Vođa brigade smrti je, naravno, Srbin

Piše Vlastimir Vujić

Šestostruko  ubistvo na  budimpeštanskoj Adi Čepel poslužilo je kao novi povod za medijsko fabrikovanje lažnih monstruma – Srba

Evropa i Mađarska zgrozili su se i oštro osudili masovni zločin Andresa Brejvika u Norveškoj, samo nekoliko dana pošto je sud u Budimpešti oslobodio drugog masovnog ubicu Šandora Kepira – a mediji u Mađarskoj to tek stidljivo zabeležili.
Jedanaestog avgusta u Mađarskoj se ponovila Norveška. Ali u malom. Ada Čepel (inače najveća na Dunavu), južno od Budimpešte – bila je mađarsko „ostrvo Utoja“! Otkrivena je serija monstruoznih  zločina  koji po svojoj okrutnosti prevazilaze sva ubistva u novijoj istoriji te zemlje.

PRIVIĐANJE ARKANOVIH TIGROVA
Policija je u gustoj dudovoj šumi u 21. kvartu (nadomak Otvorene luke) pronašla tri beživotna tela i još tri ljudske lobanje, koje su, kako se pretpostavlja, zakopane nekoliko meseci ranije (leševi su odmah prebačeni na patologiju Ministarstva  državne  uprave i  pravde  kako bi forenzičari otkrili uzrok smrti i identitet žrtava).
Stravično delo možda bi i ostalo tajna da se sedma „planirana“ žrtva (tridesetogodišnji rumunski Mađar), koji je kao i prethodnici, sa vezanim  rukama (u klečećem položaju) živ zakopan u zemlju – posle nekoliko sati (poslednjim atomima snage i svesti) – nije uspeo otkopati  golim  rukama i doći do vazduha! Ali, tu nije bio kraj njegovim mukama, jer ga je po izlasku iz jame dočekao pas kojeg su njegovi tročlani napadači ostavili tu, dok su oni (ubica koji ga je poznavao i pozvao kod bračnog para beskućnika dublje u šumu na pivo, posle čega su ga zajedno napali, vezali mu ruke i bacili ga u ranije iskopanu jamu) otišli sa njegovom otetom  bankovnom karticom (nateravši ga prethodno da im otkrije „PIN-kod“) do automata da podignu novac. Pošto je uspeo da umiri psa, Rumun je otrčao u prvu kuću na obronku šume i zamolio za mobilni telefon da pozove policiju. Videvši ga onako blatnjavog i okrvavljenog domaćini mu nisu učinili tu uslugu. To je tek nešto kasnije uradio jedan prolaznik.
Muškarac kojeg je policija Mađarske osumnjičila da je zajedno sa dva domaća pomagača počinio nezapamćen zločin zakopavši šest živih ljudi u jamu (indicije su da je broj  leševa  veći!) uhvaćen je za 24 časa, a mladić koji se izvukao iz rupe (čiji identitet, kao i identitet monstruma Nacionalni istražni biro-NNI, mađarska varijanta Ef-Bi-Aja, ne saopštava) dobio je zaštitu u zdanju baptističke humanitarne organizacije (jer se plaši od moguće osvete prijatelja onih koje je odao). Pomogao mu je novinar ultranacionalnog mađarskog dnevnog lista „Mađar nemzet“ Čaba Lukač, njemu je prvo ispričao svoju potresnu životnu priču.
I sutradan, Lukačev matični medij, kao i svi ostali u Mađarskoj, preneli su priču žrtve. Menjan je samo naslov – „Monstrum je Srbin“, „Srbin vođa brigada smrti“, „Zločin i Srbi(n)“, „Arkanov tigar žive zakopavao“…

MISTERIOZNI IDENTITET
U petak, 12. avgusta, u Zemaljskoj samoupravi Srba u Mađarskoj (budimpeštanska Falk Mikša ulica) telefoni ne prestaju da zvone. Smenjuju se pozivi redakcija državnih  pisanih i elektronskih medija iz Srbije. Svi su već svojim konzumentima uredno preneli „ekskluzivu“ (pozivajući se na informacije iz mađarskih izvora koje je plasirao Čaba Lukač). Čak je jedan vrlo ugledan beogradski dnevni list u Mađarsku tog dana (bez ikakve najave) poslao višečlanu novinarsko-fotoreportersku ekipu iz svog dopisništva  u Novom Sadu sa zadatkom – kompletna  obrada „slučaja Čepel“. Dok su bili u poodmaklom putu, telefonom su od SSM tražili da im obezbedi potpunu logistiku (da ih neko odvede na Čepel, dovede do mesta gde je Srbin „ubijao“i pripremi prevodioca). Dobili su potvrdan odgovor. Čekali su ih u sedištu Samouprave Srba (dogovor je bio da do nje prvo dođu). Oko 13.30 časova (kada su bili na tridesetak kilometara od Budimpešte), novinarka koja je trebalo da obavi zadatak telefonom ponovo naziva Samoupravu i saopštava:
„Upravo su nas pozvali iz beogradske centrale lista da nam kažu da se vratimo u Novi Sad. Rukovodstvu naše medijske kuće, koje je u međuvremenu pozvalo Ambasadu Srbije u Mađarskoj, rečeno je da su im iz mađarske policije javili da ubica nije ni srpski državljanin, niti Srbin“.
Iako je identitet masovnog ubice i dalje bio obavijen misterijom, direktor Nacionalnog istražnog biroa Zoltan Čizne saopštava javnosti da uhapšeni vođa bande nema nikakvih ličnih dokumenata (dakle ni pasoš) i da se izjašnjava isključivo kao – M a  k e d o n a c! Nema ni srpsko ime i prezime. Mediji su danima špekulisali samo sa dva imena tridesetdevetogodišnjeg glavnog aktera otmica. Laslo V. i  Šandor (Aleksandar) M. Na  kraju su zaključili da je ovo drugo.
Uprkos tome (i posle obelodanjivanja nacionalnog identiteta zločinca), TV „Dunav“ organizuje okrugli sto o „Čepelskom  srpskom  ubici“ (!?). Sve vreme trajanja emisije, u kojoj su učestvovali priznati mađarski psiholozi, sociolozi, kriminolozi i patolozi – taj naslov je stajao u dnu ekrana! Uz to, nijedno sredstvo javnog informisanja u Mađarskoj, koje je objavilo neistinitu informaciju o događaju na Čepelu, nije je demantovalo, niti se izvinilo Ambasadi Republike Srbije i nacionalnoj zajednici Srba kojih u Mađarskoj ima preko pet hiljada. To nije učinilo ni odgovorno Resorno ministarstvo.
I za kraj najvažnije. U poslednje dve godine mediji u Mađarskoj su u čak šest teških krivičnih dela za zločince brzopleto i unapred – proglašavali srpske državljane. Kada su rasvetljeni ni u jednom od njih akter nije bio Srbin. A samo jedan od njih (Albanac) imao je – državljanstvo Republike Srbije. I u svim pomenutim slučajevima bilo kakav demanti i izvinjenja su izostala. Jednostavno su politički prećutana.
Zbog lažnih saopštenja javnih medijskih kuća antisrpsko raspoloženje u Mađarskoj danas je u porastu. I to vrlo vidljivom.

____________

Batine zbog srpskog jezika

Posledice oblikovanja javnog mnjenja u Mađarskoj u vezi sa pitanjem stava o Srbima kao naciji, često su i poražavajuća i ponižavajuća. Antisrpske grafite mađarski mediji navode ka „formalna“ krivična dela na koja niko ne reaguje (što posebno dobija na težini). U poslednje dve godine najviše su stradali verski i kulturni objekti Srba u toj državi.
Opljačkane su srpske pravoslavne crkve u Dunaujvarošu, Sečuju, Iločcu… Porušeni nadgrobni spomenici na pravoslavnom groblju u Baji i Mohaču (grobnica Jovana Pečujlića i njegove supruge otvorena i urne polupane, razbijeni spomenici i ploče nad humkama Jovana Šuputa i jereja Nikole Pajića). Otkinuta je nedavno u glavnogradskoj Nađmeze ulici i ćirilična  tabla s natpisom „Srpski  kulturni  centar u Mađarskoj“, tri učenika elitne  Srpske gimnazije „Nikola Tesla“ (jedine srednjoškolske vaspitno-obrazovne institucije Srba u Mađarskoj) u najprometnijoj budimpeštanskoj ulici Vaci dobila su batine jer su malo glasnije pričala na svom maternjem, srpskom jeziku. Na brdu Đuntir, devetog juna ove godine, srušeni su stubovi oko groba Stevana Štiljanovića (sahranjenog na tom mestu 1515. godine!), srpskog plemića, dobrotvora, svetitelja, kapetana i branioca Šikloša – hrabrog borca protiv Turaka.
Mađarska policija, do dana današnjeg, nije otkrila nijednog od počinilaca ovih vandalskih  krivičnih  dela!