, povećanja bezbednosti na ovom, politički izuzetno trusnom području, te iskorišćavanja turističkih potencijala regije, u kojoj se pre svih ističe dragulj prirode Đavolja varoš.

PENZIONERI NA BRANIKU OTADŽBINE
Kao što je poznato, Kuršumlija je po teritoriji najveća, ali i najsiromašnija opština u našoj zemlji, u kojoj danas živi svega nešto više od 20 hiljada duša. Po Krkobabićevoj viziji, penzioneri iz Vojvodine, a pogotovo oni koji žive u vojvođanskim selima, preporodili bi poljoprivredu u ovom području, koje je smešteno u gornjem toku reke Toplice, u slivovima njenih pritoka Kosanice i Banjske, dakle na zemljištu izuzetno pogodnom, kako za ratarstvo, tako i za stočarstvo. Naime, čitava vojvođanska poljoprivreda već skoro deceniju zavisi isključivo od rada naše najstarije populacije, budući da u selima na severu naše zemlje na prste mogu da se prebroje stanovnici ispod šezdeset godina starosti. Krkobabićev plan je da vojvođanski penzionisani seljaci, koji se uglavnom bave zemljoradnjom, razmene iskustva sa seljacima iz Topličkog okruga (a i to su u skoro sto odsto slučajeva, penzioneri), prvenstveno stočarima, i da udruženim snagama opštinu Kuršumlija učine poljoprivrednim bumom, ne samo u Srbiji, nego i u širem regionu.
Lider PUPS-a je, naravno, upoznat i sa podatkom da dodatnu opasnost za našu državu predstavlja i činjenica da se ova opština graniči sa Kosmetom, i to u dužini od 105 kilometara. Latentnu opasnost, dakle, za bezbednost na jugu Srbije predstavljaju i mogući napadi albanskih terorista. Krkobabić je stoga uveren da je za državu Srbiju najsvrsishodnije da iskoristi vojna znanja i veštine najstarije populacije sa teritorije Vojvodine, budući da među penzionisanim licima od 2000. godine na ovamo drastično uvećao broj vojnih penzionera, te da su gotovo svi ljudi trećeg doba, za razliku od mlađih generacija, služili vojni rok, pa su obučeni za rukovanje sa oružjem i drugim borbenim sredstvima. Ne treba zaboraviti ni to da je Jovan Krkobabić političar koji se od početka svog penzionerskog staža zalagao da ako neko treba da pogine za odbranu otadžbine, to ne treba da bude omladina, nego stari ljudi. „Mi, penzioneri, treba da stanemo na branik otadžbine!“, čuvena je Krkobabićeva patriotska krilatica, zahavljujući kojoj je i osvojio sa PUPS-om vlast u Srbiji.
Na teritoriji opštine Kuršumlija nalazi se i čuvena Đavolja varoš, turistička atrakcija koja je, nažalost bezuspešno, konkurisala za jedno od sedam svetskih čuda. Krkobabić, koji je od mladosti, kako je zapisao u svojim memoarima, maštao da postane turizmolog, shvatio je značaj koji bi doseljevanja penzionera na jug Srbije mogao da ima u razvoju turizma ove regije. Naime, turistički nerv predsednika PUPS-a shvatio je da bi prisustvo penzionera pored čudno izvajanih i poređanih zemljanih figura u Đavoljoj varoši, činilo skladnu celinu koja bi predstavljala istinsku turističku atrakciju. Da je Krkobabićev projekat naseljavanja penzionera u Kuršumliju započeo malo ranije, Đavolja varoš bi sigurno postala ne jedno od sedam svetskih čudesa, nego najveće planetarno čudo!
Dolazak penzionera na teritoriju opštine Kuršumlija mogao bi da ima i globalniji ekonomski značaj za našu zemlju, iznenada pogođenu svetskom finansijskom krizom. Naime, država više za najstarije ne bi morala da izdvaja novčana sredstva za zdravstveno osiguranje, jer bi oni udruženim snagama obnovili zapuštenu Kuršumlijsku banju, te bi se ubuduće u miru i tišini i lekovitoj toploj vodi samoisceljivali.

PENZIONERSKA DRŽAVA LAKO SE ODRŽAVA
Ako su razlozi Jovana Krkobabića za raseljavanje vojvođanskih penzionera u Kuršumliju logični (on je, uostalom, zahvaljujući ovom projektu već sebi obezbedio mesto u društvu slavnih srpskih državnika), ostaje nedoumica na koji način je Bojan Pajtić ovim dogovorom profitirao.
Vojvođanskoj vladi odlazak penzionera u Kuršumliju omogućiće da u značajnoj meri popuni pokrajinski budžet, i to po više osnova. Imajući u vidu da najstarija vojvođanska populacija čini skoro 90 odsto seoskog stanovništva, njihovim odlaskom njive više neće imati ko da obrađuje, tako da će plodna prostranstva Vojvodine moći biti prodata za veliki novac domaćim i stranim investitorima. Sa druge strane, ako bi Krkobabićev projekat zaživeo, i ukoliko bi svaki stanovnik Vojvodine, koji po stažu ili godinama stekne pravo na penziju, bio deportovan istog trenutka u Kuršumliju, preduzeća na teritoriji APV više ne bi morala da plaćaju PIO doprinose. Takođe, više ne bi bilo potrebno subvencionisati ni gradska saobraćajna preduzeća, koja trpe ogromnu štetu jer po zakonu ne mogu naplatiti kartu licima starijim od 65 godina starosti. Pokrajisnka administracija, osim toga, više ne bi morala da izdvaja ni sredstva za gerontološke centre. Ali najvažnije od svega je to što bi iseljavanjem penzionera pokazatelj rasta standarda Vojvođana neumoljivo svedočio da je to najbogatija evropska regija, jer su penzioneri, zbog izuzetno niskih primanja, kvarili prosek.
Ako je, kao što na prvi pogled deluje, postojao više nego uočljiv obostrani interes, zbog čega su onda pregovori između Bojana Pajtića i Jovana Krkobabića bili toliko dugotrajni i naporni? Vojvođanski premijer nije mogao odmah da prihvati Krkobabićev projekat iz dva razloga. Prvi je taj što Evropska unija, čijem carstvu Pajtić Vojvodinu ceo svoj život želi da privoli, u svojim zakonima ne poznaje kategoriju penzionerske države u državi. Zbog toga je Pajtić najpre glatko odbio predlog Krkobabića. Tek kada mu je predsednik PUPS-a, već vidno iznerviran, objasnio da ne vidi razlog zašto deo države ne bi mogao da bude predat na upravljanje njemu, odnosno srpskim penzionerima, kada je jedan drugi deo države (Kosovo i Metohija) dat albanskim kriminalcima. Krkobabić je, kako su nam došapnula „duboka grla“, optužio Pajtića da time što toleriše jednu državu u državi, a drugu ne bi mogla, Demokratska stranka pokazuje neprincipijelnost u vođenju državne politike. Tek pritisnut ovim Krkobabićevim argumentima – ali i uverenjima lidera PUPS-a da EU posle Kosova ne sme da osujeti penzionersku državu na tlu Srbije, jer bi ona, između ostalog, bila i konačni dokaz kako je Srbija spremna da započne proces istinske regionalizacije – Pajtić je popustio.
Drugi razlog nećkanja vojvođanskog premijera leži u činjenici da je on svestan kako bi ova odluka mogla da poremeti odnose unutar vladajuće koalicije. Naime, za vreme susreta, Krkobabić je rekao da bi prepreku u ostvarivanju ovog projekta moglo da izazove nezadovoljstvo predsednika Jedinstvene Srbije Dragana Markovića Palme, koji takođe ima problema sa desetak hiljada penzionera u Jagodini, čije postojanje sputava razvoj ove najrazvijenije od nerazvijenijih opština u Srbiji.

PENZIONERSKA SE PESMA ORI
Ipak, i ova prepreka biće najverovatnije otklonjena kada započne medijska propagandna kampanja na Radio-televiziji Vojvodine. Kako „Pečat“ saznaje od dobro obaveštenih penzionera, upravo to je razlog što je nedavno postavljeni novi direktor RTV-a Blažo Popović bio gost predsednika Nezavisnog udruženja novinara Vojvodine (NUNV) Dinka Gruhonjića. Gruhonjić je, po verziji penzionera, od Pajtića dobio sugestiju da Popovića, „kako god zna i ume“, ubedi da na vojvođanskom javnom servisu započne kampanju za raseljavanje vojvođanskih penzionera iz Vojvodine u Kuršumliju. Iako se direktor RTV-a najpre protivio ovom predlogu, kada je čuo da mu Dinko Gruhonjić neće izdati člansku kartu NUNV-a ukoliko se ne povinuje Pajtićevom zahtevu, Blažo Popović je pristao. Nakon toga je na konferenciji za novinare ponosno izjavio kako je i on postao član vojvođanskog novinarskog udruženja.
Inače, penzionerima na putu za Kuršumliju pridružiće se i „velika trojka“ vojvođanskog pesništva (Nenad Grujičić, Selimir Radulović i Blagoje Baković), koji će, osim podizanja morala penzionera, biti zaduženi da opevaju i ovekoveče nastanak prve Republike Penzionera u svetu. Na taj način će i afera koja pritiska ove pesnike, a u vezi sa istrebljenjem prepelica u Vojvodini, biti najverovatnije zataškana.

____________________

Protesti protiv VANU-a
Posle objavljivanja pisma našeg čitaoca Vasilija Subotića u prošlom broju „Pečata“, više desetina ljubitelja poezije Nenada Grujičića, Selimira Radulovića i Blagoja Bakovića demonstriralo je na ulicama većih gradova Vojvodine, tražeći od Vojvođanske akademije nauka i umetnosti da se pod hitno izjasni o prijemu ovih vojvođanskih pesnika u VANU, te da se njihovo stvaralaštvo ne dovodi u vezu sa istrebljenjem dabrova i prepelica sa područja Srema. Demonstranti u Novom Sadu nosili su plakate sa slikama „vojvođanske trojke“, kao i transparent na kojem je pisalo: „VANU je grobar vojvođanske poezije“. Protesti su protekli mirno, ali se neredi poštovalaca poezije „vojvođanske trojke“ očekuju nakon što bude saopšteno da oni odlaze sa penzionerima za Kuršumliju.